Παραλία Λίμνης, στη βόρεια Εύβοια, τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού. Σχεδόν ένα μήνα μετά την έκρηξη της πυρκαγιάς που σάρωσε ολόκληρη την περιοχή. Από τη μία πλευρά, Κρανίου τόπος στους λόφους που δεσπόζουν της αρχοντικής κωμόπολης, με το καμένο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου να γεμίζει θλίψη το βλέμμα. Τη φρίκη του τοπίου σκεπάζουν όμως χαρούμενες παιδικές φωνές.
Στην άκρη της παραλίας, δεκάδες μικρά παιδιά ετοιμάζονται να πέσουν στο νερό για τους παράκτιους αγώνες κολύμβησης που οργανώνει ο Ναυτικός Ομιλος Λίμνης (ΝΟΛ). Ένας όμιλος που μετράει ήδη κάπου 70 χρόνια ζωής.
«Το δάσος μας, τα σπίτια μας, το βιός μας, μπορεί να έγιναν στάχτη, αλλά δεν θα το βάλουμε κάτω. Τα ωραία χωριά , αν και κάηκαν κάνουν ωραίους αγώνες », λέει στο newscenter η Κατερίνα Μπλέτσου, έφορος του ΝΟΛ. Δίνει το πρόσταγμα και τα παιδιά πέφτουν στο νερό με ορμή για την πρώτη κούρσα των 300 μέτρων. Ο κόσμος που έχει μαζευτεί από νωρίς το πρωί της Κυριακής στην παραλία, χειροκροτεί, παρακινεί τα παιδιά να κολυμπήσουν πιο δυνατά, πιο γρήγορα.
«Εφέτος κολυμπήσαμε για το χωριό μας, για να κάνουμε τους γονείς μας, τους φίλους μας, τους γείτονές μας , να χαμογελάσουν, μετά από αυτά που περάσανε» λέει ο Παύλος , μαθητής στο Δημοτικό σχολείο της Λιμνης.
«Η πόλη μας αντιστέκεται, με το βλέμμα στη θάλασσά της.Όπως μας έμαθαν οι παλιοί καπεταναίοι ,που έκαναν ονομαστή τη Λιμνη μας σε όλη την Ελλάδα», λέει ο Διαμαντής, παλιό στέλεχος του ΝΟΛ. «Ζήσαμε μια τεράστια καταστροφή .Ακούμε από επίσημα χείλη ότι χάθηκαν πάνω από μισό εκατομμύριο στρέμματα δάσους, χιλιάδες ζώα. Πολλοί έχασαν τα σπίτια και χωράφια, όλοι μας χάσαμε το εισόδημά μας. Αλλά προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να σταθούμε και πάλι όρθιοι», προσθέτει.
Όσοι μας ακούν να μιλάμε, δεν κρύβουν όμως τη δυσπιστία τους. «Βλέπαμε το Σάββατο το μεσημεριανό δελτίο της δημόσιας τηλεόρασης και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας», λέει στο newscenter ο Γιώργος Καλκούνης , συνταξιούχος ανώτερος υπάλληλος του ΔΕΔΗΕ στη βόρεια Εύβοια και εξηγεί: «Εδειχναν συνεργεία που δήθεν έφτιαχναν κορμοδέματα και κορμοφράγματα για την αντιμετώπιση των πλημμυρών ,που αναμένονται μετά τις φωτιές. Απίστευτο ψέμα. Ηταν απλά ,συνεργεία του ΔΕΔΗΕ που έκοβαν τα καμένα δένδρα κατά μήκος του οδικού δικτύου είτε για να στήσουν το νέο δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος ή για να μην πέσουν σε κανένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Είναι δυνατόν να λένε τέτοια ψέματα; Τίποτα δεν έχει αρχίσει ακόμη για να μας προφυλάξει από τη λάσπη που απειλεί να κατακλύσει την πόλη. Τέσσερα ρέματα καταλήγουν στην παραλία της Λίμνης από τους γύρω ορεινούς όγκους. Καθημερινά περπατώ στην περιοχή. Δεν έχει κατασκευαστεί ούτε ένα κορμόφραγμα. Πότε περιμένουν να ξεκινήσουν; Μπαίνει ο Σεπτέμβρης μεθαύριο».
Καταπέλτης ο Γιώργος, απηχεί την άποψη της πλειονότητας των μόνιμων κατοίκων της πόλης. Που γελάνε ακούγοντας κάποιους περιστασιακούς επισκέπτες ,ειδήμονες , να βγαίνουν στα κανάλια και να λένε ότι «το κακό είναι μικρό, δεν κάηκε η περιοχή».
