Ο Ερνέστο Βαλβέρδε μίλησε στην εκπομπή «MEGA Stories» και τη Δώρα Αναγνωστοπούλου για τον αγαπημένο του Ολυμπιακό.
Για το δέσιμό του με μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός είπε: «Υπάρχουν πράγματα που όταν πας σε μία ομάδα δεν μπορείς να φανταστείς ότι μπορούν να συμβούν. Όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν μπορούσα να ξέρω ότι θα συμβούν όλα αυτά. Και εκεί ήταν όλα παράξενα για μένα. Από τη στιγμή που πήρα την απόφαση ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα περνούσα τρία χρόνια εκεί. Ότι θα ζούσα αυτήν την τρομερή εμπειρία. Τόσο απίστευτη για μένα, τόσο για μένα όσο και για την οικογένειά μου και μοιραστώ αυτά τα χρόνια με κόσμο που δεν με έκανε να νιώσω ξένος.
Γιατί ήμουν ένας ξένος που πήγαινα εκεί για να ψάξω για δουλειά, για να έχω δουλειά και ώστε να εργαστώ στην Ελλάδα και να δω πώς με αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, πώς με αναγνώριζαν, όχι μόνο οι οπαδοί του Ολυμπιακού αλλά και των άλλων ομάδων και τη γενναιοδωρία που είχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί μου. Αυτή η σχέση θα είναι πάντα εκεί».
Για το τι αγάπησε περισσότερο στον Ολυμπιακό τόνισε ότι «είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις. Τελικά είναι πάντα. Ο σύλλογος είναι ένα σύνολο. Από τους ανθρώπους, από τον πρόεδρο που σε βοηθάει και σε σπρώχνει να είσαι εκεί, από τον κόσμο που δουλεύει για την ομάδα κάθε μέρα και τους βλέπεις ότι είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να νικήσεις τα παιχνίδια.
Και βέβαια οι καταπληκτικοί οπαδοί που έχει ο Ολυμπιακός και σε ενθαρρύνουν κάθε δευτερόλεπτο στο Καραϊσκάκη. Που πας στην Αυστραλία και είναι εκεί και δεν ξέρεις πώς βρέθηκαν εκεί. Πας στη Γερμανία και είναι το ίδιο. Ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Είναι τα συναισθήματα του κόσμου και αυτά τα συναισθήματα τα κουβαλάς μαζί σου. Στο τέλος καταλαβαίνεις ότι αυτό σημαίνει πολλά για πολλούς ανθρώπους».
Πώς όμως νιώθει ότι ακούει ή άκουγε το όνομά του από τον κόσμο; «Δεν ξέρω, λοιπόν, αυτό ήταν καταπληκτικό. Μου συνέβη όταν ήμουν στο Μπιλμπάο. Περπατούσα στο Μπιλμπάο και συνάντησα Έλληνες τουρίστες και να άρχισαν να το τραγουδούν (αυτό) στη μέση του δρόμου και ‘πέθαινα’ από αμηχανία. Όλος ο δρόμος γεμάτος κόσμο και όλοι τους τραγουδούσαν. Και εγώ τους έλεγα σταματήστε, σταματήστε σας παρακαλώ!
Μην πείτε τίποτα. Δεν ξέρω. Είναι κάτι που δεν μου έχει συμβεί πολλές φορές, όμως το έζησα πολλές φορές στην Ελλάδα. Θα ήθελα πολύ να το πω. Θα ήθελα πολύ να τους το τραγουδήσω από το γήπεδο σωστά; Είναι κάτι τέτοιο αλλά δεν φαινόταν πολύ καλό και δεν θα ήξερα πώς να το κάνω. Όμως όπως σας εξήγησα είναι ένα απίστευτο πράγμα»!
Για τις αναμνήσεις που είχε υπογράμμισε πώς έχει «πολλές εικόνες με τους οπαδούς. Θυμάμαι τον κόσμο που ερχόταν όταν σταματούσε το πούλμαν. Όταν πηγαίναμε να παίξουμε στον Βόλο ή στον Παναιτωλικό. Πηγαίναμε παντού και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού ήταν παντού! Ή στην Αθήνα όταν πηγαίναμε να παίξουμε ντέρμπι. Απίθανες εικόνες. Έχω αναμνήσεις από απίστευτες καταστάσεις.
Επίσης η γενναιοδωρία του κόσμου απέναντί μου ήταν απίστευτη. Θυμάμαι μία ιστορία όταν πήγαμε διακοπές με την οικογένειά μου στον Μυστρά για να δούμε τη Μονεμβασία, τη Σπάρτη και τον Μυστρά. Παρκάραμε το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο και την επόμενη μέρα που φύγαμε είχαν ζωγραφίσει στον δρόμο: ‘Ευχαριστούμε Ερνέστο για όλα όσα μας έδωσες!’
