Για ποινικοποίηση της διαφορετικότητας και της φτώχιας, έκανε λόγο ο Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ/The Left και μέλους της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) Κώστας Αρβανίτης, στην χθεσινή συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για την ενίσχυση της ρητορικής και της βίας κατά των ΛΟΑΤΚΙ μετά τις πρόσφατες επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη.
«Τίποτε δεν είναι τυχαίο: φτώχεια, ακρίβεια, ανεργία, κοινωνικό κράτος υπό κατάρρευση, πολιτικό σύστημα σε διαρκή κρίση αναξιοπιστίας, θεσμοί σε αποδιοργάνωση, εκτροχιασμένο κράτος δικαίου, fake news, συσσωρευμένη οργή και κατασκευασμένοι εσωτερικοί εχθροί», τόνισε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας ότι το διαφορετικό δεν ενοχλεί απλώς:
«Το διαφορετικό θέλουν πλέον να το τρομοκρατήσουν, να το εξευτελίσουν, να το εξαφανίσουν. Αυτά συμβαίνουν με μαθηματική ακρίβεια όταν η εξουσία επωάζει το αυγό του φιδιού. Αυτά συμβαίνουν όταν πολιτικοί και παρατάξεις υιοθετούν ρητορική και τακτικές των πιο μαύρων σελίδων της Ευρωπαϊκής ιστορίας».
Ολόκληρη η ομιλία του Κώστα Αρβανίτη
Όποιος δεν έχει μάτια για να δει, θα τα βρει για να κλάψει. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Γιατί πριν από 6 χρόνια, όπως είπαν οι συνάδελφοί μου, άφηνε την τελευταία του πνοή ένας νέος άνθρωπος, ο Ζακ Κωστόπουλος, μπροστά στα μάτια μας. Μπροστά στις οθόνες μας. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν ενα μεμονωμένο περιστατικό, όμως δεν ήταν. Γιατί τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης μας επεσήμαναν ότι δεν ήταν. Όπως και χθες μάθαμε ότι απελευθερώθηκαν και κυνηγοί κεφαλών στην Αλεξανδρούπολη.
Ο διακόπτης γύρισε, τα δικράνια σηκώθηκαν και ο όχλος κυνηγάει μάγισσες, 50 μέτρα από το αστυνομικό τμήμα. Το διαφορετικό δεν ενοχλέί απλώς, το διαφορετικό θέλουν πλέον να το τρομοκρατήσουν, να το εξευτελίσουν, να το εξαφανίσουν.
Αυτά συμβαίνουν με μαθηματική ακρίβεια όταν η εξουσία επωάζει το αυγό του φιδιού. Αυτά συμβαίνουν όταν πολιτικοί και παρατάξεις υιοθετούν ρητορική και πρακτικές των πιο μαύρων σελίδων της ευρωπαϊκής ιστορίας. Μέρες `35. Εϊναι η ποινικοποίηση της διαφορετικότητας, είναι η ποινικοποίηση της φτώχειας.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Φτώχεια, ακρίβεια, κοινωνικό κράτος υπό κατάρρευση, πολιτικό σύστημα σε διαρκή κρίση αναξιοπιστίας, θεσμοί σε αποδιοργάνωση, εκτροχιασμένο κράτος δικαίου, fake news και κατασκευασμένοι εσωτερικοί εχθροί.
Όποιος δεν έχει μάτια για να δει, θα βρει για να κλάψει. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
