«Αν και συχνά βρεθήκαμε απέναντι μείναμε πάντα στην ίδια όχθη του διαλόγου» ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον επικήδειο που εκφώνησε για τον Γιάννη Μπουτάρη.
Παράλληλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε πως
Γι αυτό και η φωνή του έβγαινε μέσα από την ίδια του την ζωή όταν μιλούσε για συμφιλίωση. Το ίδιο και όταν αποφάσιζε να αποκαταστήσει την εθνική μνήμη δίνοντας στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης την θέση που της αξίζει. Όπως και όταν θέλησε να δώσει την δικιά του πνοή στα κοινά ως δήμαρχος. Όλοι ξέρουμε την διαδρομή του και σκέφτομαι αυτό που αισθανόμουν κάθε φορά που τον συναντούσα. Ότι ο Γιάννης Μπουτάρης με τον τρόπο του ενσωμάτωνε την παράδοση στην σύγχρονη εξέλιξη όχι μόνο ως επιχειρηματίας αλλά και ως άνθρωπος. Υπήρξε ταυτόχρονα και βλάχος όπως έλεγε και κοσμοπολίτης σαλονικιός και ευρωπαίος, υπήρξε ένας οικολόγος μπροστά από την εποχή του αλλά και ένας αιώνιος έφηβος με σκουλαρίκι. Αυτές οι πολλές ταυτότητες στο ίδιο πρόσωπο δίνουν την ιδανική απάντηση σε όσους ανησυχούν για τις δήθεν απειλές της πολυπολιτισμικότητας για τις παλιές αξίες που τάχα χάνονται ή για τον πατριωτισμό και τον περιορίζουν στο μίσος προς τους άλλους αντί να τον ανοίγουν στην αγάπη για την Ελλάδα.
Το Γιαννακοχώρι έγινε η πρωτεύουσα της αληθινής σύνθεσης. Αυτός είναι και ο λόγος που τον αποκαλώ ευπατρίδη της καθημερινότητας έχοντας στο μυαλό μου όλες τις αρχές που ο Γιάννης τις μετουσίωνε σε αρχές της εποχής μας. Έτσι άλλωστε μπόρεσε να συνομιλήσει όσο λίγοι με τους νέους όταν μάλιστα αυτές είχαν την βαθιά σφραγίδα της δικής του νικηφόρας αναμέτρησης με τους προσωπικούς του δαίμονες. Ένα μέτωπο και μια πτυχή του βίου του που αξίζουν τον παντοτινό σεβασμό όλων. Η υπερβολή είναι ύβρις έλεγε και ξανάλεγε και ο μόνος δρόμος για την λύτρωση περνά μέσα από την ταπείνωση. Είναι ότι αυτά τα λόγια δεν ακούστηκαν ποτέ ως στεγνή συμβουλή αλλά είναι μια μεταφορά εμπειρίας με το βάρος και την εμβέλεια μιας εξομολόγησης για την τρωτότητα ως πηγή δύναμης.
Γνωρίζω καλά ότι απεχθανόταν τον όρο πρότυπο επιμένοντας ότι κανείς δεν ήθελε να του μοιάσει. Κι όμως, αποτέλεσε πρότυπο όχι μόνο για όσα πέτυχε στο επιχειρείν και την πολιτική αλλά και γιατί ενσάρκωνε την Θεσσαλονίκη την Ελλάδα της τόλμης και της αυτοπεποίθησης προσφέροντας στην κοινωνία ένα άρωμα έντονο και ξεχωριστό και μια γεύση ακόμα πιο δυνατή από τα κρασιά του. Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη όλοι σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη».
«ο Κυρ Γιάννης ήξερε να προκαλεί καλύτερα από τον καθένα» ενώ δήλωσε θαυμαστής του εκλιπόντος λέγοντας πως «υπήρξε ταυτόχρονα βλάχος όπως έλεγεκαι κοσμοπολίτης σαλονικιός και ευρωπαίος»
Στον επικήδειό του για τον Γιάννη Μπουτάρη ο πρωθυπουργός ανέφερε: «Αποχαιρετούμε σήμερα τον Γιάννη Μπουτάρη, έναν ζεστό άνθρωπο έναν σπουδαίο οραματιστή έναν αιρετικό της εποχής μας όχι με δάκρυα αλλά με χαμόγελα όπως είμαι σίγουρος ότι θα το ήθελε κι εκείνος.
Τιμούμε έτσι τη μακρά διαδρομή του που δεν είναι τίποτε άλλο από μια απόδειξη της διαρκούς αναζήτησης της δύναμης που κρύβει η θέληση και του αποτελέσματος που φέρνει η αφοσίωση. Του απευθύνω το ύστατο χαίρε ως φίλος και τολμώ να πω ως θαυμαστής γιατί αν και συχνά βρεθήκαμε απέναντι μείναμε πάντα στην ίδια όχθη του διαλόγου.
Μέτρο της δημοκρατίας και του πολιτισμού δεν είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτούς που συμφωνούν μαζί μας αλλά η στάση μας σε όσους διαφωνούν μαζί μας και ενίοτε μας προκαλούν με την καλή έννοια. Και ο κυρ Γιάννης ήξερε να προκαλεί καλύτερα από τον καθένα. Γεννημένος εδώ στην Θεσσαλονίκη το 1942 μεγάλωσε σε μια περίοδο που η πατρίδα [πάλευε να επουλώσει τις πληγές του εμφυλίου.
