Ο διάσημος Γερμανός οικονομολόγος Μάρτσελ Φράτσερ δεν μασάει τα λόγια του : « Θα έλεγα ότι η κρίση του κορονοϊού είναι κάτι σαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του νεοφιλελευθερισμού» γράφει ο Πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας (DIW) σε άρθρο του στον Der Spiegel. “Στην κρίση αυτη, η οικονομία βασίζεται στην κρατική βοήθεια. Τα όρια των ελεύθερων αγορών και η ισχύς της πολιτικής φάνηκαν στον αγώνα κατά των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας . Εάν οι κοινωνίες βασίζονταν μόνο στον ελεύθερο ανταγωνισμό, οι κίνδυνοι θα ήταν υπερβολικά μεγαλυτεροι» λέει ο Φράτσερ και προσθέτει:
“Τώρα το βλέπουμε καθαρά : Το κράτος είναι η τελευταία λύση όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Η αγορά δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί μόνη της σε κρίσιμους τομείς.Το είχε δείξει άλλωστε η οικονομική κρίση του 2008/2009 , όπως και η μετανάστευση και η κλιματική κρίση».
Ο Φράτσερ που δεν μπορεί φυσικά να «κατηγορηθεί» ως Αριστερός, λέει το αυτονόητο , που οι παπαγάλοι του νεοφιλελευθερισμού κάνουν τώρα …γαργάρα : « Η αποτελεσματική, καλη λειτουργείς του δημοσίου είναι απολύτως απαραίτητη.Αυτό ισχύει επίσης για το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, το οποίο δεν πρέπει να υπόκειται κυρίως στα συμφέροντα του κέρδους».
Αλλά και ο Ιταλός φιλόσοφος Ντιέγκο Φούσαρο το είπε πολύ ωραία : «Μας είπαν ότι τα σύνορα πρέπει να ανοίξουν . Ότι το ιδιωτικό ήταν καλύτερο από το δημόσιο. Ότι το κράτος ήταν κακό. Ότι τα δημόσια νοσοκομεία έπρεπε να κλείσουν για οικονομικούς λόγους (…) το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένας ιός για να δείξει όλη την ψευδαίσθηση του νεοφιλελευθερισμού».
Ο Φούσαρο που διδάσκει ιστορία στο ινστιτούτο Στρατηγικών και Πολιτικών Μελετών στο Μιλάνο ,λέει οτι ο κορονοιός έδειξε στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης λιτότητας στην Ιταλία. Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Ιταλία μείωσε τις δαπάνες στα νοσοκομεία κατά 37 δισ. Ευρώ και έκλεισε 70.000 κλίνες . Τα νοσοκομεία δεν ειχαν τη δυνατότητα αντιμετώπισης της επιδημίας ,μέχρι η κυβέρνηση της χώρας να αποφασισει την επείγουσα πρόσληψη 20.000 υγειονομικών .«Οπου ο κίνδυνος μεγαλώνει, αυξάνεται και η δυστυχία του νεοφιλελευθερισμού» λέει ο Φάσαρο
Η ιστορία είναι magistra vitae (δασκάλα της ζωής) έγραφε ο Κικέρων στο Ορατόριο το 56 π.Χ . Και είναι αποδεδειγμένη αλήθεια οτι η ιστορία μας διδάσκει ,αρκεί να γνωρίζουμε πως να την ακούμε.
Σήμερα που κλείνουν 75 χρόνια από το τέλος του αιμοσταγούς Χιτλερ θα πρέπει να μην ξεχάσουμε τι τον έφερε στην εξουσία πριν καταφέρει να «κερδίσει» τις εκλογες το 1933:
Τέσσερα χρόνια πριν , το 1929 ηταν μια χρονιά οικονομικής καταστροφής για όλον τον κόσμο, αλλά και τη Γερμανία . Μετά την κατάρρευση των παγκόσμιων χρηματιστηρίων, το ΑΕΠ της Γερμανίας μειώθηκε κατά 6,7%, η ανεργία αυξήθηκε δραματικά και τα φορολογικά έσοδα κατέρρευσαν. Πως αντέδρασε ο τότε φιλελεύθερος Καγκελάριος Χάινριχ Μπρίνιγκ; αύξησε τους φόρους και μείωσε τις κυβερνητικές δαπάνες. Είναι φυσικά γνωστό πώς τελείωσε η ιστορία: η οικονομική παραγωγή συνέχισε να μειώνεται τα επόμενα τρία χρόνια και οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία τον τέταρτο χρόνο.
Το εφιαλτικό πάθημα της ιστορίας δεν έχει γίνει δυστυχώς μάθημα στους νεοφιλελευθερους ηγέτες ανά τον κόσμο. Και ας πέρασαν πάνω από 90 χρόνια από τη νεοφιλελεύθερη «λύση» που έδωσε το 1929 ο Μπρίνιγκ…
