Με αφορμή την αθώωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη, από το Δ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, για τις κατηγορίες παρεμπόδισης πλειστηριασμού για τις οποίες είχε μηνυθεί από fund με έδρα τη Μονρόβια της Λιβερίας, το οποίο ενδιαφερόταν να υπερθεματίσει στην υπό πλειστηριασμό κατοικία, ο συνήγορός του, Σαράντος Θεοδωρόπουλος, αρθρογραφεί στο newsique.gr:
Ποτέ δεν υπεκφύγαμε. Σε όλους τους τόνους, παραδεχθήκαμε ότι -πράγματι- με τη δράση μας ματαιώσαμε τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αυτός ήταν και ο βασικός πολιτικός στόχος των κινητοποιήσεων που πέτυχαν απολύτως οι Δυνάμεις της Λαϊκής Ενότητας. Αυτό βεβαιώνεται από την έκθεση της Αστυνομίας που αναφέρει ότι κανένας πλειστηριασμός δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά και ότι ουδέν αξιοσημείωτο συνέβη.
Εδώ, όμως, είναι και το ποιοτικό στοιχείο των αγώνων των εκπαιδευμένων δυνάμεων της Αριστεράς και της παράδοσης των δημοκρατικών κινητοποιήσεων. Η δράση ήταν αποφασιστική στάση, αδιάρρηκτη παράταξη και εκφώνηση συνθημάτων. Επιτρεπτή, δηλαδή, διαμαρτυρία. Διαμαρτυρία, που έχει σκοπό να δημιουργεί την εντροπή και την αισχύνη για όποιον σκοπεύει να διαπράξει ανήθικες και αντικοινωνικές πράξεις και, τελικά, υπό το βάρος της ενοχής και των τύψεων να μην τις διαπράττει.
Το δίκαιό μας, όμως, απαιτεί για να έχουμε ποινικά αξιόλογη πράξη για την παρακώλυση του συναγωνισμού να υπάρχει φυσική εκφορά απειλής για τη ζωή ή την υγεία ή βλάβη της ζωής ή της υγείας με άσκηση βίας. Το γεγονός αυτό δεν προέκυψε ούτε για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ούτε για μέλη της Λαϊκής Ενότητας. Και, φυσικά, δεν αρκεί ο αόριστος ισχυρισμός ότι η παράταξη και η εκφώνηση συνθημάτων ίσως και να γεννούσε σε κάποιον αισθήματα φόβου.
Τέλος, εφόσον βεβαιώθηκε ότι δεν γινόταν πλειστηριασμός, δεν πληρούται ο εξωτερικός όρος του αξιοποίνου της συγκεκριμένης διάταξης, που απαιτεί ενεργό συναγωνισμό ο οποίος εδώ δεν υπήρχε. Για τους λόγους αυτούς, ζήτησα την αθώωση Λαφαζάνη και για τη δεύτερη κατηγορία.
Συντάχθηκα με την εισαγγελική πρόταση γιατί διαπίστωσα ότι τη συνέχει μια δημοκρατική ερμηνεία του ποινικού μας δικαίου. Και διότι αναγνώρισε ότι η κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης με τη μορφή που ίσχυε το Σεπτέμβριο του 2017 έχει καταργηθεί, άρα και για την πρώτη κατηγορία -λόγω του επιεικέστερου νόμου- ο Λαφαζάνης έπρεπε να κηρυχθεί αθώος. Αλλά και για την αθωωτική πρόταση για το μέρος της παρακώλυσης του συναγωνισμού.