«Ο Ταγίπ Ερντογάν, είτε από παραφροσύνη και στείρο μεγαλοϊδεατισμό, είτε κάτω από το βάρος των προβλημάτων, που ο ίδιος δημιούργησε, διανύει περίοδο αβεβαιότητας και αμηχανίας. Είναι, ως εκ τούτου απρόβλεπτες οι επόμενες κινήσεις του. Οφείλουμε λοιπόν- όπως ήδη γίνεται- να επαγρυπνούμε και να προετοιμαζόμαστε για όλα τα ενδεχόμενα. Να μην παίζουμε στο ταμπλό της έντασης που επιλέγει. Αλλά και να μην αφήνουμε καμιά αμφιβολία σε ό,τι αφορά την αταλάντευτη απόφασή μας να κάνουμε ό,τι χρειαστεί για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στη γη και τις θάλασσές μας», τονίζει ο Σταύρος Καλαφάτης, Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ., Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης σε άρθρο του στο ThePresident.gr.
Γράφει συγκεκριμένα:
“Οι Έλληνες θέλουμε, όχι μόνο την ειρήνη, αλλά και την ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας με όλους τους γείτονές μας. Έτσι ώστε, κι εμείς κι εκείνοι να αφοσιωθούμε απερίσπαστοι στην ανάπτυξη του τόπου μας και τη βελτίωση της ζωής μας. Η θέση μας αυτή είναι καλά γνωστή στην αντίπερα όχθη, αλλά δεν βρίσκει έμπρακτη ανταπόκριση. Η ιστορική εμπειρία καταδεικνύει ότι οι γείτονές μας παραμένουν δέσμιοι στη διεκδικητική στρατηγική που ξεκίνησαν το 1973, όταν για πρώτη φορά προχώρησαν στη διεκδίκηση τμημάτων της ελληνικής αιγαιακής υφαλοκρηπίδας. Ότι αποθρασύνθηκαν με την κατάληψη της μισής Κύπρου. Ότι κάποιοι καταλήφθηκαν από νοσηρό μεγαλοϊδεατισμό και κάποιοι προτιμούν τις εθνικιστικές υστερίες για να ικανοποιούν τις μάζες των φανατικών. Ότι στήνουν παιχνίδια για να εξάγουν εσωτερικά προβλήματα και να σκεπάζουν αδυναμίες, αποτυχίες και αδιέξοδα της πολιτικής τους. Και έτσι, όλοι μαζί, από μεγαλοϊδεατισμό ή καιροσκοπισμό, συνεχίζουν, αναβαθμίζουν και διευρύνουν τις σε βάρος μας αβάσιμες αξιώσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς.
Η ιστορία δεν επιτρέπει αυταπάτες. Η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε το χουντικό πραξικόπημα και κατέλαβε τη μισή Κύπρο. Ξεκίνησε και συνεχίζει τις παραβάσεις και τις παραβιάσεις, αμφισβητώντας τις δικαιοδοσίες μας στο FIR Αθηνών και την έκταση του εθνικού εναέριου χώρου μας. Εγκατέστησε στα Μικρασιατικά Παράλια την 4η Στρατιά και κήρυξε με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης αιτία πολέμου (casus belli) μια ενδεχόμενη επέκταση των χωρικών μας υδάτων. Απειλεί με πόλεμο και ταυτόχρονα αξιώνει αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών. Επιμένει, ταυτόχρονα, στους ισχυρισμούς που πρόβαλε κατά την κρίση στα Ίμια για δήθεν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Ξεκίνησε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και εμφανίζει ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα από την Κύπρο ως το Καστελόριζο και την Κρήτη σαν τουρκική. Προχώρησε, κατόπιν, σε παράνομη και ανυπόστατη κατά το Διεθνές Δίκαιο οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με τη διοίκηση της Τρίπολης, σβήνοντας από το χάρτη ελληνικά νησιά. Συνέχισε και συνεχίζει να απειλεί με νέα απόπειρα τετελεσμένων στην περιοχή που επιχειρεί να υφαρπάξει. Συνέχισε και συνεχίζει, ταυτόχρονα, όχι μόνο τις παραβάσεις στο FIR Αθηνών και τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, αλλά τις πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά. Και σαν να μην έφταναν αυτά, χρησιμοποιεί τώρα πρόσφυγες και μετανάστες, οργανώνοντας εισβολές στην Ελλάδα, για να δημιουργήσει πρόβλημα στη χώρα και να εκβιάσει την Ευρώπη.
Η ιστορική εμπειρία δείχνει και κάτι ακόμη: Ότι μεγάλες κρίσεις ανάμεσα στις δύο χώρες προκλήθηκαν σε αδύναμες στιγμές της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Και αυτό είναι κρίσιμης σημασίας, καθώς την ώρα αυτή, ο Ταγίπ Ερντογάν, είτε από παραφροσύνη και στείρο μεγαλοϊδεατισμό, είτε κάτω από το βάρος των προβλημάτων, που ο ίδιος δημιούργησε, διανύει περίοδο αβεβαιότητας και αμηχανίας. Είναι, ως εκ τούτου απρόβλεπτες οι επόμενες κινήσεις του. Οφείλουμε λοιπόν- όπως ήδη γίνεται- να επαγρυπνούμε και να προετοιμαζόμαστε για όλα τα ενδεχόμενα. Να μην παίζουμε στο ταμπλό της έντασης που επιλέγει. Αλλά και να μην αφήνουμε καμιά αμφιβολία σε ό,τι αφορά την αταλάντευτη απόφασή μας να κάνουμε ό,τι χρειαστεί για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στη γη και τις θάλασσές μας. Να αποκρούουμε κάθε πρόκληση, όπου κι αν επιχειρείται. Αλλά και να διατηρούμε ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας και πόρτες διαλόγου. Πάντοτε, όμως, με μια απλή και ξεκάθαρη προϋπόθεση: Ότι θα αφήσουν στην άκρη τους τσαμπουκάδες και θα έρθουν στο τραπέζι με ένα και μόνο χαρτί. Το Διεθνές Δίκαιο, που ενσωματώνει βεβαίως και τη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας”.
