Με επιστολή του προς τα αρμόδια Υπουργεία, ο Μελισσοκομικός Σύλλογος του Νομού Θεσσαλονίκης ζητά να αρθεί, άμεσα, η απαγόρευση άσκησης της μελισσοκομίας ως υπαίθριας δραστηριότητας και εισόδου στα δάση, η οποία είχε επιβληθεί από την κυβέρνηση, ως μέτρο προστασίας μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές.
«Η γενική απαγόρευση μετακίνησης, διέλευσης ή παραμονής σε δάση, στο σύνολο της Επικράτειας και με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, σε συνδυασμό με την απαγόρευση της υπαίθριας δραστηριότητας, ισοδυναμεί με απαγόρευση της δραστηριότητας του μελισσοκόμου και ”lockout”των μελισσοκομικών επιχειρήσεων», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επιστολή.
Ακολουθεί η επιστολή του Μελισσοκομικού Συλλόγου Νομού Θεσσαλονίκης με θέμα «απαγόρευση δραστηριότητας μελισσοκόμου λόγω πυρκαγιών»:
Παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας, τις απόψεις του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ν. Θεσσαλονίκης σχετικά με την απαγόρευση υπαίθριας δραστηριότητας και απαγόρευσης διέλευσης στα δάση όπως αναφέρονται στο ΦΕΚ 138/Α/5-8-2021.
Τα μελίσσια απαιτούν επιτήρηση, φροντίδα και εξασφάλιση τροφών, αλλιώτικα δεν μπορούν να επιζήσουν. Με την απαγόρευση της υπαίθριας απασχόλησης ουσιαστικά απαγορεύεται το δικαίωμα εργασίας του μελισσοκόμου, που αντιστοιχεί στην καταστροφή μεγάλου αριθμού μελισσιών από ασθένειες και λιμοκτονία και οικονομική εξόντωση του μελισσοκόμου.
Ο μελισσοκόμος ζει από το δάσος, αγαπά το δάσος, φροντίζει το δάσος και δύναται να λάβει όλες τις προφυλάξεις και τα απαραίτητα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα σύμφωνα με τις υποδείξεις των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών για την αποτελεσματική προστασία της υπαίθρου και του δάσους από το κίνδυνο πυρκαγιών. Κάθε δένδρο που καίγεται είναι μια μεγάλη απώλεια για το μελισσοκόμο. Η γενική απαγόρευση μετακίνησης, διέλευσης ή παραμονής σε δάση, στο σύνολο της Επικράτειας και με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, σε συνδυασμό με την απαγόρευση της υπαίθριας δραστηριότητας, ισοδυναμεί με απαγόρευση της δραστηριότητας του μελισσοκόμου και ”lockout”των μελισσοκομικών επιχειρήσεων.
Ζητάμε
α) Άμεση άρση της απαγόρευσης άσκησης της μελισσοκομίας ως υπαίθριας δραστηριότητας και εισόδου στα δάση.
β) Σε διαφορετική περίπτωση για όσο χρονικό διάστημα ισχύσει η απαγόρευση, οι μελισσοκόμοι να τύχουν οικονομικής ενίσχυσης αντίστοιχη με εκείνη που δίνεται στις επιχειρήσεις που πλήττονται λόγω των μέτρων αποφυγής διασποράς του κορωνοϊού και παραμένουν κλειστές, χωρίς καμιά δραστηριότητα.
γ) Με μέριμνα των Περιφερειακών Διοικήσεων των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών, των δασικών Υπηρεσιών και ειδικών επιστημόνων της μελισσοκομίας, να προγραμματιστούν εκπαιδεύσεις των μελισσοκόμων τους χειμερινούς μήνες, για τα μέτρα προφύλαξης που θα πρέπει να λαμβάνουν για την προστασία του δάσους κατά την παραμονή τους σε δασικές εκτάσεις.
δ) Να δημιουργηθούν κατά τόπο ομάδες εθελοντών μελισσοκόμων οι οποίοι θα επιτηρούν το δάσος σε συνεργασία με τις δασικές υπηρεσίες και το πυροσβεστικό σώμα και θα καθοδηγούν συναδέλφους στην ορθή χρήση του δάσους κατά την παραμονή τους.
Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα στη χώρα, προξενούν μεγάλες καταστροφές στο περιβάλλον αλλά και σημαντικές οικονομικές ζημιές στον αγροτικό κυρίως πληθυσμό. Οι μελισσοκόμοι είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που βλάπτονται καθώς καταστρέφεται ο χώρος παραγωγής των προϊόντων τους ενώ δεν είναι σπάνια και η καταστροφή των μελισσιών όταν αυτά βρεθούν στο δάσος που καίγεται. Ζητάμε οι μελισσοκόμοι με την βοήθεια της πολιτείας να γίνουν οι ίδιοι ασπίδα προστασίας του δάσους και όχι να θεωρούνται «εν δυνάμει εμπρηστές».
Με εκτίμηση
Για το ΔΣ του Μελισσοκομικού Συλλόγου η Πρόεδρος
Λαζαρίδου Ελισσάβετ