«Να έρθουν να μου το πούνε εμένα» λέει στο newscenter » ο μπάρμπα Νικος , που τον βρήκαμε μπροστά στο καμένο σπίτι του στο Παλιοχώρι να προσπαθεί να απομακρύνει τα αποκαΐδια ,μαζί με τη γυναίκα του. «Γράψε παιδί μου ότι μας κατέστρεψαν. Δεν έχουμε σπίτι πια , δεν απόμεινε ούτε ένα λιόδεντρο για το λαδάκι μας»
Κατέρρευσε η αυταπάτη για το κράτος
Ο Ρολάνδος Παύλου, γενικός γιατρός, με κύριο προσανατολισμό τη διατροφή, τα συμπληρώματα, τα βότανα και την ομοιοπαθητική,πριν την πυρκαγιά στη βόρεια Εύβοια διατηρούσε ένα εργαστήριο παρασκευής καλλυντικών και θεραπευτικών σκευασμάτων από βότανα που καλλιεργούσε στο κτήμα του ή τα μάζευε στο δάσος της περιοχής.
«Είχαμε μάθει να κοιτάμε τη δουλειά μας, την οικογένεια μας, να ενημερωνόμαστε από την τηλεόραση, να είμαστε νομοταγείς πολίτες και πως αυτή μας η συμπεριφορά ανταμειβόταν με αρωγή και φροντίδα από τους πατερούληδες του κράτους», γράφει στο λογαριασμό του στο Facebook. «Μέσα σε μια νύχτα, όλη αυτή η αυταπάτη κατέρρευσε.
Είδαμε την πυροσβεστική να μας εγκαταλείπει, είδαμε τους πολιτικούς να ψεύδονται, να μας κοροϊδεύουν και να μας βγάζουν τρελούς που δεν βλέπαμε αεροπλάνα. Αναγκαστήκαμε να απειθαρχήσουμε στις εντολές της αστυνομίας για εκκένωση. Για μια νύχτα, γίναμε αφέντες του εαυτού μας, όχι ένας ένας, αλλά όλοι μαζί! Χέρι χέρι! Σαν μια ανθρώπινη αλυσίδα σώσαμε τα περισσότερα σπίτια μας μέσα από την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και την αυτο-οργάνωση», λέει ο Ρολάνδος.
Δεν κρύβει τη συγκίνησή του και για το αίσθημα αλληλεγγύης που απλώθηκε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία για τους πυρόπληκτους της βόρειας Εύβοιας. « Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από όλα τα μέρη της Ελλάδας βρέθηκαν δίπλα μας είτε στέλνοντας από το υστέρημα τους χρήματα (δεν υπήρξαν μεγάλοι “χορηγοί” σε αυτή την περίπτωση, ίσως είδαν πως το κλίμα δεν τους έπαιρνε), είτε στέλνοντας είδη πρώτης ανάγκης, είτε ερχόμενοι οι ίδιοι για να συμβάλουν με εθελοντική εργασία αγόγγυστα μέχρι εξαντλήσεως».
Αντίθετα, «οι κυβερνώντες και η “επιχειρηματική” παρέα τους ετοιμάζονται τώρα να μας πετάξουν ψίχουλα και να στήσουν ένα μεγάλο φαγοπότι στα καμένα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι ζωές μας! Δεν τους ενδιαφέρει το περιβάλλον! Τους ενδιαφέρει μόνο το κέρδος τους …Η οργή μας δεν καταλαγιάζει με ψίχουλα. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες, θα έρθει η ώρα να λογοδοτήσουν».
Η καταστροφή είναι εδώ και θα είναι εδώ για πολλά χρόνια, για να μας θυμίζει το έγκλημα και να μη μας αφήνει να εφησυχάσουμε.
Η αλληλεγγύη δεν τέλειωσε εδώ. Γιατί ξέρουμε πως αν είναι να προστατέψουμε το δάσος και να το αφήσουμε να αναγεννηθεί, αν είναι να εμποδίσουμε την εκμετάλλευση της καταστροφής με αιολικά πάρκα ή άλλες “επιχειρηματικές” δράσεις, αν είναι να κερδίσουμε ουσιαστικές αποζημιώσεις που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος της καταστροφής και στις πραγματικές μας ανάγκες θα το καταφέρουμε μόνο ενωμένοι όλοι μαζί!
Δεν τους πιστεύουμε πια! Δεν τους συγχωρούμε! Δεν κάνουμε πίσω».
