Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Attica και την εκπομπή «Γεγονότα 2.0» παραχώρησε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής της Αριστεράς, Δημήτρης Παπαδημούλης.
«Για να είναι η Αριστερά πειστική και να χτίζει συμμαχίες για να μπορεί να κυβερνά, πρέπει η ίδια διαρκώς να ανανεώνεται και να μιλά για το σήμερα και τις προκλήσεις του αύριο», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Παπαδημούλης.
Σημείωσε δε πως «εγώ κρατώ από τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο έχουμε συμπορευτεί δεκαετίες, το ότι είναι ο πρωταγωνιστής της ανόδου από το 5% στους κυβερνητικούς ρόλους, αυτά που πέτυχε ως πρωθυπουργός, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες που ήταν συλλογική ευθύνη. Δε νομίζω ότι η στάση του, είναι ταύτιση με όσα κάνει ο νέος πρόεδρος και η νέα ηγετική ομάδα».
Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Παπαδημούλης στον Γιώργο Μελιγγώνη:
Θέλουμε ένα φορέα σύγχρονο, αριστερό, ευρύχωρο που να χωρά όχι μόνο τον παραδοσιακό αριστερό, αλλά και τον προοδευτικό σοσιαλδημοκράτη, τον κεντροαριστερό, τον οικολόγο και αυτόν που έχει αριστερές προοδευτικές ιδέες χωρίς να έχει ταυτότητα αριστερή.
Όπως έχει πει και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Χαρίτσης, θέλουμε κάτι μοντέρνο, ευρύχωρο, που να διευρύνεται συνεχώς στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Και θέλω να πιστεύω ότι το στοίχημα που έχουμε μπροστά μας είναι διπλό: Πρώτον, ο πολιτικός προγραμματικός λόγος, η συλλογική δημοκρατική λειτουργία αυτής της ομάδας που έχει τα καλύτερα στελέχη από τις κυβερνήσεις του Τσίπρα, με έμφαση στη γενιά των σαραντάρηδων που ανέδειξε ο ίδιος Τσίπρας και πρόσφεραν στην πατρίδα και όχι μόνο στο κόμμα από τα πόστα που είχαν. Αυτοί μπορούν -και το έχει επανειλημμένα πει και ο Αλέξης Χαρίτσης και η Έφη Αχτσιόγλου στην πρώτη της συνέντευξη πριν λίγες ώρες στον Νίκο Χατζηνικολάου- ότι θα επιδιώξουν -και θα επιδιώξουμε- ευρύτερες συμμαχίες και με τον χώρο της πολιτικής οικολογίας και με τον χώρο που ανήκει στο φάσμα Αριστερά, Σοσιαλιστές, Πράσινοι. Εκεί που τα τελευταία χρόνια έχω κάνει μεγάλες προσπάθειες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να διαμορφώσουμε μια ευρύτερη δυναμική για προοδευτικές συμμαχίες.
Σε μια περίοδο απόλυτης παντοκρατορίας της Δεξιάς, το μεγάλο στοίχημα για τη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα και το νέο φορέα που θα δημιουργηθεί από όσους αποχωρήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το μεγάλο κενό στην αντιπολίτευση.
Με μια ραγδαία φθίνουσα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και με το ΠΑΣΟΚ να μην μπορεί να καρπωθεί τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι το κενό στην αντιπολίτευση είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη νέα κοινοβουλευτική ομάδα και για τον νέο φορέα που θα δημιουργηθεί από όσους αποχωρήσαμε από το ΣΥΡΙΖΑ.
Νομίζω ότι δεν έχει τελειώσει η έξοδος από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ – Πολύς κόσμος που παραμένει είναι προβληματισμένος και νιώθει εγκλωβισμένος – Με αρκετούς ανθρώπους που παραμένουν στις γραμμές του θα ξανασυναντηθούμε.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πρέπει να αποφύγουμε τον εμφύλιο, να σταματήσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί αποστάτες, πέμπτη φάλαγγα, διασπαστές κ.λπ. διότι οξύνουν τα πράγματα. Ο νέος δρόμος που ανοίγει η νέα κοινοβουλευτική ομάδα με τους σαραντάρηδες μπροστά και όλους εμάς τους μεγαλύτερης γενιάς υποστηρικτικούς αλλά από τα μετόπισθεν, νομίζω ότι θα έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα δυναμική παρά τις επιθέσεις.
Είναι ένα νέο ξεκίνημα, αλλά απευθύνεται αυτή τη στιγμή σε κόσμο που διψά για ουσία, για σαφήνεια, για αξιοπιστία, για σοβαρότητα. Και επειδή είναι πολύς ο κόσμος που καταλαβαίνει ότι αυτή η παντοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας είναι επικίνδυνη για την ισορροπία και τον πολιτικό πλουραλισμό και τη δημοκρατία, μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία και στα θέματα της ελευθερίας του Τύπου και του σεβασμού του κράτους δικαίου, όχι μόνο πολύ χαμηλά στα θέματα ακρίβειας και αγοραστικής δύναμης. Νομίζω ότι υπάρχει χώρος. Από εκεί και πέρα, εξαρτάται και από το πώς θα πορευθεί, τι έργο θα παράγει, τι λόγο θα παράγει αυτός ο υπό διαμόρφωση νέος φορέας και η νέα κοινοβουλευτική ομάδα.
