Ο Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης μπορεί να έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτωβρίου μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο στα 42 του χρόνια, αλλά είναι ακόμα εδώ.
Για πρώτη φορά με το θάνατό του, η σύζυγός του και μητέρα των παιδιών του Δώρα Τσαμπάζη μίλησε γι’ αυτόν στην εκπομπή “Mega Stories” και συγκλόνισε.
“Έκλαιγα και ταυτόχρονα αισθανόμουν υπερήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ευχήθηκα να μη χρειαστεί να τη δημοσιεύσω παρόλο που οι ελπίδες μας είχαν εξανεμιστεί. Μου είχε πει αν φύγει να τη δημοσιεύσω. Το τεράστιο κύμα αγάπης που δεχθήκαμε ήταν που ανακούφισε την ψυχή μας” είπε για το κείμενο που είχε γράψει ο ίδιος και δημοσιεύτηκε την ημέρα που πέθανε.
Όπως λέει, η Δώρα Τσαμπάζη, “η ασθένεια μπορεί να ήρθε όταν γεννιόταν ο γιος μας γιατί τις πρώτες ενοχλήσεις τις είχε όταν ο γιος μου ήταν τριών μηνών…”.
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην περίοδο που χρειάστηκε να έρθουν στην Αθήνα: “Εκεί ήταν το σοκ. Έπρεπε να φύγουμε πολύ γρήγορα στην Αθήνα. Νοικιάσαμε ένα σπίτι απέναντι από το νοσοκομείο. Θήλαζα και έστελνα με τα ΚΤΕΛ το γάλο στον μικρό. Εκεί συνειδητοποιήσαμε τι θα πει οικογένεια. Ο Αλέξανδρος αγωνιζόταν για τη ζωή του και εγώ έδινα μια μάχη για να έχει το παιδί μου να φάει. Στην αρχή είχαμε όλοι πάρα πολλή δύναμη. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιο προσγειωμένος. Όλοι λέγαμε “έλα μωρέ θα τα καταφέρεις” εκείνος μας έλεγε, “δε περνάω γρίπη, μπορεί και να μην τα καταφέρω”. Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταλάβω ότι η στάση του ήταν η προετοιμασία για το τέλος και δεν ήταν ηττοπάθεια”.
Σύμφωνα με την ίδια, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης “την επιθυμία να δώσει τα μετάλλια την είχε εκφράσει πολύ νωρίτερα, έλεγε ότι αν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Μετά, όταν άρχισε να προχωρά η ασθένεια έλεγε ότι αν δεν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Τον Σεπτέμβριο ολοκλήρωσε την επιστολή του”.
“Το χαμόγελό του δεν το έχασε, έκανε πλάκα μέχρι το τέλος, έπαιζε με τα παιδιά όσο μπορούσε. Ήταν όμως συνειδητοποιημένος, ήξερε ότι δε θα τα καταφέρει, μας το έλεγε” τόνισε εμφανώς συγκινημένη.
“Δεν πέρασα το στάδιο οργής αλλά έζησα όλα τα “γιατί”. Ο Αλέξανδρος όμως, δεν το είπε ποτέ αυτό. Αυτό που μου είχε πει, είναι ότι αν ήταν να πέσει ένας κλήρος στην οικογένειά μας, και έπρεπε κάποιος να τραβήξει το μικρότερο κλαδάκι, αυτός έπρεπε να το τραβήξει και κανείς άλλος. Αυτό ήταν η ωραιότερη ερωτική εξομολόγηση που μου έχει κάνει” πρόσθεσε η ίδια και τέλος εξομολογήθηκε:
“Μου έχουν πει πολλοί ότι είμαι πολύ αξιοπρεπής στον τρόπο που διαχειρίζομαι το πένθος μου. Δεν το καταλαβαίνω. Ήμουν στο σταυροδρόμι ή να εκτιμήσω όσα ζήσαμε και θα νιώθω ευτυχισμένη για όλα αυτά ή θα ζήσω δυστυχισμένη για όσα δεν θα μπορέσω να ζήσω. Για μένα φέτος το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν κάθε μπάλα και ένα καρφί. Η κόρη μου κατάλαβε ότι ήμουν θλιμμένη και, εντελώς αυθόρμητα με αγκάλιασε και μου είπε “μαμά, σου υπόσχομαι ότι αυτά θα είναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα”.
