Η αλλαγή είναι ίσως το πιο πολυφορεμένο σύνθημα στην παγκόσμια ιστορία εκλογών. Τόσο αδικημένο και απατημένο μετά τις εκλογές που έχει καταντήσει και το λιγότερο πιστευτό. Υπάρχει σαφώς εξήγηση για την κατρακύλα της «αλλαγής» σε ένα ανούσιο ενίοτε ενοχλητικό πλεόν για την κοινωνία, σύνθημα. Η «αλλαγή» και το «καλύτερο» έχουν πολλές φορές εξευτελιστεί από το αποτέλεσμα και το περιεχόμενο αυτών που τα επικαλούνται. Κάποιες από τις πλέον καταστροφικές πολιτικές έχουν εφαρμοστεί διεθνώς και στον τόπο μας από ανθρώπους που διακήρυτταν πως είναι αλλιώτικοι ή καλύτεροι. Η επιστροφή σε δοκιμασμένες αποτυχημένες πολιτικές και η εκλογή άλλων προσώπων δεν αποτελούν a priori και αλλαγή.
Οι ουσιαστικές αλλαγές αποτελούν απαίτηση της κοινωνίας και επιβιωτική ανάγκη για την πατρίδα. Για αυτό και δεν περιορίζονταιι σε απλές αλλαγές/επιστροφές προσώπων ή κομμάτων. Για αυτό η κοινωνία σε συγκλονιστικλα υψηλά ποσοστά σε όλες τις κομματικές/πολιτικές/ιδεολογικές αφετηρίες και κοινωνικά και εισοδηματικά στρώματα αναγνωρίζει την ελπίδα για αλλαγές στο πρόσωπο του Νίκου Χριστοδουλίδη.
ΟΙ πολίτες γνωρίζουν και εμπιστεύονται τον Νίκο Χριστοδουλίδη, επειδή ξέρουν ότι θέλει και μπορεί να επιφέρει εκείνες τις αλλαγές που χρειάζεται η κοινωνία, η πολιτική και ο τόπος.
Η πρώτη αλλαγή νοοτροπίας που θα επιφέρει η εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι ότι οι πολίτες τον εμπιστεύονται. Αυτό αναδεικνύεται από τα υψηλά ποσοστά ποιοτικής αξιολόγησης τα οποία λαμβάνει ακόμα και από ανθρώπους που δεν θα τον ψηφίσουν. Συγκλονιστικά μέγαλος αριθμός πολιτών με διαφορετικό κομματικό παρελθόν στήριξαν την υποψηφότητα του, προτού εξασφαλίσει καμία κομματική η άλλη στήριξη ενώ κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει τις πιθανότητες εκλογής του. Άλλωστε δεν έθσε καμία προυπόθεση για κομματική στήριξη, όπως άλλες «ανεξάρτητες κομματικές» υποψηφιότητες. Η εμπιστοσύνη των πολιτών θεμελιώθηκε ακόμα μια φορά με την απόφαση των κουρεμένων καταθετών να τον στηρίξουν, όχι επειδή υποσχέθηκε περισσότερα από τους άλλους υποψηφίους, αντιθέτως, αλλά επείδη τον εμπιστεύονται. Η πολυσυλλεκτικότητα της ανεξάρτητης υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη επιβεβαιώνει ότι οι πολίτες, σε πρωτοφανή επίπεδα, κρίνουν και επιλέγουν με βάση την δική τους αξιολόγηση αδιαφορώντας για τις κομματικές οδηγίες και πιέσεις που πολλές φορές έχουν εκφύγει των θεσμικών και ηθικών ορίων. Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας μόνο οφέλιμη είναι και θα αναγκάσει το πολιτικό σύστημα να βελτθωθεί αφού η κοινωνία φωνάζει ότι δεν εκχωρεί τίτλο κληρονομιάς ή ιδιοκτησίας της ψήφου της σε καμία κομματική ηγεσία. Είναι ίσως η πρώρη φορά που η διαφορά των Προεδρικών από τις Βουλευτικές εκλογές είναι τόσο ξεκάθαρη.
Η ουσιαστικότερη μεταρρύθμιση που θα επιτύχει η εκλογή Χριστοδουλίδη είναι η πραγματική ενότητα που ξεκινά και επιβάλλεται από την κοινωνία και όχι από ηγεσίες κομμάτων. Η πολυσυλλεκτικότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη αποτελεί θεμέλιο για ενότητα. Το έχει διακηρύξει και η κοινωνία εμπιστεύεται ότι θα το πετύχει. Γιατί οι πολίτες βίωσαν τον σεβασμό που επεδείκνυε σε όλους ως πολιτειακός αξιωματούχος και την προσήλωση του στο να συζητά και να καταγράφει με προσοχή, να προβληματίζεται, να βελιτώνεται και να συνθέτει σε όλη την προεκλογική εκστρατεία. Για αυτό και τον εμπιστεύονται, τον στηρίζουν και θα στηρίξουν την πρόσπαθεια του για ενότητα όλων και συμμετοχή ικανών από παντού εαν εκλεγεί.
Τον Νίκο τον γνωρίζω κοντά 30 χρόνια, από τα φοιτητικά μας χρόνια μαζί στην ηγεσία του φοιτητικού κινήματος των Κυπρίων της Αμερικής. Από διαφορετικές κομματικές αφετηρίες αλλά ενωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά για να μεταφέρουμε το Κυπριακό παντού και να βελτιώσουμε τη ζωή των φοιτητών. Ο Νίκος ήταν πάντα η φωνή του ρεαλισμού. Τον θυμάμαι να ακούει με προσοχή, να ζυγίζει και να συζητά όχι για να επιβάλει την άποψη που σχημάτισε αλλά για να συνθέσουμε συλλογικά το καλύτερο αποτέλεσμα. Ήταν η ήρεμη δύναμη που οδηγούσε τον λογικό φοιτητικό αυθορμητισμό μας σε αποφάσεις λογικής. Ο συνδετικός κρίκος μιας ομάδας με διαφορετικές προσεγγίσεις που κατάφερε να λειτουργεί συλλογικα για το καλό.Αυτός είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Αυτός ήταν πάντα. Μπορεί και θα αλλάξει νοοτροπίες με την δύναμη της κοινωνίας. Μπορεί και θα λειτουργήσει συλλογικά προς όφελος όλων. Άλλωστε, “Οι μικρές αλλαγές είναι οι εχθροί των μεγάλων αλλαγών.” (Mπέρτολτ Μπρέχτ) και οι πολίτες δεν απαιτούν απλή αλλαγή ή εναλλαγή προσώπων αλλά αλλαγή από κακές νοοτροπίες.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο philenews.com