Το θέμα συζήτησης στο πάνελ του ΣΚΑΪ δεν ήταν άλλο από τον τραγικό θάνατο του Βασίλη Τόπαλου, τα αίτια του οποίο εξακολουθεί να ερευνά η ΕΛΑΣ, προσπαθώντας να φτάσει στην άκρη του νήματος και να δώσει απαντήσεις.
Ο συνδικαλιστής Σταύρος Μπαλάσκας, πάντως, έκανε μια παρένθεση αναλύοντας τους κινδύνους του δυναμικού αυτού αθλήματος και περιέγραψε τις δικές του εμπειρίες στα ρινγκ, όπου βρέθηκε για περίπου μια τριετία.
«Εγώ ήμουν πυγμάχος στον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο από τις αρχές του 1983 έως το τέλος του 1985, τότε που δεν φοράγαμε κάσκα, τότε που ήταν πραγματικά η πυγμαχία βάρβαρη. Είναι ένα πολύ δυναμικό άθλημα η πυγμαχία που τρως αμέτρητες γροθιές συνέχεια στο κεφάλι. Αυτό ενέχει και κινδύνους και γι’ αυτό έχουμε περιστατικά όπως στη Γερμανία, στη Βραζιλία, στα οποία έχουν σκοτωθεί πυγμάχοι. Ακόμα και ο Μοχάμεντ Αλι τελείωσε με προβλήματα επειδή έτρωγε μπουνιές στο κεφάλι», τόνισε αρχικά ο Μπαλάσκας και μετά εξήγησε τι τον έκανε να σταματήσει το μποξ…
«Θυμάμαι έκοψα την πυγμαχία, με έκοψε άρον άρον ο μακαρίτης ο πατέρας μου γιατί έφαγα πολύ ξύλο από έναν Καρασαβίδη ΑΕΚτζή στο γήπεδο του Πλάτωνα.
Ήθελα να φτάσω στο πρωτάθλημα “Ακρόπολις”. Με έκανε κουδούνι στο ξύλο, με έκανε τούμπανο στο ξύλο και έκανα να ξεπρηστώ 15 ημέρες. Εγώ έχω φτιάξει τη μύτη μου γιατί έσπασε τέσσερις φορές. Χειρουργήθηκα. Το άθλημα προχώρησε, μπήκε η κάσκα στις προπονήσεις αλλά οι μπουνιές στο κεφάλι είναι πολύ δυνατές».
