«Είναι δυνατόν η λύση στην πανδημία να είναι πάντα το κλείδωμα των πολιτών;» Το ερώτημα θέτει το γερμανικό περιοδικό Focus ,καθώς και στη Γερμανία -όπως και στην Ελλάδα-αποφασίστηκε νέο σκληρό Lockdown.Στη Γερμανία βέβαια ,μέχρι τις 7 Μαρτίου , στη σύσκεψη που έγινε χθες με τη συμμετοχή της καγκελαρίου Μέρκελ και των πρωθυπουργών των 16 Ομόσπονδων κρατιδίων. Αλλά μην ξεθαρρεύετε…
«Οι πολιτικοί δεν μπορούν να συνεχίσουν να κλειδώνουν τους πολίτες, όταν φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για το γεγονός ότι πολλά πήγαν στραβά με τη διάθεση των εμβολίων» γράφει το Focus και προσθέτει με φανερά οργισμένη ,αλλά και ειρωνική διάθεση: «Η Ανγκελα Μέρκελ εξακολουθεί όμως να μην αναγνωρίζει την πραγματικότητα, να ισχυρίζεται ότι στο σύνολό τους όλα πήγαν καλά. Και το εκπληκτικό είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει μειωθεί η δημοτικότητά της στον πληθυσμό».
-Εάν όμως « συνολικά τίποτα δεν πήγε στραβά», τότε θα υπήρχαν αρκετά εμβόλια, τουλάχιστον για όλους τους ηλικιωμένους, και ειδικά στα γηροκομεία, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να πεθαίνουν σαν τις μύγες» γράφει το Focus σε ένα άρθρο -καταπέλτη, που φυσικά δεν αφορά μόνο τη Γερμανία ,αλλά σχεδόν κάθε χώρα μέλος της ΕΕ:
– Εάν «συνολικά , τίποτα δεν πήγε στραβά», τότε δεν θα έπρεπε να ελπίζουμε στον Πούτιν και τον Σι Τζιπινγκ να μας στείλουν τα ρωσικά και τα κινεζικά εμβόλια το συντομότερο δυνατόν.
-Αν «τίποτα δεν πήγε στραβά , τα κέντρα εμβολιασμού δεν θα ήταν …έρημα, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα είχαν πολλαπλασιαστεί, το ίδιο και οι ΜΕΘ στα νοσοκομεία, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς θα είχαν ενισχυθεί αποφασιστικά , όπως και η ψηφιοποίηση στην εκπαίδευση .
-Εάν ,«συνολικά τίποτα δεν πήγε στραβά», οι υγειονομικές αρχές θα είχαν εδώ και πολύ καιρό ψηφιοποιηθεί και δικτυωθεί και η παρακολούθηση των μολυσμένων ατόμων θα λειτουργούσε.
Η απολογία της Ούρσουλα
Φυσικά , «αν τίποτα δεν πήγε στραβά», δεν θα είχε ξεσπάσει ένα τέτοιο κύμα οργής κατά της ανεκδιήγητης Προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την αποτυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εξασφαλίσει τον αναγκαίο αριθμό εμβολίων για τους Ευρωπαίους πολίτες. Η χθεσινή ομιλία της προέδρου της Κομισιόν στο Ευρωκοινοβούλιο πυροδότησε πρωτοφανείς αντιδράσεις . Με αποτέλεσμα να χρειαστεί να … «αυτομαστιγωθεί» η φον ντερ Λάιεν για να ηρεμήσει τα πνεύματα.
Σιγά μην τα κατάφερε! Η Αριστερά ζήτησε εξεταστική επιτροπή, δεξιοί εθνικιστές ευρωβουλευτές την κατηγόρησαν για αποτυχία με θανατηφόρες συνέπειες και άλλοι ευρωβουλευτές ζήτησαν την παραίτηση της φον ντερ Λάιεν.
« Πιστεύετε ότι η λέξη «ηλίθιοι» είναι πολύ σκληρή;» διερωτάται λοιπόν, το γερμανικό Focus και εξηγεί: «Πριν από τέσσερις εβδομάδες κάποιοι ανακάλυψαν ότι μπορούν να μετριάσουν τα προβλήματα από την έλλειψη εμβολίων ,επιτρέποντας στο ιατρικό προσωπικό να πάρουν όχι πέντε, αλλά έξι δόσεις από κάθε φιαλίδιο του εμβολίου της Biontech. Στο Υπουργείο Υγείας, ήταν ενθουσιασμένοι, καθώς θα είχαν 20% περισσότερα εμβόλια. Δυστυχώς, είχαν παραμελήσει να εξετάσουν το συμβόλαιο που είχαν με την Pfizer ,πριν να πανηγυρίσουν. Το συμβόλαιο έγραφε «δόσεις εμβολιασμού», όχι «φιαλίδια».
«Αφήστε που χρειάζεται πολύ δεξιότητα για να αντλήσετε έξι αντί για πέντε δόσεις από ένα φιαλίδιο και έτσι κάθε σταγόνα μετράει. Πολλοί γιατροί σηκώνουν τα χέρια με αυτό. Χρειάζονται επίσης ειδικές βελόνες, αλλά είναι σπάνιες. Επομένως, σε ορισμένα μέρη, διατίθεται έως και 17% λιγότερο εμβόλιο από ό, τι στις αρχές Ιανουαρίου.
