Η νέα δουλειά της Δανάης Επιθυμιάδη, που έρχεται από το Παρίσι στη σκηνή Φρυνίχου του Θεάτρου Τέχνης, είναι μια παράσταση που επιλέγει την τρυφερότητα αντί της θεατρικής υπερβολής. Πατώντας πάνω στην ονειρική λογική του έργου, η σκηνοθέτις και ερμηνεύτρια συνθέτει ένα σκηνικό ταξίδι που ακουμπά τη σχέση μητέρας–κόρης, μια σχέση που άλλοτε προστατεύει και άλλοτε πληγώνει, αλλά τελικά ωθεί στην ενηλικίωση.
Από τα πρώτα λεπτά, η παράσταση αποπνέει μια παιδικότητα σχεδόν γοητευτική: όχι αφελή, αλλά εκείνη τη λεπτή αθωότητα που κουβαλά κάποιος όταν προσπαθεί να θυμηθεί ποιος ήταν πριν μεγαλώσει. Η Χριστίνα, ξυπνώντας σε ένα νοσοκομείο χωρίς μνήμη, μοιάζει περισσότερο με παιδί χαμένο σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει. Καθώς η αφήγηση ξεδιπλώνεται, οι φιγούρες που την επισκέπτονται –ο αστυνομικός, το μέντιουμ, η δύτρια– λειτουργούν σαν κομμάτια ενός παζλ που την ωθούν να αντιμετωπίσει το παρελθόν της.
Εδώ βρίσκεται ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης: το video mapping και οι προβολές που μεταμορφώνουν το σκηνικό. Οι τοίχοι και το πάτωμα του νοσοκομείου βυθίζονται σε ένα υδάτινο σύμπαν, σαν να ανοίγει ξαφνικά ένας ωκεανός κάτω από τα πόδια της ηρωίδας. Οι εικόνες δεν λειτουργούν ως απλό αισθητικό τέχνασμα αλλά εντάσσονται οργανικά στη δράση, δημιουργώντας την απόλυτη αίσθηση κατάδυσης στα βάθη της μνήμης και του ασυνείδητου. Είναι μία από τις πιο ισορροπημένες και ουσιαστικές χρήσεις τεχνολογίας που έχουμε δει φέτος.
Η παράσταση κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και στην ονειρική παραμόρφωση, με σαφείς αναφορές στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων -μόνο που εδώ η Αλίκη ονομάζεται Χριστίνα. Οι ψευδαισθήσεις και οι παραισθήσεις, οι μεταμορφώσεις του χώρου, οι απρόβλεπτοι επισκέπτες, όλα χτίζουν μια σύγχρονη εκδοχή του διαχρονικού ταξιδιού στον εσωτερικό κόσμο μιας ηρωίδας που προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Το φινάλε με τον τεράστιο μάλλινο λαγό είναι ίσως η πιο τρυφερή στιγμή του έργου: ένα σύμβολο που έρχεται όχι για να σοκάρει, αλλά για να συνοδεύσει τη Χριστίνα έξω από την πόρτα του νοσοκομείου -έξω από το τραύμα, ίσως και έξω από την παιδικότητά της. Ένα απαλό, ποιητικό κλείσιμο που δίνει νόημα σε όλη την πορεία της.
Στις ερμηνείες, η Δανάη Επιθυμιάδη αποδίδει μια Χριστίνα εύθραυστη αλλά ποτέ άτονη, ενώ ο Γιάννης Καραούλης -υποδυόμενος όλους τους υπόλοιπους ρόλους- χαρίζει χιούμορ, ακρίβεια και σκηνική νεύρωση, κρατώντας ζωντανά όλα τα επίπεδα της αφήγησης.
Χωρίς να επιδιώκει εντυπωσιασμούς, το «Όλος ο χρόνος του κόσμου» είναι μια καλοφτιαγμένη, τρυφερή και βαθιά προσωπική παράσταση που αγγίζει χωρίς να κραυγάζει. Μια παράσταση για το πένθος, τη μνήμη, την ενηλικίωση και τη μοναδική σχέση μάνας–κόρης.
Συντελεστές
Κείμενο, Σκηνοθεσία: Δανάη Επιθυμιάδη
Δραματουργία, Μετάφραση: Βασίλης Δογάνης
Σκηνογραφία, Κοστούμια: Εύα Γουλάκου
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Ελεάνα Γεωργούλη
Πρωτότυπη μουσική, Σχεδιασμός ήχου: Δημήτρης Τάσαινας
Video Art: Όλγα Σφέτσα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Εβελίνα Τζουμερκιώτη
Βοηθός Σκηνογράφου: Έλλη Παπαδάκη
Ήχογράφηση Voice-over & Trailer: Παναγιώτης Δεληνικόλας
Φωτογραφίες: Tuong-Vi Nguyen (Γαλλία), Hadrien Daudet (Ελλάδα)
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρία Λάμπρου
Παίζουν:
Δανάη Επιθυμιάδη, Γιάννης Καραούλης
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Μαρία Φιλίνη, Μαριάνθη Παντελοπούλου
Οργάνωση & Εκτέλεση παραγωγής: Lefou Productions (Σεραφείμ Ράδης, Αγγέλικα Σταυροπούλου, Βάσια Ατταριάν)
Συμπαραγωγή: Εθνικό Θέατρο La Colline, Goen Productions
Πληροφορίες παράστασης
Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου 2025
Ημέρες & ώρες: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Σκηνή Φρυνίχου
Διεύθυνση: Φρυνίχου 14, Πλάκα
Εισιτήρια
Τιμές: 18€ (κανονικό), 15€ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ)
Ταμείο Θεάτρου
- Δευτέρα–Παρασκευή 10:00–13:00: 210 322870
- Καθημερινά 17:00–22:00: 210 3222464, 210 3236732