Η αποτροπή ψήφισης του αντεργατικού νομοσχεδίου του κ. Χατζηδάκη, έχει χαρακτηρισθεί ως η μάχη των μαχών, μεταξύ αντιπολίτευσης και κυβέρνησης. Το εν λόγω νομοσχέδιο Χατζηδάκη, αποτελεί ευθεία παρέμβαση στα εργασιακά δικαιώματα, οδηγεί δε, σε κατάργηση εργατικών κατακτήσεων δεκαετιών.
Πιστή στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της η Κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της, υλοποιώντας το «Μνημόνιο Μητσοτάκη».
Ότι δεν κατάφεραν πλήρως τα μεγάλα συμφέροντα και οι εκφραστές τους των κυβερνήσεων ΝΔ -ΠΑΣΟΚ(2012-2015) , με το 1ο και 2ο Μνημόνιο( κατάργηση ΣΣΕ, μείωση μισθών, ιδιωτικοποίηση κοινωνικής ασφάλισης, πλήρης απελευθέρωση απολύσεων κ.α), το αποτελειώνουν τώρα.
Οι προθέσεις του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του φάνηκαν από τη στιγμή ανάληψης της εξουσίας. Οι πρώτες νομοθετικές ρυθμίσεις της Κυβέρνησης τον Αύγουστο του 2019 ήταν η κατάργησης της αιτιολογίας στις απολύσεις, καθώς και των θετικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τους εργολαβικούς εργαζόμενους. Πολύ σημαντική παρέμβαση δε, ήταν η άμεση υποβάθμιση του σώματος Επιθεώρησης Εργασίας(ΣΕΠΕ), με συνέπεια την αδρανοποίηση, έως εξαφάνιση των ελεγκτικών μηχανισμών στην αγορά εργασίας, όπου πλέον επικρατεί «ζούγκλα».
Σύμφωνα με όσα έχουν δημοσιευθεί και εξαγγελθεί και από τον κ. Χατζηδάκη οι προωθούμενες ρυθμίσεις περιλαμβάνουν και τα παρακάτω:
- Αύξηση του συνολικού αριθμού των υπερωριών και μη υποχρεωτική πληρωμή του συνόλου τους. Οι υπερωρίες πλέον θα μπορούν να διευθετηθούν και να συμψηφιστούν με παροχή έξτρα χρόνου «ανάπαυσης». Επίσημη δικαιολόγηση, κατά τον κ. Χατζηδάκη, η «η συλλογή ελαιόκαρπων»….
- To καθιερωμένο από το 1889 από την 2η Διεθνή, ωράριο των οκτώ ωρών κινδυνεύει, καθώς, δίνεται η δυνατότητα επέκτασης του σε δέκα ‘η και παραπάνω ώρες, σύμφωνα με τις ανάγκες της εργοδοσίας και την μονομερή απόφαση της.
- Μη υποχρεωτική επαναπρόσληψη, μετά από απόφαση Δικαστηρίων, απολυμένου εργαζόμενου, αλλά καταβολή επί πλέον αποζημίωσης.
- Ατομικές Συμβάσεις εργασίας, στη θέση των συλλογικών (ΣΣΕ).
- Πέρα όμως από τα σημαντικά αυτά ζητήματα και τις επιπτώσεις τους στον κόσμο της Εργασίας, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το αντεργατικό και αντιδημοκρατικό αυτό νομοσχέδιο, συνδέεται ως προϋπόθεση και για το Ταμείο Ανάκαμψης και την σχετική εκταμίευση πόρων από την ΕΕ.
Οι καταστάσεις που διαμορφώνει η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας, διαφέρουν κατά πολύ από τις καταστάσεις που προσπαθούσε να διαμορφώνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά την τρομακτική πίεση που επέβαλε ο ασφυκτικός έλεγχος και η αυστηρή λιτότητα της Τρόικα των «θεσμών», η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διατηρήσει και να ενισχύσει την επιθεώρηση εργασίας, να νομοθετήσει την αύξηση του κατώτατου μισθού και για το 2020, ώστε οι εργαζόμενοι να αρχίσουν την σταδιακή ανάκτηση των μνημονιακών απωλειών. Επίσης έδωσε για 2 χρόνια μέρος της 13ης σύνταξης, αλλά η προπαγάνδα της συντηρητικής παράταξης τα βάφτισε «ψίχουλα» και τα κατάργησε εντελώς, «επιβραβεύοντας» και την πλειοψηφία των ψηφοφόρων που την ψήφισε.
Η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών και επιλογών της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη δρα μακριά από τις παγκόσμιες τάσεις. Η Σουηδία και η Φιλανδία σχεδιάζουν την εβδομάδα 4 εργασίμων ημερών, η Ισπανία προχωρά παρά τις αντιδράσεις σε καθιέρωση εβδομάδας 4 ημερών, χωρίς μείωση μισθών. Ακόμα και ο Μπάιντεν, πρόεδρος των ΗΠΑ, στην εμβληματική ομιλία του για τις 100 ημέρες της προεδρίας του, υπόσχεται μια σημαντική στροφή στην πολιτική του. Προσπαθώντας να μοιάσει στον πρόεδρο Ρούσβελτ, υπόσχεται ένα νέο «New Deal», μια νέα συμφωνία, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, αποκηρύσσοντας, ουσιαστικά, τον νεοφιλελευθερισμό της Σχολής του Σικάγο που τόσο θαυμάζεται από τους εγχώριους μαθητευόμενους μάγους των οικονομικών σχολών της αλλοδαπής ή του Χάρβαρντ. Η νέα συμφωνία του Μπάιντεν προκρίνει μια νέα οικονομία τονίζοντας ότι, « Ήρθε η ώρα να αναπτύξουμε την οικονομία από τα κάτω προς τα πάνω. Οι κοινωνικές δαπάνες θα αυξηθούν, αλλά αυτή τη φορά δεν θα τις πληρώσει η μεσαία τάξη, θα τις πληρώσουν οι πιο πλούσιοι». Τί θα κάνει; Θα το δείξει η Ιστορία αλλά, μέχρι τώρα, ο λόγος αυτός φέρνει ένα αεράκι αισιοδοξίας. Έτσι, παραφράζοντας τον τίτλο γνωστής ταινίας, οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι μας μπορούν να πουν «Κάντο όπως ο … Μπάιντεν».
