Το διακύβευμα της τρίτης εκατονταετίας για τη χώρα ανέλυσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας σε εκδήλωση για την ελληνική υψηλή στρατηγική που διοργάνωσε το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων. Όπως συνόψισε, αυτό είναι «μια Ελλάδα που έχει αυτοπεποίθηση, δίνει μεγάλη έμφαση στην οικονομική ευημερία προς όφελος όλων των πολιτών, που έχει ισχυρή περιφερειακή θέση».
«Αν το διακύβευμα των πρώτων εκατό χρόνων από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους ήταν η εθνική ολοκλήρωση, η οποία ολοκληρώθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και το διακύβευμα των δεύτερων εκατό ετών ήταν η οικονομική ανάπτυξη, με τη δυνατότητα της χώρας, παρά τα μεγάλα προβλήματα και την οπισθοχώρηση της τελευταίας δεκαετίας, να συμμετέχει σε ένα club των πιο πλούσιων χωρών του κόσμου, ποιο πρέπει να είναι το διακύβευμα της τρίτης εκατονταετίας;», ρώτησε ο πρωθυπουργός.
«Θα έλεγα ότι είναι μια Ελλάδα που έχει αυτοπεποίθηση, δίνει μεγάλη έμφαση στην οικονομική ευημερία προς όφελος όλων των πολιτών, αντιμετωπίζει δηλαδή ουσιαστικά προβλήματα κοινωνικών ανισοτήτων τα οποία παντού στον κόσμο διευρύνθηκαν. Μια χώρα που έχει ισχυρή θέση περιφερειακή, είναι αξιόπιστος σύμμαχος και συνδυάζει την σκληρή ισχύ με οικονομική δύναμη και με μια δυνατότητα να μπορεί να επενδύει σε αυτό που ονομάζουμε ήπια ισχύ που είναι η αξιοπιστία της χώρας και τη δυνατότητά της να ασκεί ενεργό πολιτική ενδεχομένως με μη παραδοσιακό τρόπο», συνέχισε.
Με τον κ. Μητσοτάκη να προσθέτει, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Για παράδειγμα η ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας που προέκυψε ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο διαχειριστήκαμε την πανδημία είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να αλλάξει την εικόνα την οποία έχουν άλλοι για αυτή. Και αυτή η αλλαγή παραδείγματος να έχει ένα πολλαπλασιαστικό όφελος ως προς τη δυνατότητα της χώρας να προσελκύσει επενδύσεις, να προσελκύσει ταλέντα, να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα».
Τέλος, ο πρωθυπουργός επισήμανε: «Είναι ένα μικρό παράδειγμα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον διαχωρισμό μεταξύ της ήπιας ισχύος που είναι το ισχυροποιημένο brand της χώρας σε σχέση με τους κλασσικούς μοχλούς της γεωπολιτικής ισχύος».
