Ο Μπρούνο Τερτραΐ, Διευθυντής του Ιδρύματος Στρατηγικών Μελετών της Γαλλίας που παρακολουθεί στενά την κρίση στη ΝΑ Μεσόγειο, πιστεύει πως σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης Ελλάδας – Τουρκίας, το Παρίσι θα παρέμβει δυναμικά.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως η αποχώρηση τουρκικού ερευνητικού Oruc Reis από την ανατολική Μεσόγειο ήταν αποτέλεσμα της διπλωματικής πίεσης από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ και πραγματοποιήθηκε προκειμένου να ερμηνευτεί ως ένα σημάδι αποκλιμάκωσης, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει πως το συγκεκριμένο σκάφος μπορεί και να επιστρέψει και ίσως να επιστρέψει.
Ερωτηθείς για την πιθανότητα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία την επόμενη εβδομάδα, ο Γάλλος αναλυτής επισημαίνει πως αν δεν αλλάξει κάτι από σήμερα μέχρι τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα ήταν πολύ δύσκολο να υπάρξει ομοφωνία μεταξύ των μελών της ΕΕ για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. «Ίσως υπάρξει μια έκκληση για προσοχή, κάποιες προειδοποιήσεις κατά της Τουρκίας, αλλά αμφιβάλλω για το εάν θα υπάρξει κάποια συμφωνία για κυρώσεις κατά της Τουρκίας σε αυτή τη φάση».
Σε σχέση με τη ελληνο-γαλλική συνεργασία, μετά τη συνάντηση του Προέδρου Μακρόν με τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη και το αν πρόκειται απλά για μια συμφωνία πώλησης όπλων, ή για κάτι περισσότερο από αυτό, ο Μπρούνο Τερτραΐ τόνισε:
«Προφανώς, έχει υπάρξει το ενδιαφέρον της Γαλλίας να πουλήσει υπερσύγχρονο οπλισμό σε διάφορα μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας για αρκετό καιρό και έχουν υπάρξει συζητήσεις. Ακόμη και πριν από αυτή την κρίση. Το δεύτερο μου σημείο είναι πως γνωρίζω ότι οι Γάλλοι θέλουν να λαμβάνουν υπόψη ότι κάθε μεγάλη συμφωνία οπλικών συστημάτων πρέπει να συνεπάγεται και να σημαίνει κάποιας μορφής αυξημένης στρατηγικής συνεργασίας. Οπότε το να πουλάς όπλα όπως τα Ραφάλ ή τις φρεγάτες, είναι κάτι που οδηγεί, ή είναι κάτι που οι Γάλλοι θα ήθελαν να βλέπουν ως μια στενότερη στρατηγική συνεργασία. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Εμμανουέλ Μακρόν, ωστόσο, εάν υπήρχε μια ξεκάθαρη στρατιωτική επίθεση ή κάτι αντίστοιχο, απέναντι σε έναν Ευρωπαίο εταίρο, ή έναν σύμμαχο όπως η Ελλάδα, θα ήταν αδύνατο για μια χώρα σαν την Γαλλία να μην αντιδράσει στρατιωτικά. Θα ήταν απλά αδύνατο. Με ποια ακριβώς μορφή, δεν γνωρίζω ακριβώς, αλλά δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.»
Όσον αφορά την κόντρα Άγκυρας – Παρισιού, ο Γάλλος αναλυτής τονίζει πως η αντιπαράθεση εδράζεται στη Λιβύη και στη Συρία, περιοχές που είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε πολύ ισχυρές διαφωνίες με την Άγκυρα.
«Εκτιμώ ότι το “κλειδί” της ουσίας αφορά στο διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της θάλασσας, τα ευρωπαϊκά σύνορα – τη δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δείξει ότι είναι πρόθυμη και ικανή να υπερασπιστεί τα σύνορά της.
Ειδικά, από τη στιγμή που άλλες χώρες παρακολουθούν από τη δική τους οπτική γωνία – για παράδειγμα η Κίνα, αλλά και η Ρωσία και άλλες, – τι κάνουμε και τις αντιδράσεις μας.
Γιατί στον 21ο αιώνα, πολλές από τις προκλήσεις θα λυθούν μέσα από το Δίκαιο της Θάλασσας.
Επομένως, είναι όλα αυτά και θα πρόσθετα και μία διάσταση που συχνά αγνοείται από το Παρίσι, που είναι πάρα πολύ στο μυαλό των φορέων λήψης αποφάσεων στη Γαλλία, που είναι η επέκταση της Τουρκικής εκδοχής του Πολιτικού Ισλάμ, στο πολιτικό Ισλάμ, το οποίο θεωρείται από πολλούς Γάλλους ως μη σύμφωνο με τη Δημοκρατία και του τρόπου που οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τη θρησκεία παγκοσμίως.
Δεν πρόκειται για το Ισλάμ προφανώς, αλλά για την Τουρκική εκδοχή του ριζοσπαστικού Ισλάμ ή του Πολιτικού Ισλάμ, ή και αντίστροφα, που φαίνεται πως προωθείται επιθετικά στην Ευρώπη, περιλαμβανομένης της Γαλλίας από την Τουρκία, αυτό είναι κάτι που πιστεύω ότι ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός, παρακολουθούν πολύ – πολύ προσεκτικά. Αυτή η διάσταση αναμφίβολα μετράει στη ζυγαριά όταν κοιτάζεις τις διαμάχες Γαλλίας και Άγκυρας.»
