Έναν χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι μαρτυρίες δεν σταματούν να σοκάρουν το πανελλήνιο.
Οι ανατριχιαστικές περιγραφές των επιζώντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών και ο ανείπωτος πόνος των συγγενών των θυμάτων, έναν χρόνο μετά την τραγωδία που πάγωσε τα ρολόγια στις 23:21.
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που κόστιζε τη ζωή σε 57 ανθρώπους και σκόρπισε το πένθος σε ολόκληρη τη χώρα. Μία τραγωδία που συγκλόνισε χιλιάδες κόσμου, με τους συγγενείς των θυμάτων να αναζητούν δικαιοσύνη.
Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023 όταν στις 23:21 συνέβη το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα. Ο επιβατικός συρμός Intercity 62, που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες και εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα. Τα δύο τρένα κινούνταν στην ίδια γραμμή για πολλά χιλιόμετρα και περισσότερο από 12 λεπτά.
«Ακούσαμε φωνές, παιδιά να κλαίνε, κυρίες να φωνάζουν»
Συγκλονιστικά τα όσα αποκαλύπτουν οι επιζώντες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος έναν χρόνο μετά την τραγωδία στα Τέμπη.
Ο Στέφανος Γωγάκος περιέγραψε μιλώντας στον ΑΝΤ1 τις πρώτες ανατριχιαστικές στιγμές που βίωσε στο βαγόνι νούμερο πέντε. «Εγώ δεν ήμουν μπροστά στα βαγόνια που κάηκαν οι συνάνθρωποί μας. Το βαγόνι 5 τινάχτηκε στον αέρα, έσπασαν όλα τα τζάμια. Μέσα στο βαγόνι ακούσαμε φωνές, παιδιά να κλαίνε, κυρίες να φωνάζουν… βγαίνοντας προς την έξοδο του βαγονιού, η πόρτα είχε φρακάρει και δεν άνοιγε. Δύο υπάλληλοι, βγήκαν και μας είπαν να μη βγούμε από τα παράθυρα γιατί έχει γκρεμό και τελικά άνοιξαν την πόρτα. Είχα χτυπήσει το κεφάλι μου στο “μπαμ” του βαγονιού. Όταν είδα τη μεγάλη φωτιά από μακριά μου θύμισε τη βόμβα στη Χιροσίμα. Κάθε μέρα τα φέρνω τα σκηνικά αυτά στο μυαλό μου… Μία κοπέλα που πήγε στο βαγόνι με το μπαρ, έμαθα αργότερα ότι δεν γύρισε και δεν βρήκαν ούτε μία τρίχα από την κεφαλή της. Από το δυστύχημα των Τεμπών, δεν ξαναπήρα τρένο…».
«Οι εφιάλτες επιμένουν κι όταν είμαι ξύπνια»
Μιλώντας επίσης στον ΑΝΤ1, η Ευδοκία Τσαγκλή επιζήσασα της τραγωδίας, συγκίνησε με τα λόγια της ενώ ζήτησε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
«Για μένα δεν είναι διαφορετικά τα συναισθήματα του τελευταίου χρόνου. Εμείς ασφάλεια δεν είχαμε. Γνωρίζω ότι σήμερα έχουμε ακριβώς την ίδια κατάσταση. Κανείς δεν θα γυρίσει τους ανθρώπους τώρα, αλλά ας αναλογιστούμε ποια είναι η κατάσταση σήμερα… Με μία αγνοούμενη και τρία εξαφανισμένα βαγόνια, κάποιοι έσπευσαν να κάνουν επιχωμάτωση».
Αναφορικά με τη δίκη για την τραγωδία στα Τέμπη επισήμανε πως «έχουμε πάρα πολλά στοιχεία, δυστυχώς κάποια έχουν χαθεί», ενώ υπογράμμισε ότι «οι εφιάλτες επιμένουν και όταν είμαι ξύπνια». Τέλος, η ίδια τόνισε πως το δυστύχημα στα Τέμπη δεν πρέπει να ξεχαστεί.
«Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως»
Μιλώντας στο Mega, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη ξεδίπλωσε τις τρομακτικές στιγμές της σύγκρουσης και περιέγραψε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα όσα έζησε τη στιγμή της τραγωδίας.
«Έγινε η σύγκρουση και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» ανέφερε και πρόσθεσε πως «το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα με το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η οικογένειά μου αν το μάθει. Είπα “δεν πρέπει να πεθάνω”. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι το ένστικτο επιβίωσης σε κάποιους που μας δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση. Έπρεπε να επιβιώσουμε».
Συμπλήρωσε πως «σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα. Βγήκα και έπεσα πάνω στις ραγές με το σχεδόν κομμένο πόδι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα».
«Κάψανε το παιδί μας και μας το έδωσαν σε μια κούτα στάχτη»
«Σήμερα είναι η πιο δύσκολη ημέρα της ζωής μου» είπε χαρακτηριστικά η μητέρα της Κλαούντια, ενός θύματος των Τεμπών. Η Κλαούντια ήταν μόλις 20 χρονών, φοιτήτρια της Ιατρικής.
Συγκλονιστικά τα λόγια της μητέρας της, η οποία με τρεμάμενη φωνή και δακρύζοντας, εξήγησε πως τρεις μέρες μετά το περιστατικό την πήρε «μέσα σε μια μαύρη σακούλα».
«Σήμερα είναι η πιο δύσκολη ημέρα της ζωής μου, ο θρήνος είναι μεγάλος, μας λείπει πολύ», είπε χαρακτηριστικά η μητέρα της 20χρονης. Στη συνέχεια, ξέσπασε λέγοντας: «Είχα μια ελπίδα σαν μάνα να τη βρω ζωντανή, όμως τρεις μέρες μετά μου την έφεραν σε μια μαύρη σακούλα… Κάψανε το παιδί μας και μας το έδωσαν σε μια κούτα στάχτη».
Η μητέρα της Κλαούντια στο τέλος αφού περιέγραψε τους αγώνες που είχε πραγματοποιήσει για να μεγαλώσει το παιδί της που έφυγε από τη ζωή τόσο άδικα, ζήτησε δικαίωση και απόδοση ευθυνών. Θα ήθελε να την πάρει τηλέφωνο και να της εκφράσει το πόσο τη νοιάζεται και της λείπει η παρουσία της από το σπίτι. «Είχε τόσα όνειρα και τη σκότωσαν», είπε κλείνοντας.
