Η πολιτική Μητσοτάκη έχει δοκιμαστεί στην πράξη. Μέσα σε τέσσερα χρόνια βύθισε τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις στην ακρίβεια, στα χρέη και στη μείωση των εισοδημάτων.
Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να εμφανίζεται ως «Μεσσίας».
Στην παρουσίαση του προγράμματος της Ν.Δ. δεν είπε λέξη για την αισχροκέρδεια, δεν είπε λέξη για το ιδιωτικό χρέος που έχει διογκωθεί επί των ημερών του κατά 40 δισ. ευρώ, δεν είπε λέξη για τη μεσαία τάξη που έχει καταντήσει να ζει με κουπόνια, δεν είπε λέξη για τις ανισότητες που διευρύνουν οι πολιτικές του.
Μπορεί να εξαπατήσει τους πολίτες και πάλι; Όχι. Όσο δεν «βγαίνει» ο μήνας, όσο δεν «βγαίνει» η κοινωνία, δεν πρόκειται να ξαναβγεί ο Μητσοτάκης.
Το 2019 έταξε καλύτερες δουλειές. Το ίδιο τάζει και σήμερα. Σε τέσσερα χρόνια οι εργαζόμενοι είδαν το διαθέσιμο εισόδημά τους να μειώνεται λόγω του πληθωρισμού, είδαν τις απλήρωτες υπερωρίες να γίνονται κανονικότητα, είδαν την κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας να οδηγεί σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες.
Το 2019 έταξε λιγότερους φόρους. Το ίδιο τάζει και σήμερα. Σε τέσσερα χρόνια, όμως, λεηλάτησε τη μεσαία τάξη με τους έμμεσους φόρους. Μόνο για το 2022 εισέπραξε 7 δισ. ευρώ παραπάνω από έμμεσους φόρους σε σχέση με το 2021, με τα 4 δισ. ευρώ από αυτά να προέρχονται από τον ΦΠΑ, που ζητάμε να μειώσει αλλά δεν το πράττει.
Το 2019 έταξε καλύτερες συντάξεις. Το ίδιο τάζει και σήμερα. Σε τέσσερα χρόνια στέρησε από τους συνταξιούχους 7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 4 δισ. ευρώ προέρχονται από την κατάργηση της 13ης σύνταξης και 3 δισ. ευρώ από τη μη καταβολή των αναδρομικών.
Το 2019 έταξε ανάπτυξη και επενδύσεις. Το ίδιο τάζει και σήμερα. Σε τέσσερα χρόνια το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε 10 φορές. Και για ποιες επενδύσεις κομπάζει, αλήθεια; Για τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και την αγορά «σκοτωμένων» δανείων από τα funds;
Το 2019 έταξε επιτελικό κράτος. Το ίδιο τάζει και σήμερα. Σε τέσσερα χρόνια το κράτος αλώθηκε από τους στρατούς των «γαλάζιων» και το δημόσιο χρήμα λεηλατήθηκε μέσω των απευθείας αναθέσεων, ύψους 10 δισ. ευρώ.
Μέχρι και μείωση του δημόσιου χρέους έταξε, όταν επί ημερών του αυτό αυξήθηκε πάνω από 40 δισ. ευρώ.
Ποιος μπορεί πια να τον πιστέψει; Κανένας. Οι εξαγγελίες Μητσοτάκη δεν κόβουν, πια, εισιτήρια.
Πως μπορούν να γίνουν πράξη οι εξαγγελίες, όταν αυτές δεν αποτελούν μέρος ενός συνεκτικού σχεδίου;
Συμφωνούμε με την αύξηση των μισθών. Αλλά καμία μικρή και μεσαία επιχείρηση, που όντως θέλει να βοηθήσει τον εργαζόμενό της, δεν μπορεί να προχωρήσει σε μια τέτοια αύξηση αν τα χρέη της δεν ρυθμίζονται, αν το ενεργειακό κόστος και το κόστος παραγωγής δεν μειώνονται, αν η επαγγελματική της στέγη δεν προστατεύεται, αν η ίδια -με ευθύνη και σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη- δεν εντάσσεται στα προγράμματα στήριξης, όπως έγινε εν μέσω πανδημικής και ενεργειακής κρίσης.
Συμφωνούμε με την αύξηση των μισθών. Αλλά καμία αύξηση δεν πρόκειται να πάει στην τσέπη του εργαζόμενου αν δεν καταπολεμηθεί η αισχροκέρδεια. Η αύξηση πρέπει να μένει στον εργαζόμενο και όχι να «παραχωρείται» σε όσους κερδοσκοπούν, αν πράγματι θέλουμε τα επιπλέον αυτά χρήματα να επιστρέψουν στην αγορά, αν όντως θέλουμε να δώσουμε στον πολίτη την ευκαιρία να δημιουργήσει.
Στις 21 Μαΐου ο λαός θα έχει να επιλέξει ανάμεσα στην Αλλαγή και στον Μητσοτάκη. Και, τελικώς, θα δώσει ισχυρή εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για σταθερή και ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση που θα φέρει τη Δικαιοσύνη Παντού! Με αύξηση μισθών, μείωση τιμών, ρύθμιση χρεών και ένα αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος.
Γιατί μόνο αυτό το πλέγμα των πολιτικών μπορεί να ανακουφίσει τα νοικοκυριά, να στηρίξει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, να δώσει ώθηση ανάπτυξης στην οικονομία.
*Άρθρο του Κωνσταντίνου Αγόρη, υποψήφιου βουλευτή Καρδίτσας με τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
