Με το Προεδρικό Διάταγμα 39 της 6ης Μάη 2011 θεσπίστηκε η διαδικασία με την οποία μια εθνική υποδομή ζωτικής σημασίας μπορεί και πρέπει να χαρακτηριστεί ευρωπαϊκή.
Εκεί διαβάζουμε πως: “ως υποδομές ζωτικής σημασίας νοούνται τα περιουσιακά στοιχεία, συστήματα ή μέρη αυτών τα οποία είναι ουσιώδη για τη διατήρηση των λειτουργιών ζωτικής σημασίας της κοινωνίας, της υγείας, της ασφάλειας, της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των μελών της, και των οποίων η διακοπή λειτουργίας ή η καταστροφή θα είχε σημαντικό αντίκτυπο για τη Χώρα, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας διατήρησης των λειτουργιών αυτών.” και πως “ως ευρωπαϊκές υποδομές ζωτικής σημασίας νοούνται οι υποδομές ζωτικής σημασίας που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας ή άλλου κράτους μέλους και των οποίων η διακοπή λειτουργίας ή η καταστροφή θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στη Χώρα και ταυτόχρονα σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη. Η σπουδαιότητα των επιπτώσεων εκτιμάται βάσει οριζόντιων κριτηρίων. Συμπεριλαμβάνονται οι επιπτώσεις από οριζόντιες εξαρτήσεις από άλλες κατηγορίες υποδομών“.
Μεταξύ των προαναφερόμενων οριζόντιων κριτηρίων διακρίνουμε τα εξής: “1. κριτήριο απωλειών (αξιολόγηση ως προς τον πιθανό αριθμό νεκρών ή τραυματιών), 2. κριτήριο οικονομικών επιπτώσεων (αξιολόγηση ως προς τη σπουδαιότητα της οικονομικής ζημίας και/ή υποβάθμισης προϊόντων ή υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των δυνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων), 3. κριτήριο των επιπτώσεων για το κοινό (αξιολόγηση ως προς τις επιπτώσεις για την εμπιστοσύνη του κοινού, τη σωματική οδύνη και τη διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας υπηρεσιών ζωτικής σημασίας). Τα κατώτερα όρια των οριζόντιων κριτηρίων βασίζονται στη βαρύτητα των επιπτώσεων από τυχόν διακοπή λειτουργίας ή καταστροφή κάθε υποδομής. Τα ακριβή κατώτατα όρια που εφαρμόζονται στα οριζόντια κριτήρια καθορίζονται ανά περίπτωση, ανά υποδομή ζωτικής σημασίας.”
Σημειώνω πως για λόγους εθνικής ασφαλείας είναι απόρρητο, το αν είναι ή δεν είναι το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας επίσημα χαρακτηρισμένο ως ευρωπαϊκή υποδομή ζωτικής σημασίας. Στο ίδιο Π.Δ. ορίζονται και οι υπεύθυνοι να συντάσσουν -ανά τακτά χρονικά διαστήματα- εκθέσεις ανάλυσης των κινδύνων, που απειλούν αυτές τις υποδομές, προκειμένου να αξιολογηθούν τα τρωτά σημεία και οι δυνητικές επιπτώσεις της διακοπής λειτουργίας ή της καταστροφής τους. Αυτές οι εκθέσεις είναι απόρρητες. Τις διαβάζουν πολύ συγκεκριμένοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να τις αξιοποιούν για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, όπως η “εξασφάλιση της ασφάλειας” ή το να μην “γίνεται δύο τρένα να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και να μην το έχει αντιληφθεί κανείς”.
Ισχυρίζομαι πως ο Πρωθυπουργός γνώριζε όχι μόνο πως κινδύνευαν ζωές αλλά και το πόσες ζωές κινδύνευαν και το πόσο συχνά κινδύνευαν. Ισχυρίζομαι επίσης πως το δυστύχημα αποδεικνύει πως η κυβέρνηση έχει αποτύχει και στο ζήτημα της διασφάλισης της εθνικής ασφάλειας. Ισχυρίζομαι πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά και καλώ τους δημοσιογράφους να ρίξουν μια ματιά σε αυτό το Π.Δ. και τις ουρές του. Και να αναρωτηθούν επιτέλους: Ποιός ήξερε και τί ακριβώς ήξερε.
Κίνητρο μου για τη συγγραφή του παρόντος η ανάγκη που νιώθω να εκφράσω έμπρακτα σεβασμό στη μνήμη των νεκρών. Ας ανοίξουν επιτέλους τα στόματα σε αυτή την Χώρα.
* Ο Σαρίδης Γιάννης είναι Αγρονόμος Τοπογράφος μηχ. Ε.Μ.Π πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης, μέλος της επιτροπής εθνικής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων.
Πηγή: eretikos.gr
