Ένα ναυτικό ατύχημα που έγινε στις βόρειες ακτές της Ζακύνθου, και συγκεκριμένα στην απομονωμένη ακτή του Άη Γιώργη, στον όρμο Σπυριλή, δημιούργησε ένα από τα πιο γνωστά παγκόσμια τουριστικά αξιοθέατα. Και μία από τις πιο δημοφιλείς παραλίες. Εκεί όπου θα απολαύσεις όλες τις αποχρώσεις του μπλε. Την παραλία Ναυάγιο. Μια παραλία που κοσμεί κάρτες και ταξιδιωτικά φυλλάδια ενώ έχει γίνει φόντο για αμέτρητες φωτογραφίες διακοπών.
Το ημερολόγιο δείχνει 1 Οκτωβρίου 1980 και το ρολόι 4.30 ξημερώματα. Το 450 τόνων, εμπορικό πλοίο «Παναγιώτης», γεμάτο παράνομο φορτίο με κούτες αφορολόγητων τσιγάρων, 1895 το σύνολο και αξίας 200,000 χιλιάδων δολαρίων ή 30 εκατομμύρια δραχμές, με καπετάνιο και πλήρωμα Κεφαλονίτες και δύο Ιταλούς λαθρέμπορους, λόγω κακοκαιρίας και χαλασμένης μηχανής, βγαίνει εκτός πορείας. Οι άνεμοι είναι πολύ ισχυροί. Το πλοίο μένει ακυβέρνητο και καταλήγει στα βράχια του νησιού.
Το πλήρωμα, σύνολο 9 άντρες, βρίσκεται σε μια άγνωστη για εκείνους παραλία, μέσα στο σκοτάδι. Μέσα στην ατυχία τους όμως είναι τυχεροί καθώς είναι όλοι τους καλά. Η πρόσβαση με τα πόδια στη συγκεκριμένη παραλία είναι αδύνατη. Θα έπρεπε να διαφύγουν αναγκαστικά από τη θάλασσα.
Την επόμενη μέρα ο πλοίαρχος δίνει εντολή να βγάλουν στην ακτή τις κούτες με τα τσιγάρα, τα οποία σκεπάζουν με το μουσαμά του πλοίου. Η κακοκαιρία συνεχίζεται. Οι άντρες μένουν δύο μέρες στην παραλία αυτή μέχρι να σταματήσει η φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όταν ο καιρός γίνεται καλύτερος, μπαίνουν σε μια λέμβο και μετά από 6 ώρες κουπί φτάνουν σε ένα μικρό όρμο. Από εκεί φτάνουν στο χωριό Βολίμες. Τα νέα μαθαίνονται γρήγορα.
4.000 άνθρωποι τη μέρα για τον «Παναγιώτη»
Και γίνεται αυτό που όλοι φανταζόμαστε. Ακούγοντας οι κάτοικοι της περιοχής εκεί τι συνέβη σπεύδουν στο μέρος του ναυαγίου να πάρουν ό,τι μπορούν. Τα πάντα γίνονται φύλλο και φτερό. Ο «Παναγιώτης» λεηλατείται χωρίς οίκτο, μέχρι το σημείο που μένει μόνο ένας μεταλλικός σκελετός. Ένα κουφάρι να χτυπιέται από τον αγέρα, να σκουριάζει και να τρώγεται από την αλμύρα της θάλασσας.
Στο πλοίο, όπως είπαμε, επέβαιναν και 2 Ιταλοί, οι οποίοι, όπως προέκυψε από τις καταθέσεις, ήταν μέλη της Ιταλικής μαφίας και βρίσκονταν εκεί για να επιβλέπουν την κατάσταση και ότι τα πράγματα θα γίνουν έτσι ακριβώς όπως είχαν κανονιστεί. Ήταν μάλιστα πάντα οι ίδιοι κάθε φορά.
Το πλοίο ανήκε στον Κεφαλονίτη Χαράλαμπο Κομποθέκλα και μετέφερε λαθραία τσιγάρα, τα οποία παραλάμβανε από λιμάνια της Τουρκίας, της Αλβανίας και της Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια μέσω μικρών πλοιάριων μεταφέρονταν στη γειτονική Ιταλία.
Οι Αρχές προχωρούν στις συλλήψεις του πληρώματος και του πλοιοκτήτη. Ακολουθεί δίκη στην οποία καταδικάζονται όλοι εκτός από τους Ιταλούς, οι οποίοι απελαύνονται στη χώρα τους. Λέγεται ότι πολλά από τα κλοπιμαία βρίσκονται σε σπίτια, αποθήκες, φούρνους, ακόμα και στάβλους των κατοίκων της περιοχής και κατάσχονται από την αστυνομία. Στη συνέχεια πωλούνται σε πλειστηριασμό.
Ο «Παναγιώτης» ήταν γερασμένος καθώς είχε ναυπηγηθεί το 1937 στη Σκωτία με το όνομα «Saint Bedan». Το 1964 είχε περάσει σε ελληνικά χέρια και ονομάστηκε «Μερόπη». Δυο χρόνια αργότερα έγινε «Χάρις» και το 1975 πουλήθηκε εκ νέου και βαφτίστηκε «Παναγιώτης» από την ελληνική πλοιοκτήτρια εταιρεία P. Lisicatos & Company που είχε έδρα τον Πειραιά.
Είχε σοβαρά μηχανικά προβλήματα από την αρχή του ταξιδιού. Ο καπετάνιος Κυριάκος Βαρβατάκος έχει πει ότι εκτός από τη μηχανική βλάβη που αντιμετώπιζε το πλοίο είχε και έλλειψη σε καύσιμα. Και σε επικοινωνία του με τον ιδιοκτήτη Χαράλαμπο Κομποθέκλα είχε τη διαβεβαίωση από εκείνον ότι θα του σταλούν καύσιμα, κάτι που δεν έγινε καθώς εκείνος ξέχασε γιατί έπαιζε… μπαρμπούτι.
Σήμερα το Ναυάγιο, ό,τι δηλαδή έχει απομείνει από το πλοίο, αποτελεί το δεύτερο σε επισκεψιμότητα και αναγνωρισιμότητα τουριστικό προορισμό στη χώρα μας, με 4.000 επισκέπτες καθημερινά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι περισσότεροι από αυτούς χαράσσουν το όνομά τους στο κουφάρι του «Παναγιώτη» που είναι «ξαπλωμένο» στη χρυσαφένια αμμουδιά που περιβάλλεται από τα απίστευτα τιρκουάζ νερά ενώ πίσω υψώνονται απόκρυμνα βράχια δημιουργώντας ένα μοναδικής και σπάνιας ομορφιάς τοπίο.