Χωρίς υπερβολή, την κραυγή αγωνίας του Ρολάνδου συμμερίζεται η πλειονότητα των κατοίκων. Με όποιον κι αν μιλήσεις στη βόρεια Εύβοια, αυτό σου λέει : «Μας άφησαν να καούμε. Το ομολόγησε άλλωστε ανερυθρίαστα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός από το βήμα της βουλής, λέγοντας ότι αποσύρθηκαν τα εναέρια μέσα από τη βόρεια Εύβοια για να σωθεί από τις φλόγες η Βαρυμπόμπη», λέει στο newscenter η Βιολέτα από την Αγία Αννα. Προσθέτει οργισμένη ότι έχει ήδη κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου από δύο κατοίκους της βόρειας Εύβοιας, με σκοπό να διερευνηθούν σε ποινικό επίπεδο οι ευθύνες και να ανευρεθούν οι τυχόν υπεύθυνοι για την οικονομική και οικολογική καταστροφή από την πυρκαγιά. «Η αναφορά στην απώλεια αυτή, είναι η αιτία και ο δικαιολογητικός νομικός λόγος για να δηλώσουμε το έννομο συμφέρον που έχουμε και επιβάλλεται ώστε να καταθέσουμε την παρούσα μηνυτήρια αναφορά- έγκληση ενώπιον σας, προς αναζήτηση τυχόν ευθυνών και υπευθύνων προς πάσα κατεύθυνση και να δηλώσουμε παράσταση για την υποστήριξη της κατηγορίας ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου, για αδικήματα τα οποία τυχόν έχουν τελεστεί και θα προκύψουν από τον ποινικό έλεγχο σας», αναφέρεται στο έγγραφο που κατατέθηκε στην εισαγγελία Χαλκίδος. Θα ριχτεί φως στα αίτια της πρωτοφανούς καταστροφής; «Θα υπάρξουν σήμερα Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες;» ,αναρωτιέται ,θυμίζοντας τη δίκη του Γέρου του Μωριά.
Η κόλαση είναι εδώ
Οι ημέρες περνούν πάντως και δεν ακούγεται τίποτα. Όπως και δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη στη βόρεια Εύβοια οι αρμόδιοι της επιτροπής ανασυγκρότησης ,υπό τον Σταύρο Μπένο. «Ούτε ο Μπένος έχει έρθει ακόμη στην περιοχή, που θα έπρεπε να είναι ήδη εδώ και να κάνει συσκέψεις για να ακούσει από πρώτο χέρι τους κατοίκους. Και όχι τις επικοινωνιακές πομφόλυγες που σκορπούν τα κανάλια για να ρίξουν στάχτη στη …στάχτη», ο Γιάννης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός. «Το ρολόι της καρδιάς μας σταμάτησε στις 3 του Αυγούστου, που ξέσπασε η πυρκαγιά», θα πει η Αμαλία ,κάτοικος Λίμνης. «Οι μέρες περνούν κι εγώ δεν τις καταλαβαίνω, ζω σ’ ένα κενό που δεν ξέρω πώς θα ξαναβρώ το υπόλοιπο κομμάτι και να το ενώσω ώστε να αποχτήσει πάλι η ζωή μια συνέχεια. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να κλάψω για καμμιά απ’ τις απώλειες. Κρατάω τα δάκρυά μου για τη μέρα που θα δω το πρώτο πευκάκι να ξεπροβάλλει μέσα απ’ τα μαύρα χώματα»….