Όπου κι αν κοιτάξετε αυτή τη στιγμή: Τίποτα δεν λειτουργεί, τίποτα δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες της πραγματικότητας. Αυτό που έχουν υποσχεθεί έρχεται πολύ αργά ή σε κάποιες περιπτώσεις και καθόλου. Η μόνη καμπύλη για τον κορονοϊό ,που δείχνει σαφώς προς τα κάτω είναι η καμπύλη εμβολιασμού» γράφει με έντονη ειρωνική διάθεση το γερμανικό περιοδικό.
Μερίδα του Τύπου είχε σπεύσει επίσης να πανηγυρίσει ,αλλά η επικοινωνιακή πολιτική που επιχειρείται για να χρυσωθεί το χάπι, εξάντλησε πλέον τα πολεμοφόδιά της ,μπροστά στην αδυσώπητη και πεισματάρα πραγματικότητα.
Ψεύτικη ή ανύπαρκτη η συγγνώμη
Εχοντας πλήρη κάλυψη από μερίδα των ΜΜΕ , οι πολιτικοί έχουν γίνει βέβαια πολύ χοντρόπετσοι και πιστεύουν ότι στον γυάλινο πύργο που ζουν ,τίποτα δεν θα τους αγγίξει. Κάποιοι ηγέτες ωστόσο, ζητούν μια …συγνώμη. Δειλά- δειλά ,βέβαια και προσεκτικά. «Πιθανότατα θα πρέπει να συγχωρούμε πολύ ο ένας τον άλλον σε λίγους μήνες» είχε προβλέψει -σχεδόν πριν ένα χρόνο- ο Γερμανός υπουργός Υγείας Γενς Σπαν στις 22 Απριλίου του 2020, στη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας. «Και εδώ και μερικές εβδομάδες δεν έχει σταματήσει να ζητάει συγγνώμη…με δικαιολογίες και λεπτές γλωσσικές διαφοροποιήσεις» όπως γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Αλλά ακόμη και έτσι «η συγγνώμη τους -apology -θυμίζει περισσότερο un-pology , δηλαδή ,δεν έκανα το πράγμα για το οποίο ζήτησα συγγνώμη, γι ‘αυτό το αρνούμαι» όπως γράφει ο καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια ,Ανταμ Γκραντ στους Times του Λονδίνου. Αφήστε, που ενώ ζητούν συγγνώμη, φαίνονται τόσο …χαρούμενοι.
«Μια ειλικρινής συγνώμη αναγνωρίζει ότι οι επιλογές μας επηρέασαν αρνητικά τους άλλους» λέει η Βελγίδα ψυχολόγος και συγγραφέας, Εσθίρ Περελ .«Είναι η αναγνώριση της άδικης πράξης, του τραύματος που επέφεραν ,ακόμη κι αν νομίζουν ότι είναι νόμιμοι και δικαιολογημένοι».
Οι περισσότεροι ηγέτες αρνούνται πάντως να ζητήσουν συγγνώμη ,έστω και μέσα από τα …δόντια. «Η άρνηση αποδοχής ευθύνης δεν είναι ένδειξη δύναμης. Είναι ένα σημάδι ναρκισσισμού» γράφει ο Ανταμ Γκραντ.
Όταν όλος ο κόσμος έχει αλλάξει εδώ και ένα χρόνο, όταν χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν άσκοπα και οι περισσότεροι ουσιαστικά , αυτός ο ναρκισσισμός , αυτή η αλαζονεία ,κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα .
Όχι συγγνώμη μέσα στην καραντίνα
«Γι ‘αυτό αποφάσισα ότι δεν αποδέχομαι συγγνώμη για την καραντίνα. Δεν θέλω συγγνώμη που να βασίζεται στον φόβο» λέει η συγγραφέας Λίζα Μάρτενς. « Μια συγγνώμη που βασίζεται στον φόβο δεν αξίζει πολύ. Γιατί προέρχεται από κάποιον που το κάνει και το λέει ,επειδή πρέπει να το πεί για να εξασφαλίσει κάτι που χρειάζεται….Είμαστε εντάξει άραγε, αν είμαστε φτωχοί, εάν δεν λαμβάνουμε υγειονομική περίθαλψη, εάν δεν έχουμε εισόδημα; Απλώς θα τους πω ευγενικά να μου ζητήσουν συγγνώμη, όταν τελειώσει η καραντίνα, αν με θέλουν ακόμα στη ζωή τους. Για να τους ωτήσω: Που ήσουν τότε;»
Ο διάσημος Αμερικανός ηθοποιός Γουίλ Σμιθ σε μια live παρέμβασή του στο Instagram είχε πει ότι «η ανάληψη ευθύνης είναι μια αναγνώριση της δύναμης που έχεις, όταν σταματάς να κατηγορείς τους άλλους». Προσθέτοντας ότι οι ηγέτες σε πολλές περιπτώσεις, είναι πολύ απασχολημένοι να βρούν λάθη στις ενέργειες και τις απόψεις των άλλων ανθρώπων, αντί να αποδέχονται τον ρόλο και τη δική τους ευθύνη στο πρόβλημα»
Οι πολιτικοί ηγέτες δεν μπορούν φυσικά να εξαλείψουν τον ιό ή να θεραπεύσουν την ασθένεια. Αλλά οι επιπτώσεις της πανδημίας καθορίζονται τελικά από την πολιτική. Όπως λέει ο δρ Τόμας Χέιλι , καθηγητής στην Οξφόρδη στον τομέα της Παγκόσμιας Δημόσιας Πολιτικής « ο Covid 19 μπορεί να επιτίθεται στο ανθρώπινο σώμα ,αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι το πολιτικό σώμα που υποχρεούται να υπερασπίζεται τους πολίτες από τον ιό»…
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»
