Ιούνιος 1984. Ινδία. Η πρωθυπουργός Ίντιρα Γκάντι διατάζει τη στρατιωτική ανακατάληψη του ιερού χώρου του Αμριτσάρ, στην επαρχία Πουντζάμο, που κατείχαν οι σιχ, φοβούμενη ότι το μουσουλμανικό Πακιστάν θα τους βοηθήσει.
Η επιχείρηση αυτή που έχει το όνομα «Γαλάζιο Αστέρι» καταλήγει αιματοβαμμένη. Τους 450 περίπου νεκρούς του ιερού χώρου θα ακολουθήσουν χιλιάδες σιχ, θύματα των διωγμών, των συλλήψεων και των βασανιστηρίων που εξαπολύει η ινδική κυβέρνηση με εντολή της ίδιας της Γκάντι.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου
31 Οκτωβρίου 1984. Η Γκάντι βρίσκεται στην αυλή της πρωθυπουργικής κατοικίας της. Ετοιμάζεται για μια συνέντευξη με τον Άγγλο ηθοποιό και θεατρικό συγγραφέα Πίτερ Ουστίνοφ. Η συνάντησή τους θα μεταδοθεί από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Δύο από τα μέλη της σωματοφυλακής της, ο Ινδός Σατβάντ και ο επίσης Ινδός Μπεντ Σιχ, την πλησιάζουν και την πυροβολούν με τα υπηρεσιακά τους περίστροφα. Αυτό ως αντίποινα για την επιχείρηση«Γαλάζιο Αστέρι» την οποία είχε διατάξει κατά των Σιχ τον Ιούνιο. Της ρίχνουν 33 σφαίρες. 30 από αυτές βρίσκουν στόχο. Οι 23 διαπερνούν το κορμί της και οι 7 μένουν μέσα.
Μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί προσπαθούν 4 ώρες να την κρατήσουν στη ζωή αλλά δεν τα καταφέρνουν. Η σορός της αποτεφρώνεται στις 3 Νοεμβρίου.
Η δολοφονία της Γκάντι σημαίνει εξελίξεις στην Ινδία. Σχεδόν αμέσως ο γιος της Ρατζίβ διαδέχεται τη μητέρα του στη θέση του πρωθυπουργού ενώ λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της ξεσπούν επεισόδια κατά της μειονότητας των Σιχ, που διαρκούν μέρες με θύματα σχεδόν 3.000 Σιχ μόνο στο Νέο Δελχί και συνολικά 8.000 σε ολόκληρη την Ινδία. Θεωρίες συνωμοσίας υποστηρίζουν ότι αρκετοί βουλευτές πυροδοτούν τη συγκεκριμένη σφαγή μετά τη δολοφονία της Γκάντι.
Η Ίντιρα Πριγιανταρσίνι Γκάντι γεννιέται στις 19 Νοεμβρίου 1917. Είναι το μοναχοπαίδι του ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος και πρώτου πρωθυπουργού της ανεξάρτητης Ινδίας Τζαουαχαρλάλ Νεχρού. Ζει από μικρή τους αγώνες της πατρίδας της για ανεξαρτησία από τον βρετανικό ζυγό.
Τον πατέρα της τον βλέπει λίγο καθώς αυτός είναι είτε στην πρώτη γραμμή του αγώνα είτε στη φυλακή.
Το 1934 γράφεται σε τοπικό πανεπιστήμιο της Ινδίας, το οποίο εγκαταλείπει ένα χρόνο αργότερα για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Οξφόρδη.
Επιστρέφοντας από την Οξφόρδη το 1941, προσχωρεί στο κίνημα ανεξαρτησίας της Ινδίας. Φυλακίζεται από τους Άγγλους για 13 μήνες.
Όταν ο πατέρας της ορκίζεται πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Ινδίας, η ίδια υπηρετεί στο πλευρό του ως ανεπίσημος σύμβουλος, ερχόμενη σε επαφή με τη διπλωματία και τις πολιτικές αντιπαλότητες καθ’ όλη τη δεκαετία του ’50. Διατελεί μέλος του εκτελεστικού γραφείου του Κόμματος του Κογκρέσου και το 1960 εκλέγεται πρόεδρος της παράταξης, κινούμενη πάντα στη σφαίρα επιρροής του Νεχρού.
Όταν ωστόσο ο πατέρας της πεθάνει, το 1964, ο δρόμος για την ίδια θα ανοίξει διάπλατα: υπηρετεί ως υπουργός Πληροφοριών και Τύπου στη νέα κυβέρνηση του διαδόχου του Νεχρού, Λαλ Μπαχαντούρ Σάστρι, με το πολιτικό της μέλλον να φαντάζει λαμπρό.
Ο αιφνίδιος θάνατος του πρωθυπουργού Σάστρι ωστόσο το 1966 θα φέρει την Ίντιρα στην πρωθυπουργική καρέκλα, με απευθείας παρεμβολή του προέδρου της χώρας.
Διατελεί πρωθυπουργός της Ινδίας για τρεις συνεχόμενες θητείες από το 1966 έως το 1977 και με τέταρτη θητεία το 1980 μέχρι τη δολοφονία της το 1984, συνολικά δεκαπέντε χρόνια. Είναι η πρώτη και μέχρι στιγμής η μόνη γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας.
Δύο μεγάλα επιτεύγματα της Γκάντι είναι ότι μείωσε το πρόβλημα έλλειψης τροφίμων στη χώρα με τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις που ευνόησαν τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους. Παράλληλα υπό την ηγεσία της, η Ινδία κατέστη πυρηνική δύναμη.
Το 1999 ψηφίζεται σε δημοσκόπηση του BBC ως η σημαντικότερη γυναίκα της τελευταίας χιλιετηρίδας.