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ζωγράφισαν ένα γκράφιτι, που συνήθως σε πάνε φυλακή για αυτό. Εκεί ήταν το γκράφιτι, μπροστά στο αυτοκίνητό μου και εγώ και η οικογένειά μου είχε ‘παραισθήσεις’. Ρώτησαν τι είναι αυτό; Τους εξηγούσα ότι εδώ έτσι είναι τα πράγματα. Το ίδιο και όταν χανόμουν σε οποιοδήποτε μέρος. Σε ένα νησί. Στη Μήλο. Και φτάνεις σε ένα εστιατόριο και μία κυρία, παρόλο ήταν ΑΕΚ, σε καλεί να φας. Όχι εγώ θέλω να πληρώσω. Όχι, όχι, εμείς σε καλούμε, σε παρακαλώ. Υπήρχε κάτι ιδιαίτερο που ένιωσα εκεί και ο κόσμος το ένιωσε μαζί μου.
Δεν ξέρω. Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί. Υποθέτω ότι βοήθησε ότι κερδίζαμε παιχνίδια. Και γενικά όσα πετύχαμε. Χαμηλώσαμε λίγο την ένταση. Στην Ελλάδα ο κόσμος παρασύρεται πολύ με το ποδόσφαιρο. Δίνεται μερικές φορές (λίγο) υπερβολική σημασία σε αυτό».
Ήταν δε σίγουρος στις δηλώσεις του πώς στην Ελλάδα ζουν πιο έντονα το ποδόσφαιρο απ’ ότι στην Ισπανία και ενώ μίλησε και την ταυτότητα μίας ομάδας: «Ναι. Περισσότερο από την Ισπανία. Στην Ελλάδα πάντα τους αρέσει να λένε: ‘Είμαστε τρελοί με το ποδόσφαιρο’. Εδώ στην Ισπανία είναι λιγότερο όμως. Αλλά και η Μπιλμπάο είναι λίγο σαν τον Ολυμπιακό με αυτήν την έννοια».
Αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι το στιλ που έχει η ομάδα. Είναι αυτό που το λες ως το DNA της ομάδας. Είναι σημαντικό οι παίκτες και οι προπονητές να μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό. Είναι σαφές ότι ο κάθε προπονητής έχει τον τρόπο του να προπονεί και για αυτό τους προσλαμβάνουν. Για αυτό με προσέλαβε ο Ολυμπιακός. Για αυτό πήρε και τον Μεντιλίμπαρ.
Επειδή έχει το δικό του στιλ που θέλει να φέρει στην ομάδα όμως την ίδια στιγμή ο προπονητής πρέπει να λάβει στα υπόψιν ότι χρειάζεται η ομάδα και τι είναι η ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι μία δυνατή ομάδα. Είναι μία ομάδα που πάντα μάχεται. Αυτό ζητάνε και οι οπαδοί της, μία ομάδα που κυνηγά πάντα τη νίκη. Εκεί βρίσκεται το κλειδί. Να μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτά οι προπονητές αλλά και οι παίκτες».
Για το εάν είναι σημαντικό να έχει υπάρξει ένας τεχνικός πριν παίκτης είπε ότι «όχι δεν είναι σημαντικό (το να έχουν υπάρξει οι προπονητές πριν παίκτες). Βοηθάει το να ήσουν παίκτης καθώς γνωρίζεις το κλίμα. Γνωρίζεις το παιχνίδι και γνωρίζεις τα αποδυτήρια που είναι πράγματα που βοηθάει να τα ξέρεις αλλά πολλοί προπονητές που δεν ήταν παίκτες ή δεν ήταν καλοί παίκτες, έχουν πετύχει πολλά στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση αλλά βοηθάει».
Για τον Μεντιλίμπαρ και τους Βάσκους τεχνικούς και τις επιτυχίες τους σημείωσε: «Φυσικά είναι (φίλος του ο Μεντιλίμπαρ). Παίξαμε μαζί πριν από περίπου 40 χρόνια. Ήμασταν συμπαίκτες. Πλέον είμαστε συνάδελφοι προπονητές και έχουμε αντιμετωπίσει πολλές φορές ο ένας τον άλλον με διαφορετικές ομάδες. Γνωριζόμαστε καλά. Ήξερα πολύ καλά ότι θα ταίριαζε πολύ στον Ολυμπιακό από τον τρόπο που βλέπει το ποδόσφαιρο γιατί είναι ένας εργατικός προπονητής.
Σκληρός επίσης. Του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο και με πίεση ψηλά. Ξέρει ότι αυτό θα δουλέψει. Και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτόν γιατί το αξίζει. Γιατί ζει αυτά που εγώ είχα ζήσει τότε και το απολαμβάνει. Και το να πηγαίνει στον Ολυμπιακό και να το απολαμβάνει σημαίνει πολλά. Είναι μία μεγάλη εμπειρία.
