Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο Νίκος Παππάς, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ανοίγει με καθαρό και δεσμευτικό τρόπο τη συζήτηση για την άμεση συγκρότηση προοδευτικού μετώπου – εκλογικής συνεργασίας, παρουσιάζοντας έναν συγκεκριμένο, χρονοδρομημένο και πολιτικά λειτουργικό οδικό χάρτη συνεργασίας.
Ο N. Παππάς ξεκινά θέτοντας το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο: η ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θέλει πια αόριστες προτροπές, αλλά συγκεκριμένες πράξεις και χρονοδιαγράμματα για την ενότητα του προοδευτικού χώρου. «Οι πολίτες μας λένε μήνες τώρα ‘βρείτε τα’», αναφέρει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι η μόνιμη επίκληση της ενότητας χωρίς σχέδιο κινδυνεύει να λειτουργήσει ως αναστολή και όχι ως μοχλός πολιτικής αλλαγής.
Το γαλλικό παράδειγμα και τα λάθη που πρέπει να αποφευχθούν
Επικαλούμενος το παράδειγμα της Γαλλίας (Λαϊκό Μέτωπο), επισημαίνει πως η εκλογική σύμπραξη της αριστεράς, των οικολόγων και των σοσιαλιστών, αν και επιτυχημένη στην κάλπη, υπονομεύτηκε από δύο κρίσιμα λάθη:
• την τελευταίας στιγμής συγκρότηση μετώπου, χωρίς προετοιμασία βάσης,
• και την ασάφεια για το όνομα/πρόσωπο του πρωθυπουργό, που έδωσε περιθώρια αποσταθεροποίησης από τον πρόεδρο Μακρόν.
Ο Παππάς δηλώνει ότι η ελληνική εκδοχή πρέπει να υπερβεί αυτά τα μειονεκτήματα, με σαφείς ρόλους και έγκαιρη διαδικασία.
Το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα: Τρεις φάσεις, τρεις πολιτικές δεσμεύσεις
Ο οδικός χάρτης που εισηγείται περιλαμβάνει τρία στάδια:
1. Άμεση πολιτική συμφωνία:
- Τις επόμενες εβδομάδες κοινή διακήρυξη με δέσμευση εκλογικής συμπόρευσης.
- Χωρίς καθυστερήσεις λόγω πλήρους προγραμματικής κάλυψης, βασισμένη σε ήδη κατατεθειμένες θέσεις των κομμάτων και κινήσεων.
2. Ένας μήνας μετά:
- Δημοσιοποίηση ελάχιστων προγραμματικών αξόνων που θα αποτελέσουν τη βάση του κοινού προγράμματος.
- Ο Παππάς τονίζει ότι η τεχνοκρατική δουλειά έχει ουσιαστικά ήδη γίνει σε μεγάλο βαθμό και υπάρχει “άφθονη ύλη”.
3. Δύο μήνες μετά:
- Εκκίνηση διαδικασίας εκλογής επικεφαλής από τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο, με ανοιχτή συμμετοχή πολιτών, ώστε η συμμαχία να αποκτήσει πολιτική νομιμοποίηση και κοινωνική δυναμική.
- Σύμφωνα με τον ίδιο, η διαδικασία θα ενεργοποιήσει πλατιά συμμετοχή, θα δημιουργήσει χώρους ζύμωσης «σε πόλεις, χωριά, χώρους εργασίας και συλλογικούς φορείς» και θα αναζωπυρώσει την ανάγκη πολιτικής αλλαγής.
Πολιτικός στόχος: Όχι εσωστρέφεια, αλλά κοινωνική απάντηση
Ο Παππάς επιμένει ότι η συνεργασία πρέπει να έχει προγραμματικό, κοινωνικό και θεσμικό βάθος, να αποτελέσει «πρόταση εξουσίας με κοινωνική γείωση» και να αντιμετωπίσει τις μεγάλες κρίσεις. Για παράδειγμα, την ανάγκη για:
- ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο πέρα από τον τουρισμό και το real estate,
- ενίσχυση των εισοδημάτων και του κοινωνικού κράτους απέναντι στην ακρίβεια,
- αντιμετώπιση της δημογραφικής κατάρρευσης,
- αύξηση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και δημιουργίας προοπτικής για τη νέα γενιά.
Κλείνει με μια προτροπή πολιτικής ωριμότητας και υπέρβασης: να σταματήσει η συζήτηση για το “αν” και να μετατοπιστεί άμεσα στο “πώς υλοποιούμε” τη συμπόρευση.
Αξιολόγηση: Μια θεσμική, ώριμη και καταλυτική παρέμβαση
Η παρέμβαση Παππά εκτιμάται ήδη από αναλυτές ως συγκεκριμένη και λειτουργική, όχι θεωρητική, επιταχυντική της συζήτησης στον προοδευτικό χώρο, συμβολή στη θεσμική αξιοπιστία του εγχειρήματος και δημόσια δέσμευση που αυξάνει το πολιτικό κόστος της αδράνειας.
Πλέον, όσοι μιλούν για την ανάγκη ενότητας καλούνται να απαντήσουν: Με ποια διαδικασία και ποιο χρονοδιάγραμμα. Η ώρα έφτασε, η συζήτηση άνοιξε.
Η κοινωνική ανάγκη για προοδευτική σύγκλιση είναι έντονη και ρητά εκφρασμένη.