Από το σπίτι του πλέον μετά την νοσηλεία του στο «Σωτηρία» με κορονοϊό, ο Μιχάλης Καλογήρου μιλά στο avgi.gr για τον κρίσιμο ρόλο που έπαιξε ο Παύλος Πολάκης, για το πώς τον στήριξε το περιβάλλον του και για τα αιτήματα γιατρών και νοσηλευτών που πρέπει να ικανοποιηθούν άμεσα.
Οι δηλώσεις του Μιχάλη Καλογήρου στο avgi.gr
– Πώς καταλάβατε ότι ασθενήσατε;
Ο Παύλος Πολάκης μου συνέστησε να κάνω χρήση ενός οξύμετρου για να δούμε τον κορεσμό του οξυγόνου. Η μέτρηση στο 92 μας έβαλε σε συναγερμό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τo rapid test είχε βγει αρνητικά και δεν είχα συμπτώματα, παρά το γεγονός ότι η λοίμωξη του αναπνευστικού είχε προχωρήσει αρκετά.
– Πώς βιώσατε ως ασθενής τον κορoνοϊό; Η ανάρρωση περιγράφεται ως μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία. Φοβηθήκατε για την εξέλιξη;
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ο οργανισμός μου θα έδινε μάχη. Εμπιστεύθηκα απολύτως τους θεράποντες ιατρούς του «Σωτηρία» και προσπάθησα να είμαι συνεργάσιμος. Η νοσηλεία είναι μοναχική και επίπονη και υπήρξαν στιγμές φόβου. Η στήριξη των δικών μου ανθρώπων από την οθόνη του κινητού, οι ευχές όλων και βέβαια η εμπιστοσύνη στην θεραπεία που αποφάσισαν οι γιατροί βοήθησαν στην αντιμετώπιση του φόβου.
– Είδατε από κοντά την κατάσταση στο νοσοκομείο, τις ανησυχίες των ασθενών και τον αγώνα των γιατρών και των νοσηλευτών. Τι θα ξεχωρίζατε;
Θεωρώ υποχρέωσή μου να μεταφέρω στη δημόσια συζήτηση την προσωπική μου εμπειρία. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν υπερβεί προ πολλού τα όρια του λεγόμενου “burn out”. Παλεύουν με το ιατρικό τους φρόνημα και την επιστημονική τους αξιοπρέπεια και βρίσκονται μακριά από οποιοδήποτε μικροπολιτική σκοπιμότητα. Το ελάχιστο που τους οφείλουμε είναι η άμεση ικανοποίηση των εύλογων αιτημάτων τους για ενίσχυση των δομών, για άμεσες προσλήψεις, πληρωμή εφημεριών-υπερωριών, σοβαρές μισθολογικές αυξήσεις στο ύψος των συναδέλφων τους των χωρών της Ε.Ε. και μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Είναι επίσης απολύτως κρίσιμο να στηριχθεί η ελληνική έρευνα για τη θεραπεία των ασθενών. Καλή η επικοινωνιακή στρατηγική για την εμπιστοσύνη στο εμβόλιο, ο εμβολιασμός όμως καθυστερεί και η μάχη αυτή τη στιγμή δίνεται στους θαλάμους των νοσοκομείων για την επιβίωση και την ανάρρωση. Η θεραπεία αντισωμάτων στην οποία υποβλήθηκα και εγώ, λαμβάνοντας πλάσμα από αναρρώσαντες ήταν καθοριστικό για τη θεραπεία μου και βέβαια συνιστά νίκη της επιστήμης κατά του Covid-19. Γι αυτό θεωρώ πως πρέπει και η θεραπεία να βρίσκεται στον πυρήνα της δημόσιας συζήτησης και να εξασφαλιστεί η επάρκεια των νοσοκομείων να την προσφέρουν στους ασθενείς όταν χρειάζεται, με όλες τις διαθέσιμες και πιστοποιημένες μορφές που κυκλοφορεί.