Όπως συνηθίζω να λέω οι Βάσκοι προπονητές έχουν κάτι διαφορετικό. Υποθέτω ότι έχουμε κάτι. Υπάρχουν πολλοί στη Premier που είναι πετυχημένοι και στην Ευρώπη. Είναι σίγουρο επίσης ότι υπάρχουν Βάσκοι παίκτες που θα γίνουν προπονητές. Και ναι, δεν ξέρω, ίσως λειτουργεί πολύ καλά (αυτό). Εμείς ταιριάζουμε πολύ καλά στον Ολυμπιακό. Ίσως είναι αυτό. Αλλά λειτουργεί.
Το εάν του ζητούσαν να θυμηθεί μόνο έναν αγώνα από τον Ολυμπιακός και ποιόν θα έλεγε εκείνος σχολίασε: «Μόνο ένα; Εάν μου ζητάς να θυμηθώ μόνο ένα παιχνίδι θα πω εκείνον τον τελικό Κυπέλλου που κερδίσαμε στα πέναλτι. Εκείνο το 4-4 με την ΑΕΚ. Νικήσαμε μετά από 34-35 πέναλτι, δεν θυμάμαι. Ήταν κάτι απίστευτο. Ήταν ένα απίθανο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που δεν τελείωνε ποτέ. Εάν πρέπει να θυμηθώ μία σεζόν θα έλεγα την τελευταία. Επειδή ακριβώς κάναμε μία τρομερή χρονιά. Η ομάδα έπαιζε πολύ καλά. Είχαμε εκπληκτικούς παίκτες, όπως οι Τοροσίδης, Μέλμπεργκ, Ιμπαγάσα, Ορμπάιθ, Μαρκάνο και Χολέμπας. Είχαμε μία ομαδάρα. Ο Μακούν, ο Μιραλάς… Είχαμε μία τρομερή ομάδα και παίζαμε πολύ καλά. Κερδίσαμε το Πρωτάθλημα.
Η ομάδα έκανε βήματα μπροστά. Κάναμε καλή πορεία στο Champions League και τα πήγαμε πολύ καλά στο Europa. Είχαμε την κακή τύχη να μας αποκλείσουν μέσα σε 5 λεπτά. Μία από τις πιο ωραίες εικόνες που θυμάμαι, παρόλο που μας απέκλεισε η Μέταλιστ στο γήπεδό μας, οι φίλαθλοι στο Καραϊσκάκη μας αποχαιρέτησαν όρθιοι χειροκροτώντας! Ήταν μία αναγνώριση. Εκείνη τη χρονιά θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει μακριά στο Europa, όμως μας έλλειψε κάτι στο τέλος. Η τελευταία χρονιά που δούλεψα στον Ολυμπιακό ήταν μία φανταστική χρονιά».
Για το τι μήνυμα θα έστελνε στον κόσμο των Πειραιωτών είπε: «Στους οπαδούς του Ολυμπιακού; Σε όλες τις Ολυμπιακάρες; Αυτό που θα τους έλεγα είναι κάτι που κάνουν πάντα. Να υποστηρίζουν την ομάδα τους ως το τέλος. Σε οποιοδήποτε παιχνίδι και σε οποιαδήποτε κατάσταση. Να είναι πάντα με την ομάδα τους αλλά έτσι και αλλιώς πάντα είναι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι εκεί. Αγαπούν τον Ολυμπιακό.
Το μοναδικό μήνυμα που θα μπορούσα να τους στείλω είναι ότι είμαι ένας από αυτούς. Μετά από 3 χρόνια που βρέθηκα στην ομάδα και όσα ζήσαμε μαζί στο τέλος ενώνεσαι με τον κόσμο. Είμαι και εγώ κομμάτι τους».
Σχετικά με το που θα δει τον τελικό του Ολυμπιακού με τη Φιορεντίνα και με τι προσέγγιση: «Δεν ξέρω. Το σκέφτομαι. Δεν θέλω να αγχωθώ γιατί είναι ένα ιστορικό παιχνίδι για τον Ολυμπιακό. Ξέρω ότι είναι ένα δύσκολο ματς. Είναι ένας τελικός. Μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Θα εμψυχώσω όσο μπορώ ώστε ο Ολυμπιακός να μπορέσει να κατακτήσει αυτόν τον τίτλο.
Όχι. Όχι. Δεν πρόκειται να αναλύσω το παιχνίδι. Όχι. Όχι δεν είναι η στιγμή. Θα το δω σαν οπαδός. Θα είμαι σε διακοπές. Θα είμαι χαλαρός και θα το δω ως οπαδός. Θα εμψυχώνω. Δεν είμαι τόσο χούλιγκαν. Δεν είμαι. Όμως ναι. Θα το δω από απόσταση και δεν πρόκειται να το αναλύσω».
