Επανέρχεται δριμύτερος ο πρώην βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης Γιάννης Σαρίδης με άρθρο του – παρέβαση στα ελληνοτουρκικά, με αφορμή τις αμερικανικές εκλογές. Στο άρθρο του εκτιμά ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν πράξει αρκετά από την πλευρά τους. Τώρα ήρθε η ώρα των υπολοίπων, λέει. Να περιμένουμε και συνέχεια;
Γράφει ο Γιάννης Σαρίδης
Σύντομα θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών και επ αυτού θα μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες τεκμηριωμένες υποθέσεις για το ποιά περίπου θα είναι τα επόμενα χρόνια η στάση του διεθνούς παράγοντα απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό, καθώς όπως είναι γνωστό, ο εκάστοτε ένοικος του Λευκού Οίκου απολαμβάνει την ισχύ να επηρεάζει αποφάσεις, που δεν λαμβάνονται εντός των αμερικανικών συνόρων.
Το μόνο σίγουρο είναι πως είτε επανεκλεγεί ο Ντόναλντ, είτε εκλεγεί ο Τζό, είτε εισέλθουμε σε περίοδο ακυβερνησίας λόγω αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος δεν θα αλλάξει το γεγονός πως εμείς ως Έλληνες, είμαστε και θα είμαστε μόνοι μας.
Καλές, απαραίτητες, αναγκαίες οι συμμαχίες μας. Καλές, λογικές και καλοδεχούμενες οι δηλώσεις στήριξης, οι συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα, οι διακρατικές συμφωνίες ενίσχυσης δεσμών, οι ανταλλαγές επίσημων επισκέψεων με συμβολικό χαρακτήρα.
Καλή ακόμα και η διπλωματία του σεισμού, του ποδοσφαίρου, του ζεϊμπέκικου κλπ. Όλα αυτά καλά αλλά όχι ικανά να αλλάξουν στο παραμικρό πως οι Έλληνες είμαστε μόνοι μας.
Στο πλαίσιο αυτό, το αποτρεπτικό μήνυμα που -εκ νέου, για μια ακόμη φορά- έστειλαν τις τελευταίες εβδομάδες οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και έλαβαν -μετά βεβαιότητος- οι εξ ανατολών γείτονες μας αποκτά μια επιπλέον ιδιαίτερη αξία καθώς τονίζει το γεγονός πως οι Έλληνες με ότι μέσα και αν διαθέτουμε, όση υποστήριξη και αν έχουμε ή δεν έχουμε, θα είμαστε εκεί.
Θα είμαστε παντού. Σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας σε έδαφος, θάλασσα και αέρα, χωρίς καμία απολύτως έκπτωση σε σχέση με την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Έτοιμοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα με όποιο κόστος, με όποια θυσία απαιτήσει η παγκόσμια Ιστορία για να επιτρέψει άλλη μια χρυσή σελίδα να γραφτεί στα κιτάπια της στο κεφάλαιο υπό τον τίτλο:”Έλληνες”.
Προτού όμως φτάσουμε στο τραγικό σημείο να γράφεται η Ιστορία μας από τον έλληνα φαντάρο, ναύτη, σμηνίτη την Ιστορία θα συνεχίσουν να την γράφουν οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες.
Των οποίων η ώρα είναι τώρα. Μέσα στις επόμενες τριάντα ημέρες θα κριθούν πολλά που θα καθορίσουν τελικά το αν είχε δίκιο στην εκτίμηση του ο Αρχηγός Στόλου, αντιναύαρχος Λυμπέρης, όταν με εκείνο το ιστορικής αξίας μήνυμα του στα τέλη του Σεπτέμβρη καλούσε τα πληρώματα να κρατήσουν τις σημειώσεις των ημερολογίων τους εύκαιρες για να προσθέσει αμέσως μετά: “Όταν χρειαστεί, τώρα ξέρετε ότι γίνεται. Και θα χρειαστεί.”
Αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται να περιμένει επαλήθευση από τα όσα έγραψε τότε ο Αρχηγός, είναι εκείνο το σημείο που αναφέρει: “Η βεβαιότητα ότι τα νερά τούτα δικά μας είναι και θα μείνουν επιβεβαιώθηκε από τη στάση σας. Τώρα είναι η ώρα των υπολοίπων να την ενισχύσουν.”
Μέχρι εκεί επιτρέπει η δημοκρατική συνείδηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο για το τί πρέπει να πράξουν οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες.
Μέχρι δηλαδή της αναγνώρισης και της ανάδειξης της ευθύνης που βαραίνει τους ώμους όσων μιλούν και υπογράφουν για τους Έλληνες από εκείνους που πολεμούν για τους Έλληνες.