Ο δρ.Βασίλης Λύκος ,Βιολόγος και ειδικός στην Ολοκληρωμένη Περιβαλλοντική Διαχείρισης , κρούει τον κώδωνα του κινδύνου . «Η κόλαση γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι εδώ, στο τώρα, στο σήμερα, στο αύριο καθώς μπορεί να σώθηκαν από τη φωτιά αλλά δεν έχουν πια τίποτε. Δεν έχουν σπίτι, δουλειά, αναμνήσεις, το δάσος τους από το οποίο καταγίνονταν περίπου το 60% των κατοίκων (ρετσινοπαραγωγοί ,μελισσοκόμοι, υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι, αγρότες) ενώ το υπόλοιπο 40% είχε άμεση ή έμμεση σχέση με τον τουρισμό, που βασιζόταν στο απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό τοπίο… Η Πολιτεία καλείται να συνδράμει αυτούς τους ανθρώπους και να επουλώσει τις πληγές από το ημιθανές σώμα της ήδη από πριν, καθημαγμένης Β. Εύβοιας». Αμείλικτα τα ερωτήματα που θέτει: «Αυτοί οι άνθρωποι θα ξαναβρούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ή θα αναγκαστούν να μετατραπούν σε «κολίγες» στον τόπο τους αν δεν μεταναστεύσουν σε κάποιο αστικό κέντρο, ερημώνοντας την ύπαιθρο; Θα συμμετάσχουν ενεργά στην αναγέννηση του δάσους και τα επικείμενα αντιπλημμυρικά όταν η ίδια τους η ζωή ήταν συνυφασμένη με τις λειτουργίες αυτών των οικοσυστημάτων και όταν γνωρίζουν το δάσος, εμπειρικά μεν αλλά καλύτερα από τον καθένα; Ποιος θα αναλάβει την υλοτόμηση των καμένων; Θα υπάρξει αποσυγκέντρωση δικαιοδοσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων για την επανάκαμψη της περιοχής ή απλά θα εκτελούν εντολές «ειδικών» από την Αθήνα; Τι σημαίνει Ανάδοχος Αναδάσωσης; Ο Ανάδοχος θα είναι «φιλάνθρωπος» που απλά θα κάνει δωρεά για την αναστήλωση της περιοχής ή θα παραχωρούνται με ΣΔΙΤ εκτάσεις γης σε ιδιώτες που θα τις «ανασυγκροτούν» για τα επόμενα 50 χρόνια, έχοντας το δικαίωμα εκτός από την αναγέννηση των φυσικών οικοσυστημάτων της περιοχής, να εισάγουν και άλλες χρήσεις, αλλοιώνοντας το δασικό, αδιαίρετο και ενιαίο χαρακτήρα και προορισμό του τοπίου; Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι Νόμους περί «Απλούστευσης διαδικασιών» «Συμβούλιο Στρατηγικών Επενδύσεων», «Τακτοποίησης αυθαιρέτων», «Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων», που σχεδόν δεν απαγορεύουν τα πάντα…»
Πράσινο Ινστιτούτο στη βόρεια Εύβοια
Αντί να δοθεί το δάσος βορά σε κάθε είδους συμφέροντα, ο δρ Λύκος προτείνει να δημιουργηθεί ένα Πράσινο Ινστιτούτο στην Εύβοια. Να υιοθετηθεί η καμένη περιοχή από ένα δημόσιο Πανεπιστήμιο ή ένα Ερευνητικό Ινστιτούτο με αντίστοιχα τμήματα δασολογίας, δασοπονίας και περιβαλλοντικής διαχείρισης, που ερευνητικά θα μπορούσαν να «χτίσουν» στην περιοχή, αναδεικνύοντας μελλοντικά εργαστήρια, νέους επιστήμονες και ερευνητές, που και θα προσφέρουν στον τόπο αλλά και θα συνδεθούν με τον τόπο».
Ο πολύ γνωστός Λιμνιώτης αρχιτέκτονας Γιώργος Τριανταφύλλου τονίζει ότι «ήρθε πλέον η στιγμή να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και με αυστηρές προτεραιότητες, τα προβλήματα που προέκυψαν στη βόρεια Εύβοια, σε σχέση με την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία, με στόχο μια ριζική αναθεώρηση, αποφεύγοντας τα ίδια λάθη, που πρέπει να τα επισημάνουμε και να τα αναλύσουμε με σοβαρότητα, ο καθένας από την δική του σκοπιά και την όποια εξειδίκευσή του».
Θα ακουστεί η φωνή των επιστημόνων και των κατοίκων της βόρειας Εύβοιας; `Η οι καρεκλοκένταυροι της κυβέρνησης έχουν ήδη έτοιμες τις λύσεις; Οι κάτοικοι φοβούνται για «όλα αυτά που θα γίνουν για εμένα ,χωρίς εμένα», που λέει και το τραγούδι, θα πει στο newscenter ο Ηλίας. Είναι ένας από τους εκατοντάδες μηχανόβιους που έφτασαν χθες στη Λίμνη ,σε μια πορεία από τη Χαλκίδα , «για να μοιράσουν χαμόγελο στους κατοίκους». Και όντως, η παραλία της Λίμνης ,μετά τις χαρούμενες παιδικές φωνές στους κολυμβητικούς αγώνες του ΝΟΛ, πλημμύρισε χθες από τους «μηχανόβιους» της ελπίδας και του αγώνα . Ήταν μια υπέροχη Κυριακή χθες, στην πολύπαθη Λίμνη…
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο newscenter.gr