Η γνώμη μου είναι και το βλέπετε ήδη και στις εμφανίσεις των ηγετικών στελεχών αυτής της γενιάς των σαραντάρηδων είναι ότι ο στόχος πρέπει να είναι να κοιτάμε μπροστά. Δεν θέλουμε έναν εμφύλιο με το κόμμα που αφήσαμε πίσω μας, που ήταν μια δύσκολη, οδυνηρή, αλλά επιβεβλημένη απόφαση για όσους την πήραμε – και είμαστε πολλές χιλιάδες άνθρωποι. Γιατί πολύ απλά όσοι κάναμε αυτό το βήμα δεν είμαστε ούτε χθεσινοί ούτε περαστικοί σε αυτόν τον χώρο. Χτίσαμε πετραδάκι-πετραδάκι αυτό το κόμμα από την περίοδο που ήταν ένα κόμμα του 3 με 5% και μετά, με την καθοριστική συμβολή και του Αλέξη Τσίπρα, έγινε κυβερνητικό κόμμα.
Με πόνο ψυχής, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή Κασελάκη μετατοπίζεται δυστυχώς με μεγάλη ταχύτητα μακριά από αυτό που ξέραμε όλοι ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ούτε ο Σρέντερ, ούτε ο Μπλερ δεν έχουν πει ότι το κεφάλαιο είναι το εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων και για την ευημερία, όπως είπε στην περίφημη ομιλία του στο ΣΕΒ ο Στ. Κασσελάκης. Επίσης, μας πονάει μια εμβληματική επιτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα, που είναι η έξοδος από τα μνημόνια, η ελάφρυνση του χρέους και το περίφημο μαξιλάρι, να θεωρείται από τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Στέφανο Κασελάκη, Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή ως μνημονιακή επιλογή και λάθος και Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο να μνημονεύεται ως μεγάλη επιτυχία.
Επιπλέον, υπάρχει και ένα θέμα εσωτερικού αυταρχισμού. Η γνώμη μου και η εκτίμησή μου είναι ότι η νέα ηγετική ομάδα, την οποία επέλεξε ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης, επεδίωξε και εξώθησε προς τη διάσπαση, προς την αποχώρηση. Διότι αν θες ενότητα, συνέδριο, δημοκρατικό διάλογο, σύνθεση, δεν αρχίζεις με το καλημέρα σας, αποστάτες, διασπαστές, πέμπτη φάλαγγα και όποιος δεν είναι καλό παιδί θα τον πετάξω έξω από τα ψηφοδέλτια. Εδώ βλέπετε ότι ο Διονύσης Τεμπονέρας που έχει μείνει στο κόμμα και σέβεται απολύτως τις συλλογικές αποφάσεις και ζητά συνέδριο και τήρηση του καταστατικού, εισπράττει βαρύτατες επιθέσεις από ένα μικρό στρατό που στηρίζει φανατικά τον Κασσελάκη στα κοινωνικά δίκτυα. Στην τελευταία συνεδρίαση απ’ ότι διάβασα, επέλεξε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να φύγει χωρίς να εξηγήσει γιατί και αν θα ξαναγυρίσει, την ώρα που ασκούσε κριτική ο Διονύσης Τεμπονέρας.
Απο-Τσιπροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και καθοδική μη αντιστρέψιμη πορεία για τον ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογή Κασσελάκη.
Σέβομαι την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Αξιολογώ και τη σιωπή του. Ωστόσο, με εντυπωσίασαν οι φωτογραφίες που είδα από την κοινοβουλευτική ομάδα. Πολύ γελαστός όταν μπήκε και τον καταχειροκρότησαν οι βουλευτές και πολύ σκεπτικός, βαρύς όταν άκουγε τον νέο πρόεδρο του κόμματος. Δεν ξέρω πόσο θα παραμείνει ο Αλέξης Τσίπρας σιωπηλός. Εγώ κρατώ από τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο έχουμε συμπορευτεί δεκαετίες, το ότι είναι ο πρωταγωνιστής της ανόδου από το 5% στους κυβερνητικούς ρόλους, αυτά που πέτυχε ως πρωθυπουργός, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες που ήταν συλλογική ευθύνη. Δε νομίζω ότι η στάση του, είναι ταύτιση με όσα κάνει ο νέος πρόεδρος και η νέα ηγετική ομάδα.
Στη νέα ηγετική ομάδα δεν είναι κανένας από τους πολύ στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα υποδείξω εγώ στον Αλέξη Τσίπρα αν θα παραμείνει σιωπηλός ή αν θα μιλήσει, αλλά νομίζω ότι και αυτόν τον προβληματίζει η ραγδαία πτωτική τάση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπό τη νέα του ηγεσία. Γιατί είναι η μόνη φορά σε ελληνικό κόμμα που εκλέγεται νέα ηγεσία μετά από μια ήττα και δεν τσιμπάει ούτε το κόμμα ούτε ο ηγέτης. Αντίθετα από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση έχουμε μια καθοδική πορεία που κατά την εκτίμησή μου είναι μη αντιστρέψιμη.
