Την Τετάρτη θα τελεστεί η κηδεία της Φώφης Γεννηματά, σύμφωνα με πληροφορίες.
Η Φώφη Γεννηματά είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στις 11 Οκτωβρίου με συμπτώματα ατελούς ειλεού.
Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε ραγδαία τις τελευταίες ώρες και κατέληξε.
«Σήμερα, 25 Οκτωβρίου του 2021 και ώρα 12:04 στο νοσοκομείο Ευαγγελισμό απεβίωσε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά μετά από πολυετή μάχη και παρά τις προσπάθειες των θεραπόντων ιατρών. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».
Φώφη Γεννηματά: Πότε θα γίνει η κηδεία της
Την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου στις 14:00 θα τελεστεί η κηδεία της Φώφης Γεννηματά στην Μητρόπολη Αθηνών.
Από τις 10:00 το πρωί η σορός της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα και μετά την εξόδιο ακολουθία θα ακολουθήσει η ταφή της στο Α Νεκροταφείο.
Γεννηματά: Η συγκλονιστική εξομολόγηση το 2020 για τον καρκίνο και την οικογένειά της
Σε ηλικία μόλις 57 ετών η Φώφη Γεννηματά έφυγε από τη ζωή μετά από σκληρή και πολυετή μάχη με τον καρκίνο. Πέθανε σήμερα 25/10/2021 και ώρα 12:04 μμ στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, προκαλώντας θρήνο στον πολιτικό κόσμο.
Η Φώφη Γεννηματά είχε μιλήσει για τη μάχη της αυτή με τον καρκίνο, από τον οποίο έχασε και τους δύο γονείς της. Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Γεννηματάς, ιδρυτικό στέλεχος και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 55 ετών, το 1994. Επτά μήνες νωρίτερα είχε πεθάνει η σύζυγός του, Κάκια, 54 ετών, από καρκίνο του μαστού μετά παλεύοντας με τη νόσο για 10 χρόνια.
Μιλώντας το 2020 στην Ελεονώρα Μελέτη, η Φώφη Γεννηματά είχε δηλώσει: «Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Παλεύαμε όλοι… Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους δύο ανθρώπους. Ήταν μαζί από 14 χρόνων. Ήταν μια ζωή μαζί, ο ένας για τον άλλον…» είχε αναφέρει.
Πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη «καρκίνος»
Η κ. Γεννηματά είχε πει στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» πως «το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη “καρκίνος”. Είχε καρκίνο στον μαστό. Ήταν περίπου ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Το έκρυβαν οι γυναίκες, δεν μιλούσαν. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ, ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε με αγώνα, με προσπάθεια γιατί ποτέ δεν ξεφεύγεις πράγματι από αυτήν την ιστορία αλλά δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα, έχεις δικαιώματα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις (…) Πολύ περισσότερο από πριν (…)».
Σύμφωνα με την ίδια, «δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμη και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει, αυτό που είμαι σήμερα είναι γιατί έχω ζήσει αυτές τις στιγμές…».
Για τον πατέρα της Γιώργο Γεννηματά είχε πει: «Ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Όταν έχεις δικά σου παιδιά είναι πιο εύκολο να προχωρήσεις. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο βίαιη, τόσο άδικη, τόσο νέοι και οι δύο».
Φώφη Γεννηματά: Οι σκέψεις για τα παιδιά της
Αναφερόμενη στις σκέψεις που έκανε κυρίως για τα παιδιά της που απέκτησε μετά από πολύ κόπο, είχε σημειώσει: «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μην γνωρίσει το χάδι σου».
«Εμείς ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους» συνέχισε. «Με έπιανε τρόμος στη σκέψη ότι τα παιδιά μου που απέκτησα με τόσο κόπο και προσπάθεια θα μεγάλωναν χωρίς εμένα» εξομολογήθηκε, τονίζοντας πόσο οδυνηρό ήταν όλο αυτό.
Για τον καρκίνο είχε πει: «Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα».
