Η Χίλαρι Νταφ επέλεξε να γράψει λεπτομερώς στον ιστότοπό της, για την απαγωγή και τον βιασμό της.
Η Ουαλή 35χρονη τραγουδίστρια, αναφέρει λεπτομερώς πώς κατά τη διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων τη νάρκωσαν σε ένα εστιατόριο όπου γιόρταζε τα γενέθλιά της, πριν απαχθεί στο εξωτερικό και βιαστεί, ενώ στη συνέχεια πραγματοποίησε πτήση και επέστρεψε σπίτι της, όπου κρατήθηκε όμηρη.
«Ήταν τα γενέθλιά μου, με νάρκωσαν σε ένα εστιατόριο, με νάρκωναν τότε για τέσσερις εβδομάδες και ταξίδεψα σε μια ξένη χώρα», έγραψε η Νταφ στο κείμενό της με τίτλο «Το 5ο Σπίτι».
«Δεν θυμάμαι να μπαίνω στο αεροπλάνο και να βρίσκομαι στο πίσω μέρος ενός οχήματος που ταξίδευε. Με έβαλαν σε δωμάτιο ξενοδοχείου και ο δράστης επέστρεψε και με βίασε. Θυμάμαι τον πόνο και την προσπάθεια να μην χάσω τις αισθήσεις μου στο δωμάτιο, αφού συνέβη.
Είχα κολλήσει μαζί του άλλη μια μέρα, δεν με κοιτούσε, έπρεπε να περπατήσω πίσω του, είχα κάπως τις αισθήσεις μου και τα είχα παρατήσει. Θα μπορούσα να τον είχα απορρίψει.
Σκέφτηκα να τρέξω στη γειτονική πόλη, καθώς κοιμόταν, αλλά δεν είχα μετρητά και φοβόμουν ότι θα έλεγε στην αστυνομία για μένα επειδή έφυγα μακριά και ίσως θα με έβλεπαν ως εξαφανισμένο πρόσωπο.
Δεν ξέρω πώς είχα τη δύναμη να υπομείνω εκείνες τις μέρες, ένιωσα την ύπαρξη από κάτι που με βοήθησε να μείνω ζωντανή.
Πήρα πτήση για επιστροφή μαζί του, παρέμεινα ήρεμη και όσο κανονική θα μπορούσε να είναι κάποια-ος σε μια τέτοια κατάσταση, και όταν πήγα σπίτι, κάθισα ζαλισμένη, σαν ζόμπι. Ήξερα ότι η ζωή μου βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο, μου αποκάλυψε ότι ήθελε να με σκοτώσει».
Ο δράστης με νάρκωσε στο σπίτι μου για τέσσερις εβδομάδες, δεν ξέρω αν με βίασε εκεί κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, θυμάμαι μόνο να πηγαίνω με το αυτοκίνητο στην ξένη χώρα και την απόδραση που θα έκανα τις επόμενες ημέρες.
«Δεν ξέρω γιατί δεν ήμουν ναρκωμένη στο εξωτερικό. Με οδηγεί στο να σκεφτώ ότι μου δόθηκε ναρκωτικό κατηγορίας Α και δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει με αυτό», γράφει η Νταφ.
Στη συνέχεια, λέει ότι ήταν πολύ τρομοκρατημένη για να πάει στις αρχές, για το φόβο ότι ο επιτιθέμενος της θα την έβρισκε.
«Μετά από αυτό συνέβη, κάποιος που ήξερα ήρθε στο σπίτι μου και με είδε στο μπαλκόνι να κοιτάω στο υπερπέραν, τυλιγμένη σε μια κουβέρτα. Δεν θυμάμαι να πηγαίνω σπίτι. Το άτομο είπε ότι ήμουν κίτρινη και ήμουν σαν νεκρή.
Ήταν προφανώς φοβισμένοι, αλλά δεν ήθελαν να παρέμβουν, δεν είχαν δει ποτέ κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια, δεν ένιωθα ότι ήταν ασφαλές να πάω στην αστυνομία. Αισθανόμουν ότι αν συμβεί κάτι, θα ήμουν νεκρή και αυτός θα με είχε σκοτώσει.
Δεν θα μπορούσα να διακινδυνεύσω να είμαι κακοποιημένη ή να είμαι στις ειδήσεις κατά τη διάρκεια του κινδύνου μου. Πραγματικά έπρεπε να ακολουθήσω τα ένστικτα που είχα. Έχω πει σε δυο γυναίκες αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια διαφόρων απειλητικών συμβάντων κατά την τελευταία δεκαετία, τα οποία έχουν καταγραφεί.
Αφού κάποιος απειλούσε να δημοσιεύσει την ιστορία μου και έπρεπε να πω σε μια γυναίκα αστυνομικό ό,τι πληροφορία είχε ο άνθρωπος αυτός για μένα και γιατί ο εκβιασμός ήταν τόσο τρομακτικός.
Το δεύτερο περιστατικό ήταν όταν τρεις άνδρες προσπάθησαν να εισέλθουν στο σπίτι μου ως εισβολείς, είπα και στην δεύτερη γυναίκα αστυνομικό για τον βιασμό. Την ταυτότητα του βιαστή θα πρέπει να χειρίζεται μόνο η αστυνομία, και αυτό είναι μεταξύ εμένα και εκείνων.
Το πρώτο άτομο που το είπα ποτέ ήταν ένας ψυχολόγος, μήνες αργότερα, μια κορυφαία ειδικός στο Ηνωμένο Βασίλειο για σύνθετο τραύμα και σεξουαλική βία.
Δεν έχω ιδέα πώς ήμουν τόσο τυχερή να την βρω πριν από όλα αυτά τα χρόνια, τα όμορφα μπλε μάτια της, τον ροζ καναπέ, την τεράστια βιβλιοθήκη, το υπέροχο μυαλό της και την επιδεξιότητα. Χωρίς αυτήν, ίσως να μην το είχα ξεπεράσει. Υπήρχε υψηλός κίνδυνος αυτοκτονίας.
Με γνώρισε, με είδε ως άνθρωπο, έμαθε για μένα και με καθοδηγούσε. Το έκανε πολύ ήπια. Δεν μπορούσα να την κοιτάξω στα μάτια τις πρώτες οκτώ συνεδρίες, η επαφή με τα μάτια ήταν κάτι που πάλεψα.
Η σκέψη της ανάκαμψης ήταν σχεδόν αδύνατη. Κατά συνέπεια, δεν θα έβλεπα κάποιον, μια φυσική ψυχή, για μερικές εβδομάδες και εβδομάδες και εβδομάδες κάθε φορά, παραμένοντας μόνη.
Θα έβγαζα τις πιτζάμες μου και θα τις πετούσα στη φωτιά και θα έβαζα ένα άλλο σετ. Τα μαλλιά μου ήταν τόσο δεμένα γιατί δεν τα χτένιζα, καθώς θρηνούσα, τα έκοψα όλα», πρόσθεσε.
