H χθεσινή ανάρτηση του Σταμάτη Κραουνάκη για τον κοροναϊό, στην οποία ο γνωστός μουσικοσυνθέτης υποστήριξε πως γίνεται «εργαστηριακή επίθεση μείωσης πληθυσμών» , πως «το εμβόλιο υπάρχει, προϋπήρξε του ιού», και συμβούλευε τους διαδικτυακούς του φίλους να αντισταθούν στην παραπληροφόρηση και να χρησιμοποιούν προληπτικά την πρόπολη, δημιούργησε κυριολεκτικά σάλο.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης λίγες ώρες αργότερα «κατέβασε» από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook την συγκεκριμένη ανάρτηση και επανήλθε σήμερα το πρωί με νέα, στην οποία γράφει χαρακτηριστικά: «Καλημέρα στη χώρα μου και στα παιδιά εδώ μέσα φίλους και που ακολουθούν. Εξεπλάγην κάπως που η καθαρή μου ανάρτηση για τον ιό εχθές είχε αποδοχή και ύβρεις σε ανισόρροπο ποσοστό ευτυχώς μέχρι παρεξηγήσεως … Άλλοι με συγχώνευσαν με την Ιερά Σύνοδο και άλλοι εξέφυγαν προς τα μονοπάτια της προσωπικής τους λαίλαπας. Κατανοητόν. Δεν φοβάμαι να πω αυτά που γνωρίζω όταν η κρατική μηχανή σιωπά επιμελώς αφήνοντας τους ανθρώπους έρμαια ενός φόβου. Όταν η ανάρτηση δημοσιεύτηκε στην ΕΦΣΥΝ ,ευχαριστώ τον Δημήτρη Κανελλόπουλο για την ισορροπία της απόδοσης των λεγομένων μου, κι από εκεί την πήραν τα σάιτ, θεώρησα σκόπιμο πια να την αποσύρω. Σημασία έχει ότι το μήνυμα πέρασε.
Και είναι ένα #Κλείστε τις Τηλεοράσεις κι ανοίξτε τα Παράθυρα#. Αυτό δεν το αναπαράγουν τα ράδια που με τιμούν στα πρωινά τους …μπίρι μπίρι. Κατανοητόν. Αλλά δεν λέω κλείστε τα ράδια. Με τα χρόνια έχω αρχίσει και διακρίνω τα βαμπίρ. Δεν δίνω αίμα εκεί. Είμαι σε πλήρη δημιουργικό οίστρο και αυτό δεν αφήνει κανένα σκοτάδι να δράσει. Είναι όλα στο φως. Πολύ τρυφερά ενημερώνω ότι δεν με πτοεί κανενός είδους στοχοποίηση. Άρα, οτιδήποτε και να γίνει επιστρέφει από κει που ‘ρθε. Μην κάνετε τους έξυπνους κάποιοι με τα ρούχα μου, με τα κιλά μου, με τον τρόπο που εκφράζομαι, ανήκω στην Ελλάδα των ποιητών. Την άλλη δεν την ξέρω.
Θα παραμείνω μέχρις κεραίας στον Θεό που πιστεύω. Κάποιο Πάσχα χτύπησα την καμπάνα μόνος μου στο ξωκκλήσι κι έκανα ανάσταση …Μπορώ να φτιάξω και την μετάληψη με πρόσφορο και κρασάκι και να πω μια ευχή και να γίνει το θέμα.
Το δι’ ευχών έχει παντού δύναμη. Και οι σύντροφοι όσιοι πατέρες πέντε έξι στην επικράτεια που μ’ έχουν στο νου τους και προσεύχονται για μένα, και οι περιπλανώμενοι σοφοί μας, τόσοι πολλοί αλήθεια πάντα σε αυτόν τον τόπο που η Άνοιξη δοξάζεται, και οι φίλοι και τα νεότερα παιδιά που μ΄αγαπούν ξέρουν που κατοικώ και πως με λένε. Κατεβάστε τα όπλα αγάπες μου καλές. Μπορώ να τη μασήσω τη σφαίρα και να τη φτύσω. Κυττάχτε τους έρωτες σας τους ορφανούς και τρυφερέψτε με τα σπίτια σας. Περνάμε δύσκολες ώρες».
