Μια καθημερινή μέρα σαν όλες τις άλλες ήταν για τον Ζήση Κουζιάκη η χθεσινή. Ετοιμάστηκε για να πάει στη δουλειά του, στο εργοστάσιο της ΕΔΑΔΥΜ, της Εταιρείας Διαχείρισης Απορριμμάτων Δυτικής Μακεδονίας δηλαδή, μιας εταιρείας που δίνει δουλειά σε πολλούς κατοίκους της πόλης. Η μέρα όμως επιφύλασσε μία έκπληξη, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά για ολόκληρη την Κοζάνη…
Οι εργαζόμενοι έρχονται στη βάρδια τους αντιμέτωποι με κάθε τι περίεργο.
Πόσο μάλλον όταν είναι σε διαλογή αντικειμένων ανακύκλωσης. Κάθε λογής χαρτιά, πλαστικά, αντικείμενα εφήμερα και πάσης φύσεως υλικά, μετά από λίγο καιρό, περνάνε από μπροστά τους αδιάφορα και μηχανικές κινήσεις τα διαχωρίζουν.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Ζήσης Κουζιάκης διέσωσε 16 ποιήματα, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα κατέληγαν να γίνουν χαρτοπολτός. Είναι όλα τους χρονολογημένα, γραμμένα κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και της κατοχής. Δίπλα από αυτό το σώμα των 16 κιτρινισμένων χαρτιών δεν βρέθηκε κάποιο άλλο στοιχείο που θα έδινε την πληροφορία για εκείνον που τα έγραψε.
Ο ποιητής διακρίνεται από την ξεχωριστή του γραφή ως άνθρωπος ευαίσθητος και καλλιεργημένος. Προφανώς θα ανήκε στη γενιά που έζησε το δράμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Παιδιά που στην τρυφερή τους ηλικία, αντί για αγάπη, άκουγαν για χιλιάδες νεκρούς.
Έζησε εύπορα και με αστική συνείδηση κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, καθώς σ’ ένα από τα ποιήματά του υπογράφει «Κοζάνη, φθινόπωρο 1939, γυρνώντας από μία εκδρομή στα νησιά». Αξιοσημείωτο επίσης πως όλα τα ποιήματα τα υπογράφει με αναφορά στον τόπο του, με τη λέξη «Κοζάνη», δείγμα που μαρτυρά την αγάπη του για την πόλη.
Πηγή: kozanilife.gr
