Ερώτηση στην Κομισιόν για την μη εφαρμογή του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου από την Γερμανία και την ουσιαστική αναστολή των κανόνων Σένγκεν κατέθεσε ο Αντιπρόεδρος της LEFT και Επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Αρβανίτης.
«Δυστυχώς, κάθε αγωνία και πρόβλεψή μας για τα δεινά που θα φέρει το Νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη και πρωτίστως στις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα, επιβεβαιώνονται, λίγους μόλις μήνες μετά την ψήφισή του», τονίζει ο Κ. Αρβανίτης.
Από την ψήφισή του, στις 10 Απριλίου 2024, ο Κ. Αρβανίτης σε δήλωσή του είχε τονίσει ότι το Νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου μεταξύ άλλων περιστέλλει τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο, επιφυλάσσει αντίστοιχη έλλειψη αλληλεγγύης και για τις ίδιες τις χώρες πρώτης υποδοχής και νομοθετεί όρους παρέκκλισης και εξαιρέσεων από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αναιρώντας ουσιαστικά το δικαίωμα στο άσυλο και τη διεθνή προστασία, σε περιπτώσεις «κρίσης» ή «ανωτέρας βίας», η αναγνώριση της οποίας επαφίεται στα κράτη μέλη και έτσι προσφέρεται για πολιτική εργαλειοποίηση.
Δεν έχουν περάσει έξι μήνες και η Γερμανία θέτει σε εξάμηνη καταρχήν ισχύ μέτρα ελέγχου ταξιδιωτικών εγγράφων στα χερσαία της σύνορα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με «χώρες Σένγκεν» (Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Δανία), ενώ σύμφωνα με επίσημες τοποθετήσεις, προωθεί προσεχώς περισσότερες απορρίψεις αιτημάτων ασύλου, κατεπείγουσες επιστροφές στις χώρες πρώτης εισόδου στην ΕΕ, καθώς και απελάσεις σε τρίτες χώρες.
Παρότι δεν συντρέχει καμία κατεπείγουσα συνθήκη, η Γερμανία κατ’ επίκληση έκτακτων συγκυριών, στην ουσία αναστέλλει τους κανόνες Σένγκεν.
«Η στάση αυτή αποτελεί ευθεία πολιτική και πρακτική υπονόμευση των πολύ πρόσφατων νέων ενωσιακών κανόνων για τη μετανάστευση και το άσυλο, οι οποίοι κατά δήλωση της ίδιας της Επιτροπής συνιστούν «ολοκληρωμένη προσέγγιση που αποσκοπεί στην ενίσχυση και την ενσωμάτωση βασικών ενωσιακών πολιτικών για τη μετανάστευση, το άσυλο, τη διαχείριση των συνόρων και την ένταξη» και «επιτρέπουν στην ΕΕ να αντιμετωπίζει σύνθετα ζητήματα με αποφασιστικότητα και εφευρετικότητα», τονίζει ο Κ. Αρβανίτης, κάνοντας λόγo για απαράδεκτη αδιαφορία και έλλειμμα αλληλεγγύης για τα Κράτη-Μέλη πρώτης υποδοχής, όπως κατεξοχήν η Ελλάδα.
Από τις 12 Σεπτεμβρίου 2024, ο αντιπρόεδρος της The Left, έκρουσε των κώδωνα του κινδύνου ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σολτς υιοθετεί το αίτημα της ακραίας δεξιάς για αυστηρότερες πολιτικές στο προσφυγικό, ζητώντας και από την ελληνική κυβέρνηση απαντήσεις για τους λόγους που ψήφισε την εθελοντική μετεγκατάσταση και όχι την αναλογική και υποχρεωτική όπως απαιτούσε η Αριστερά.
ακολουθεί ολόκληρη η ερώτηση του Κώστα Αρβανίτη:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 144 του Κανονισμού
Κωνσταντίνος Αρβανίτης (The Left)
Θέμα: Γερμανία: μέτρα ελέγχου ταξιδιωτικών εγγράφων και (μη) εφαρμογή συμφώνου μετανάστευσης και ασύλου
Πολύ πρόσφατα η Γερμανία έθεσε σε εξάμηνη καταρχήν ισχύ μέτρα ελέγχου ταξιδιωτικών εγγράφων στα χερσαία της σύνορα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με «χώρες Σένγκεν» (Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Δανία).
Περαιτέρω, σύμφωνα με επίσημες τοποθετήσεις, ο σχεδιασμός της γερμανικής κυβέρνησης προωθεί προσεχώς περισσότερες απορρίψεις αιτημάτων ασύλου, κατεπείγουσες επιστροφές στις χώρες πρώτης εισόδου στην ΕΕ, καθώς και απελάσεις σε τρίτες χώρες.
Η υλοποίηση τέτοιων πρακτικών συνιστά:
α) Εν τοις πράγμασι αναστολή των κανόνων Σένγκεν κατ’ επίκληση έκτακτων συγκυριών, παρότι δεν συντρέχει καμία κατεπείγουσα συνθήκη, ούτε εσχάτως μεταβλήθηκαν -και δη κατάφωρα- οι διεθνείς εξελίξεις στο πεδίο των μεταναστευτικών ροών ώστε να τίθεται ζήτημα ανωτέρας βίας ή κατάστασης ανάγκης˙
β) Ευθεία πολιτική και πρακτική υπονόμευση των πολύ πρόσφατων νέων ενωσιακών κανόνων για τη μετανάστευση και το άσυλο, οι οποίοι κατά δήλωση της ίδιας της Επιτροπής συνιστούν «ολοκληρωμένη προσέγγιση που αποσκοπεί στην ενίσχυση και την ενσωμάτωση βασικών ενωσιακών πολιτικών για τη μετανάστευση, το άσυλο, τη διαχείριση των συνόρων και την ένταξη» και «επιτρέπουν στην ΕΕ να αντιμετωπίζει σύνθετα ζητήματα με αποφασιστικότητα και εφευρετικότητα.»1
γ) Απαράδεκτη αδιαφορία και έλλειμμα αλληλεγγύης για τα Κράτη-Μέλη πρώτης υποδοχής, όπως κατεξοχήν η Ελλάδα.
Κατόπιν τούτων ερωτάται η Επιτροπή:
1. Τα προαναφερθέντα μέτρα κινούνται εντός ενωσιακής νομιμότητας και συνεκτικότητας;
2. Η «αποφασιστικότητα» και η «εφευρετικότητα» του νέου συμφώνου επιτρέπουν στα Κράτη-Μέλη δυνατότητα de facto κατάλυσής του;
