Κατατέθηκε χτες, Παρασκευή, στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, με το οποίο θεσπίζεται νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα διέπει τις σχέσεις γονέων – παιδιών, μετά τη διακοπή της συμβίωσης των συζύγων, το διαζύγιο ή την ακύρωση του γάμου.
Σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης το Σχέδιο Νόμου όπως διαμορφώθηκε μετά από διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς, συνιστά μια παιδοκεντρική μεταρρύθμιση, η οποία διατηρεί και ενισχύει το αληθές και πραγματικό συμφέρον του παιδιού ως το βασικό κριτήριο για τη ρύθμιση των σχέσεων των τέκνων με τους γονείς τους.
Με αφορμή το νομοσχέδιο αυτό, μίλησε στο newsique.gr, η Φανή Γιωτάκη, Δικηγόρος-Μέλος της νομικής πρωτοβουλίας «Νομικά Θέματα Συνεπιμέλειας», η οποία τόνισε πως «το εν λόγω νομοσχέδιο αναμένεται να διαταράξει έντονα τον κοινωνικό ιστό», ενώ «δεκάδες άρθρα έχουν γραφτεί για τις νομικές αστοχίες και κακοτεχνίες του νομοσχεδίου αυτού οι οποίες συνοψίζονται στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος του νομοθέτη από το συμφέρον του παιδιού στο συμφέρον του γονέα, στην εργαλειοποίηση του παιδιού».
«Το εξωφρενικό είναι ότι η κυβέρνηση κωφεύει στη βαθιά ανησυχία που έχουν εκφράσει οργανώσεις εμπειρογνωμόνων και φορείς για τις προτεινόμενες αλλαγές και συνομιλεί μόνο με τους υπέρμαχους του νομοσχεδίου», είπε μεταξύ άλλων η κυρία Γιωτάκη.
Αναλυτικά όσα δήλωσε η Φανή Γιωτάκη στο newsique.gr:
«Το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που ρυθμίζει τις σχέσεις γονέων και τέκνων καθώς και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου αναμένεται να διαταράξει έντονα τον κοινωνικό ιστό. Δεκάδες άρθρα έχουν γραφτεί για τις νομικές αστοχίες και κακοτεχνίες του νομοσχεδίου αυτού οι οποίες συνοψίζονται στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος του νομοθέτη από το συμφέρον του παιδιού στο συμφέρον του γονέα, στην εργαλειοποίηση του παιδιού το οποίο από υποκείμενο δικαίου μετατρέπεται σε αντικείμενο δικαίου και τρόπαιο, αλλά και στην έκθεση των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας σε κινδύνους που απειλούν ευθέως γυναίκες και παιδιά.
Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο η γονική μέριμνα (το σύνολο των εξουσιών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων του γονέα απέναντι στο παιδί του) ασκείται από κοινού και εξίσου μετά το διαζύγιο. Στην πραγματικότητα η γονική μέριμνα δεν ασκείται ποτέ εξίσου ούτε κατά την διάρκεια του γάμου ούτε και μετά. Οι γονείς όταν υπάρχει συνεννόηση μοιράζονται ρόλους, ευθύνες δραστηριότητες. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι γονείς κρίνονται ακατάλληλοι είτε ο ένας είτε και οι δύο ανεξαρτήτως του εάν συμβιώνουν στα πλαίσια γάμου ή όχι. Ο δικαστής μέχρι τώρα ήταν ελεύθερος να κρίνει. Με το νέο νομοσχέδιο ο δικαστής δεσμεύεται πρώτον από το από κοινού και εξίσου.
Το εξωφρενικό είναι ότι η κυβέρνηση κωφεύει στη βαθιά ανησυχία που έχουν εκφράσει οργανώσεις εμπειρογνωμόνων και φορείς για τις προτεινόμενες αλλαγές και συνομιλεί μόνο με τους υπέρμαχους του νομοσχεδίου οι οποίοι αποτελούν ομάδες αγανακτισμένων πατέρων που δικαίως ή αδίκως δεν είναι ικανοποιημένοι από τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν λάβει για τις προσωπικές τους υποθέσεις. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου σύμφωνα με τον Υπουργό Δικαιοσύνης έρχεται να ενισχύσει την ισότητα μεταξύ των γονέων και να καταπολεμήσει μια σεξιστική κουλτούρα των δικαστών που απέδιδε άκριτα την επιμέλεια στις μητέρες. Αποσιωπά ωστόσο να αναφέρει ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι πατέρες ζητούν την επιμέλεια σε ποσοστό 9% και την παίρνουν σε ποσοστό 7%.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι οι γονείς που επιθυμούν να εκδικηθούν αλλήλους έχουν όλα τα κατάλληλα όπλα. Ένα τιμωρητικό άρθρο (κακή άσκηση της γονικής μέριμνας) για τους γονείς, που μετατρέπει το παιδί σε «τρόπαιο» και επιτρέπει την αφαίρεση της γονικής μέριμνας. Η γονική μέριμνα αφαιρείται μεταξύ άλλων αν ο γονέας προσπαθεί να αποξενώσει το παιδί ή να διαταράξει τη σχέση του με τον άλλον γονέα ή με τους γονείς αυτού. Το παράδοξο είναι ότι το νέο δίκαιο όπως προτείνεται, η κακοποίηση ανηλίκου αποτελεί λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας κατόπιν αμετάκλητης κρίσης, δηλαδή μετά την πάροδο τουλάχιστον δεκαετίας.
Οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι οδηγίες εξόντωσης των πρώην συζύγων και οι μαύρες λίστες δικαστών που δεν ικανοποιούν τους αντιδίκους είναι πλέον γεγονός. Αυτό το φαινόμενο του μίσους και της πόλωσης ήρθε για να μείνει και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα βιώσουμε ακραία φαινόμενα βίας μέσα στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Είθε να πρυτανεύσει η λογική και η ψυχραιμία και να αποσυρθεί αυτό το νομοθέτημα έστω και την τελευταία στιγμή».
Η άλλη άποψη
Από την άλλη, πάντως, νομικοί κύκλοι με μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους υποθέσεις αντιτείνουν ότι «είναι τουλάχιστον αφελής η επίκληση επιχειρημάτων όπως το γεγονός ότι μόλις το 9% των πατεράδων αιτείται την επιμέλεια των παιδιών. Οποιος έχει περάσει έστω και έξω από τα δικαστήρια γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι σχεδόν αδύνατον για έναν πατέρα να πάρει την επιμέλεια του παιδιού, αφού σήμερα το δικαστήριο την δίνει σχεδόν ασυζητητί στη μητέρα, χωρίς καν να εξετάζει τις ιδιαίτερες συνθήκες. Μάλιστα, δεν λείπουν και οι περιπτώσεις δικαστηρίων που αντιμετωπίζουν σχεδόν εκδηκητικά τον πατέρα που θα… τολμήσει να ζητήσει την επιμέλεια των παιδιών του, κρίνοντας αρνητικά και το αίτημά του για επικοινωνία με τα παιδιά του.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που, ενώ πολλοί περισσότεροι μπαμπάδες επιθυμούν την επιμέλεια των παιδιών τους, δεν τολμούν καν να τη ζητήσουν. Και αυτή είναι και η νομική συμβουλή των δικηγόρων που ενδιαφέρονται για το πρακτικό συμφέρον των πελατών τους. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια στρέβλωση του συστήματος εις βάρος των μπαμπάδων και είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται και ως επιχείρημα που προσπαθεί να αποδείξει δήθεν αδιαφορία της συντριπτικής πλειονότητας των μπαμπάδων για τα παιδιά τους».
