Η χειρότερη δεξιά κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση είναι σε αποδρομή από την πολιτική ζωή και για τον λόγο αυτό, δεν αποτελεί κοινοτοπία το να χαρακτηρίσει κανείς τη σημερινή εκλογική μάχη ως μία από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Ο ελληνικός λαός καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε δύο πολιτικά σύμπαντα, εκ διαμέτρου αντίθετα σε ποιότητα, σε ήθος και σε χαρακτήρα.
Το διακύβευμα είναι κρίσιμο, μα συνάμα απλό: Κυριάκος Μητσοτάκης ή Αλέξης Τσίπρας; Κυβερνητική Δεξιά στην πιο αυταρχική έκφανση κατά την μεταπολιτευτική περίοδο ή μια κυβέρνηση των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων της πατρίδας μας; Ιδιοκτησιακή αντίληψη του κράτους από μια φαμίλια, που κυβερνά κατ’ επάγγελμα, ή Δικαιοσύνη Παντού;
Ο ελληνικός λαός καλείται να δώσει τις απαντήσεις του και να αποπέμψει τον ωτακουστή πρωθυπουργό, που ασέλγησε παντοιοτρόπως πάνω στο κράτος Δικαίου και το Σύνταγμα, παρακολουθούσε υπουργούς του, αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων, δημοσιογράφους και άλλους πολίτες «ων ουκ εστιν αριθμός».
Θα κληθεί να απαντήσει στα τέσσερα χρόνια απευθείας αναθέσεων στους «φίλους» της κυβέρνησης, ισοπεδωτικής ακρίβειας που διαλύει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, εγκατάλειψης των αδύναμων στα νύχια των αρπακτικών των funds και των Τραπεζών, παράδοσης της Παιδείας στα ιδιωτικά συμφέροντα, ασύδοτης αστυνομικής βίας και κυριαρχίας του παρακράτους σε όλα τα κέντρα εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μετά την απαλλαγή της Ελλάδας από τον βραχνά των μνημονίων κατά την τετραετία 2015-2019, μπορεί να εφαρμόσει μια πολιτική για Δικαιοσύνη Παντού και ένα σχέδιο αλλαγών, που θα βγάλει τους Έλληνες από τη δυστοπία της οικονομικής και κοινωνικής απελπισίας στην οποία περιήλθαν από τις πολιτικές της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και να καλλιεργήσει μια νέα κουλτούρα συγκλίσεων και συνεργασιών μεταξύ των δημοκρατικών προοδευτικών κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές για να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας, η οποία θα καταφέρει να απαλλάξει την Ελλάδα από τις αντιλαϊκές πολιτικές της απερχόμενης κυβέρνησης, να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα «δίκαιης αλλαγής», που θα ανταποκρίνεται στις αγωνίες και τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Οι δεσμεύσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα, είναι ενδεικτικές των φιλολαϊκών μέτρων, που θα λάβει η επόμενη κυβέρνηση. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου αμέσως μετά τις εκλογές επιβάλλεται: 1) Ακύρωση όλων των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας μέχρι να νομοθετηθεί το σχέδιο της Λούκας Κατσέλη. 2) μείωση του ΦΠΑ στον κατώτερο συντελεστή για τα τρόφιμα, και σε μηδενικό συντελεστή για τα είδη πρώτης ανάγκης. 3) μείωση του ΕΦΚ. 4) κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Πρωτοβουλίες που υποστασιοποιούν το σύνθημα «Δικαιοσύνη Παντού» και που θα κορυφωθούν κατά τη διάρκεια της επόμενης τετραετίας με τους πολίτες στο επίκεντρο της πολιτικής.
Ωστόσο, για να γίνουν όλα αυτά πράξη, ο ελληνικός λαός καλείται να δώσει τις απαραίτητες εντολές προς όλους μας:
Εντολή αποχώρησης προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του.
Εντολή σχηματισμού μιας Κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, καθώς και
Εντολή στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τον Νίκο Ανδρουλάκη να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους απέναντι στις ιστορικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές παρακαταθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου και να συμβάλουν στην απομάκρυνση της αυταρχικότερης Δεξιάς που έχει βιώσει ο τόπος από τη μεταπολίτευση.
Άλλωστε, ο πολιτικός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ, ορίστηκε κατά την ίδρυσή του από τον Ανδρέα Παπανδρέου και είναι αποκλειστικά και μόνο η Δεξιά, που σήμερα εκφράζεται από τη ΝΔ. Σημειωτέον ότι η λαϊκή ετυμηγορία θα υπενθυμίσει στο ΠΑΣΟΚ ότι ο διμέτωπος κατά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και η στρατηγική «όχι στον Τσίπρα, όχι στον Μητσοτάκη», δεν συμβιβάζονται με την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, με λογικό συνεπακόλουθο την παραδοχή της αναγκαιότητας για ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων και τη συστράτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μια κυβέρνηση μακράς πνοής και προοδευτικού προσανατολισμού.
Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 ήταν το «η ελπίδα έρχεται». Αυτό το σύνθημα λοιδορήθηκε όσα λίγα από τους αντιπάλους της προόδου και της ίδιας της ελπίδας, πλην όμως, ακόμη και σήμερα, παραμένει επίκαιρο. Απέναντι στην κυβέρνηση, που πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα συνταγματικά δικαιώματα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ουσία της ζωής των πολιτών, τώρα υπάρχει ελπίδα ώστε να εφαρμοσθούν ανεμπόδιστα οι φιλολαϊκές και συνάμα εκσυγχρονιστικές τομές, ώστε στο τέλος της τετραετίας να έχει μετατραπεί η Ελλάδα σε έναν τόπο δικαιοσύνης και δημοκρατίας, που σίγουρα θα προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στον τόπο μας, ίσες ευκαιρίες ευημερίας με προσωπική και συλλογική προκοπή.