Πυρά εκ νέου εξαπολύει κατά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο γνωστός καλαθοσφαιριστής Ενές Κάντερ Φρίντομ, μέσα από άρθρο του που δημοσιεύει το αμερικανικό περιοδικό Time. Ο μπασκετμπολίστας ασκεί κριτική στις πολιτικές του Τούρκου προέδρου και στη στάση του απέναντι στο ΝΑΤΟ.
Τον τελευταίο χρόνο, γίναμε όλοι μάρτυρες ενός ενδιαφέροντος θεάματος: ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε να ασκήσει βέτο στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η δυτική αντίδραση ήταν εκπληκτικά σύντομη. Για άλλη μια φορά, ο Ερντογάν παίζει ένα παιχνίδι που έχει μάθει να παίζει κατά τη διάρκεια της συνεχούς διακυβέρνησής του επί δύο δεκαετίες, γράφει ο Ενές Καντέρ.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έφερε στον Ερντογάν σημαντικές ευκαιρίες, επειδή η Τουρκία είναι ουσιαστικά η μόνη χώρα με μοχλό πίεσης και στις δύο πλευρές του χαρακώματος. Φυσικά, δεν μπόρεσε να σταματήσει τον πόλεμο. Αλλά ο Ερντογάν χρησιμοποίησε την κατάσταση για να προωθήσει την προσωπικότητά του στην Τουρκία και πέρα από αυτήν. Δεδομένων των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων της Τουρκίας, τα οποία πρόσφατα κλιμακώθηκαν σε μια ολοκληρωμένη κρίση, αυτός ο διαμεσολαβητικός ρόλος ήταν η μόνη σωτηρία για τον γηράσκοντα ηγέτη.
Στη συνέχεια ο Τούρκος αθλητής γράφει: «Μεγάλος οπαδός του Μακιαβέλι, ο Ερντογάν ήθελε να χρησιμοποιήσει τη δυνητική του θέση για να εξαγοράσει τη νομιμοποίησή του στη Δύση και να την πείσει ότι η στρατηγική του αξία αντισταθμίζει τις πολλές παραβιάσεις των δημοκρατικών αρχών του. Μέχρι στιγμής, αυτό έχει αποδώσει καρπούς. Η Δύση αγνόησε το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που δεν προσχώρησε στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Επιπλέον, αρκετοί δυτικοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, έχουν πραγματοποιήσει επίσημες επισκέψεις στην Τουρκία, ενισχύοντας τη διεθνή αξιοπιστία του Ερντογάν».
«Είναι μια βαθιά απογοήτευση για μένα. Έπρεπε να παρακολουθήσω πώς η όμορφη χώρα μου, η Τουρκία, που κάποτε βρισκόταν στο δρόμο για να γίνει μια ισχυρή δημοκρατία με λαμπρό μέλλον, δεν μπόρεσε να επιδείξει αρκετή ανθεκτικότητα. Χρειαζόταν μόνο ένας χειριστής όπως ο Ερντογάν για να κάνει ολόκληρη τη χώρα να απομακρυνθεί από το δημοκρατικό μονοπάτι. Ο Ερντογάν έγινε ένας αυταρχικός ηγέτης που ανέτρεψε, βήμα προς βήμα, σχεδόν κάθε πρόοδο εκδημοκρατισμού που συνέβη κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του – γιατί; Για να παραμείνει στην εξουσία», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Κριτική στη Δύση
«Η δημοκρατία είναι ξεπερασμένη στα μάτια του Ερντογάν. Αλλά γιατί η δημοκρατία είναι παρωχημένη και για τους ίδιους; Γιατί νιώθουν άνετα με την παραβίαση των βασικών τους δικαιωμάτων από εκείνους που έδωσαν όρκο να τα προστατεύουν; Πώς είναι δυνατόν να αδιαφορούν τόσο πολύ για τις μαζικές και συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στρέφονται κατά των πολιτικών αντιφρονούντων, ιδίως των Κούρδων και των μελών του κινήματος Γκιουλέν; Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράττονται καθημερινά και αυτοί απλά σιωπούν ή, ακόμη χειρότερα, τα υποστηρίζουν», συνέχισε.