Από εκεί και πέρα είναι δουλειά άλλων -πιστεύω και δική μου- να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό πως αν χαθεί σπιθαμή γης, αν απωλέσουμε εθνική κυριαρχία, αν υποχωρήσουμε απέναντι στο φόβητρο των ισλαμοφασιστών αυτό θα έχει γίνει όχι γιατί δεν μπορούσαμε στρατιωτικά να υπερασπιστούμε την πατρίδα αλλά γιατί κάποιοι θα έχουν υποκύψει τελικά στους συνήθεις εκβιασμούς που ασκούνται πάνω μας.
Οφείλουμε όλοι όσοι γνωρίζουμε, να υπενθυμίσουμε στον ελληνικό λαό πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποχωρήσουμε απέναντι σε καμία από τις τουρκικές θρασύτητες.
Δεν υπάρχει καμία λογική στην σκέψη ότι θα είναι καλύτερα για εμάς να υποχωρήσουμε. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μας το εξασφαλίζουν αυτό και φροντίζουν να το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία.
Εάν ανοίξει η οποιαδήποτε συζήτηση για “αμοιβαίες υποχωρήσεις”, αν ξεκινήσει “ουσιαστικός διάλογος” για οποιοδήποτε άλλο θέμα πέραν της υφαλοκρηπίδας, εάν ακούσουμε πως η Ελλάδα εισέρχεται σε “διμερείς συνομιλίες” με σκοπό τον κατευνασμό των γειτόνων, τότε να ξέρουμε πως σε αυτές τις διαδικασίες, τις πολυδαίδαλες, υπόγειες και ανίερες, δεν συμμετέχουμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή αλλά γιατί κάποιοι εκτός συνόρων θα το έχουν αποφασίσει, πως έτσι πρέπει να γίνει.
Ένιωσα την ανάγκη να τα γράψω αυτά γιατί διαβλέπω τα εξής: Η Ελλάδα με ευθύνη της κυβέρνησης –εύχομαι να κάνω λάθος- μοιάζει να έχει ήδη ξεκινήσει να υποχωρεί, ελπίζοντας ίσως στην δυναμική παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα.
Αρκετοί από όσους μελετούν τα του Κυπριακού έχουν ήδη πεισθεί, πως μάλλον εγκαταλείπουμε την Κύπρο και όσοι παρακολουθούν στενά τις τουρκικές προκλήσεις έχουν ήδη προβληματιστεί για τον τρόπο που αντιδρά σε αυτές η ελληνική κυβέρνηση.
Έχει σημασία λοιπόν, όταν θα κληθούμε ως Έλληνες να κατανοήσουμε το τί συμβαίνει, να θυμόμαστε πως το επιχείρημα “Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Τούρκους” δεν στέκει και όποιος τυχόν το χρησιμοποιήσει θα πρέπει να αγνοηθεί, ανεξαρτήτως του αξιώματος που ίσως φέρει.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να καταφύγω για μια ακόμα φορά στην ασφάλεια που προσφέρει η γνώση της ένδοξης ιστορίας μας. Και δεν θα αναφέρω τί ακριβώς απάντησε ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης όταν τον ρωτούσε στα 1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Τούρκους αλλά θα παραθέσω την επιστολή που έστειλε 21 χρόνια αργότερα -το 1933- ο Βενιζέλος στον Κουντουριώτη:
Φίλτατε Ναύαρχε.
Είκοσι ένα χρόνια κλείουν σήμερα από την ημέρα, που με την ναυμαχία της Έλλης εξησφάλισες την κατά θάλασσαν υπεροπλίαν της Ελλάδος και των συμμάχων της και έτσι εξησφάλισες την τελικήν νίκην των.
Όλοι οι Έλληνες σου είμεθα ευγνώμονες δια την νίκην σου αυτήν.
Περισσότερον από όλους εκείνος, που γνωρίζει, ότι χωρίς την αδάμαστον αποφασιστικότητα σου και την πίστιν σου εις την κατά θάλασσαν νίκην μας, δεν θα απεφασίζαμεν να λάβωμεν μέρος εις τον πρώτον Βαλκανικόν Πόλεμον, με αποτέλεσμα ότι, αν μεν νικούσαν οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι, τα όρια μας θα έμεναν οριστικώς εις την Μελούνα ή το πολύ θα έφθαναν στον Αλιάκμονα, αν δε νικούσαν οι Τούρκοι, η ζωή των ομογενών της Αυτοκρατορίας θα απέβαινεν ανυπόφορος.
Με εξαίρετον τιμήν και αγάπην,
Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”
*Ο Γιάννης Σαρίδης ειναι Αγρονόμος Τοπογράφος μηχ . Ε.Μ.Π Πρώην βουλευτης Ά Θεσσαλονίκης και πρωην μέλος της επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικων Υποθεσεων της Βουλής .
Πηγή: armyvoice.gr