Την απόσυρση του νομοσχεδίου για την Παιδεία ζητά το ΜέΡΑ25 από την αρμόδια υπουργό Νίκη Κεραμέως τονίζοντας ότι «το νομοσχέδιο αυτό, στο οποίο εύλογα αντιδράει όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προχωρήσει και ψηφισθεί» και προσθέτει ότι «το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα στο σχεδιασμό του μέλλοντός της, είναι μια επανάληψη του 1950 σαν φάρσα».
Το ΜέΡΑ25 σε εκτενή ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση του 2020 φέρεται πεπεισμένη ότι η πολιτική της για την Παιδεία πρέπει να εμπνέεται απ’ τις αρχές και τις αξίες του 1950: Δηλαδή, «τιμωρητική κουλτούρα, επαναφορά της διαγωγής στους τίτλους σπουδών, των αποβολών ως τιμωρητικού εργαλείου, της βάσης του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια και της λεγόμενης “αριστείας” για λίγους και εκλεκτούς προνομιούχους -μέσω των πρότυπων σχολείων-, είναι η απάντηση της Υπουργού Παδείας κ. Κεραμέως στα αιτήματα της εποχής μας».
Επίσης υπογραμμίζει ότι «μπολιαζόμενα με τη “δεξιά ορθοδοξία” για την περιβόητη αγορά που παρεμβαίνει και εδώ με τα αόρατα χέρια της και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες με την ενίσχυση της παραπαιδείας και την υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, έχουμε ένα τοξικό-ταξικό κοκτέιλ που αναπολεί τις σκοτεινές εποχές της κ. Διαμαντοπούλου και παίρνει την σκυτάλη της μνημονιακής μετάλλαξης της εκπαίδευσης από τον κ. Γαβρόγλου».
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας δεν αναβαθμίζει το δημόσιο σχολείο όπως λέει ο τίτλος του, αντιθέτως το υποβαθμίζει με κάθε μέσο και κάθε τρόπο υπηρετώντας μία προς μία τις αναχρονιστικές, αυταρχικές και ταξικές ιδεοληψίες της ΝΔ και τα συμφέροντα της παρασιτικής ολιγαρχίας, υποστηρίζει το ΜέΡΑ25 και επισημαίνει ότι διαπνέεται από «ταξικότητα, που είναι πανταχού παρούσα στο νομοσχέδιο, τόσο με το όριο των 17 ετών στα ΕΠΑΛ που σπρώχνει τους μεγαλύτερους στα ιδιωτικά ΙΕΚ, όσο και με την επαναφορά της αποτυχημένης τράπεζας θεμάτων και τις διαρκείς εξετάσεις» και «οι ιδιώτες ήδη τρίβουν τα χέρια τους τη στιγμή που οι ανισότητες διευρύνονται σε μια χώρα που βιώνει ήδη 10 χρόνια μνημονιακών πολιτικών». Επίσης διαπνέεται από αυταρχισμό «τόσο με την υποτιθέμενη αξιολόγηση που απλώς και μόνο θα δίνει ένα λαμπρό πεδίο για αυθαιρεσίες και τιμωρητικές λογικές, όσο και με την εκδικητική αντιμετώπιση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών τους οποίους ούτως ή άλλως η πολιτεία αντιμετωπίζει καθαρά εκμεταλλευτικά»
