Για πρώτη φορά η Κατερίνα Γκαγκάκη μίλησε για το περιστατικό με τη φοιτήτρια στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και τον λανθασμένο σχολιασμό που είχε γίνει από το πάνελ της εκπομπής του Γιώργου Λιάγκα.
«Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω το συγκεκριμένο περιστατικό, διότι έχω ως αρχή πως η συγνώμη “μπασταρδεύεται” όταν ξεκινούν οι δικαιολογίες και παύει να έχει αξία. Ο κόσμος αντέδρασε βίαια, αλλά και δίκαια. Εντυπωσιάστηκα, όμως, με το μένος ορισμένων ανθρώπων που δεν περίμενα να αντιδράσουν με αυτό τον τρόπο. Αυτό που με τρόμαξε ήταν η φαινομενικά σαρωτική ακύρωση όσων πραγμάτων είχα αποδείξει μέχρι τότε εξαιτίας αυτών των λίγων λεπτών. Αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνισε, με τάραξε. Ως άνθρωπος έχω μάθει να είμαι πολύ δυνατή, σκληρή συχνά, κι όμως ύστερα από αυτό ανακάλυψα δυνάμεις και ανθεκτικότητα που δεν ήξερα ότι είχα. Θεωρούσα και θεωρώ πως συνέβη κάτι που δεν ταιριάζει με εμένα και αυτά που εγώ έχω στο μυαλό μου ως πορεία, αρχές και δείγματα γραφής για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Το μεγάλο ζήτημα ήταν στο δικό μου το μυαλό και πώς στέκομαι εγώ απέναντι μου και όχι στις εξωτερικές αντιδράσεις. Άλλωστε έχω μάθει να βασίζομαι σε μένα και για την αποδοχή αλλά και για την όποια τιμωρία», είπε σε συνέντευξή της στο περιοδικό People και συνέχισε:
«Έχω μια θεωρία ζωής και πολεμική τακτική σύμφωνα με την οποία όταν υπάρχει εμπόδιο ή μαύρο σημείο, το χρησιμοποιώ για να χτίσω, να διδαχθώ και να πάω παραπέρα. Να βγω σημαντικά λαβωμένη αν είναι το σωστό, αλλά πολύ πιο έμπειρη. Έτσι έχω λειτουργήσει στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Όταν έχασα ανθρώπους από κοντά μου, όταν έφυγα από σημαντικές επαγγελματικές θέσεις, όταν με πρόδωσαν συνεργάτες. Το συγκεκριμένο, λοιπόν, λάβωμα λειτούργησε ευεργετικά για μένα, με την έννοια του ότι έμαθα, να ‘ξερες πόσα! Και για να είμαι ειλικρινής, δεν έχει χρειαστεί πολλές φορές να μάθω πράγματα μέσα από μια δύσκολη συνθήκη. Ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους που τα πράγματα πήγαιναν εκεί που τα πήγαινα εγώ».