Στη συνέχεια εκφράζει την απογοήτευσή του για την στάση της Δύσης: «Η Δύση δεν έχει αποκαλύψει τη μπλόφα του όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχει βρει τα μέσα για να φρενάρει πραγματικά τον Ερντογάν. Τίθεται το ερώτημα, ίσως δεν θέλει να τον σταματήσει».
Δεν υπήρξε ούτε ένα επιχείρημα όλα αυτά τα χρόνια στο οποίο οι ΗΠΑ, η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ να έχουν αποκαλύψει τη μπλόφα του Ερντογάν. Στο εσωτερικό της χώρας, μάλιστα, βοηθούν τον Ερντογάν. Αν αντιτίθεται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι υποστηρικτές του το εγκρίνουν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας κατέχει την τέχνη της πόλωσης όσο λίγοι άλλοι.
Και η διαφορά στο νόημα είναι έντονη. Το ΝΑΤΟ πρεσβεύει την προώθηση των δημοκρατικών αξιών, επιτρέποντας στα μέλη να διαβουλεύονται και να συνεργάζονται σε θέματα άμυνας, ασφάλειας και πρόληψης συγκρούσεων. Στρατιωτικά, το ΝΑΤΟ έχει δεσμευτεί για την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Εάν οι διπλωματικές προσπάθειες αποτύχουν, διαθέτει τη στρατιωτική ισχύ για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων διαχείρισης κρίσεων.
Αυτές είναι οι πιο θεμελιώδεις αξίες του ΝΑΤΟ, αλλά ο απολυταρχικός Ερντογάν τις αγνοεί. Εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης του ΝΑΤΟ στη Ρωσία, ο Ερντογάν συνέχισε να αναπτύσσει μια βαθύτερη σχέση με τον Πούτιν, η οποία είναι αντίθετη με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και ίσως ακόμη και να παίζει το ρόλο ενός δούρειου ίππου εντός του ΝΑΤΟ.
Και πάνω απ’ όλα, χειραγωγεί τη διαδικασία ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας, οι οποίες κατατάσσονται στην 3η και 6η θέση στον δείκτη δημοκρατίας του Economist, με το αιτιολογικό ότι φιλοξενούν “τρομοκράτες”, κάτι που είναι γελοίο. Ωστόσο, ακόμη και εγώ είμαι τρομοκράτης για τον Ερντογάν. Είναι γελοίο και ακατανόητο, πείτε το όπως θέλετε: ήταν η πικρή αλήθεια για τα εκατομμύρια των Τούρκων που αντιμετώπισαν σχεδόν 2 εκατομμύρια έρευνες για “τρομοκρατία” υπό το καθεστώς του Ερντογάν.
Ένα μέλος του ΝΑΤΟ που βρίσκεται κοντά στην άβυσσο σε κάθε αξιολόγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας εμποδίζει δύο από τις πιο δημοκρατικές χώρες του κόσμου να λάβουν την προστασία που τους αξίζει.
Ο Ερντογάν θέλει να ενισχύσει την εντύπωση ότι είναι ένας παγκόσμιος παίκτης ικανός να χειραγωγήσει τη Δύση.
Η Δύση δεν πρέπει να επιτρέψει στον Ερντογάν να τους χρησιμοποιήσει στα πολιτικά του παιχνίδια. Ήρθε η ώρα ο λαός της Τουρκίας, που υπερασπίζεται τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να λάβει την υποστήριξη που του αξίζει από τη Δύση.
Το ερώτημα είναι, θα στηρίξει η Δύση τον τουρκικό λαό και θα προωθήσει τη δημοκρατία στην Τουρκία;