Όσο υπάρχουν ανισότητες σε πλούτο και δικαιώματα θα υπάρχει ζήτηση για Αριστερά – Για να είναι η Αριστερά πειστική και να χτίζει συμμαχίες για να μπορεί να κυβερνά, πρέπει η ίδια διαρκώς να ανανεώνεται και να μιλά για το σήμερα και τις προκλήσεις του αύριο.
«Τι σημαίνει στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης ένα νέο παραγωγικό μοντέλο; Πώς θα δημιουργηθούν καλύτερες δουλειές και ειδικά στην Ελλάδα;. Ένας από τους λόγους που η Ελλάδα είναι στον πάτο της Ευρώπης από βιοτικό επίπεδο, πραγματική αγοραστική δύναμη, δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία, συντάξεις, προστασία του περιβάλλοντος είναι το πελατειακό κράτος, η διαφθορά, η αργοπορία της δικαιοσύνης και το ότι πολλά πράγματα στην Ελλάδα δουλεύουν με τον αραμπά. Δεν θα μπορούσε ποτέ σε μια δυτική ευρωπαϊκή δημοκρατία να αλλάζει κάθε τόσο ο Ποινικός κώδικας, επειδή αυτό βολεύει τη δεξιά κυβέρνηση με βάση τις δημοσκοπήσεις. Αυτά τα πράγματα θέλουν σοβαρότητα».
Αίτημα για μια σύγχρονη, πιο πειστική, μοντέρνα, πιο νεανική Αριστερά και ευρύτερα προοδευτική παράταξη, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο – Το ότι ανεβαίνει η άκρα δεξιά και όχι η Αριστερά ή οι Πράσινοι δείχνει ελλείμματα στον χώρο τον προοδευτικό αριστερό, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
«Είναι όχι απλώς ανησυχητική αλλά και επικίνδυνη αυτή η δυναμική ισχυροποίησης της αντιευρωπαϊκής λαϊκίστικης άκρας δεξιάς, όπως διαφαίνεται σε κάποιες έρευνες. Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: Ο πρώτος είναι ότι η υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση κυβερνιέται με έναν τρόπο αναποτελεσματικό και μεγαλώνει κοινωνικές ανισότητες, υπάρχει ακρίβεια. Και το δεύτερο είναι ότι εργαλειοποιούν με επιτυχία την ανασφάλεια που παράγεται από το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Κλειδί για το αν οι δημοσκοπήσεις θα επιβεβαιωθούν ή θα πέσουν έξω -γιατί το 2019 έπεσαν έξω- είναι η συμμετοχή των πολιτών και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Ο λόγος που δεν ανέβηκε όσο πρόβλεπαν τα γκάλοπ η άκρα δεξιά το 2019, είναι ότι πολλοί νέοι πήγαν να ψηφίσουν για περισσότερη, καλύτερη, πιο κοινωνική, πιο δημοκρατική Ευρώπη. Και εκεί νομίζω ότι πρέπει να στραφεί και η καμπάνια των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και στην Ελλάδα και της της χώρες της Ευρώπης».
Η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα που ανακοίνωσε ποιο θα είναι το εκλογικό σύστημα των ευρωεκλογών. Να υπάρξει διαβούλευση και δικλείδες ασφαλείας που να εγγυώνται τη μυστικότητα της ψήφου και το αδιάβλητο της ψηφοφορίας – είμαστε Ελλάδα και όχι Φινλανδία.
«Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ήταν οι τελευταίοι στα 27 κράτη μέλη που έμαθαν με ποιο εκλογικό νόμο θα ψηφίσουμε. Αυτό δεν το λες και καλό για την Ελλάδα. Τώρα, επιστολική ψήφο έχουν αρκετά κράτη μέλη. Επομένως δεν μπορεί κανείς να πει όχι. Αυτό που χρειάζεται όμως, γιατί είμαστε στην Ελλάδα, είναι να υπάρξει διαβούλευση και δικλείδες ασφαλείας που να εγγυώνται τη μυστικότητα της ψήφου και το αδιάβλητο της ψηφοφορίας. Γιατί επαναλαμβάνω, είμαστε Ελλάδα και όχι Φινλανδία. Έχει σημασία να διασφαλιστούν αυτές οι δικλείδες για να υπάρχει πλήρης εμπιστοσύνη και να λειτουργήσει αυτό. Και νομίζω ότι αυτό είναι το κρίσιμο θέμα».
Πολλά αυτά που πρέπει να συζητήσουμε στην πορεία προς τις ευρωεκλογές – αντί για σύγκλιση, στην Ελλάδα έχουμε απόκλιση.
«Δεν μπορεί να μοιράζονται τα σχεδόν 36 σχεδόν δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, 31 που πήραμε στην αρχή και άλλα 5 τώρα με το Repower EU, χωρίς διαβούλευση, χωρίς σωστούς διαγωνισμούς στη λογική τα δίνουμε στους λίγους ισχυρούς φίλους μας, διότι αυτοί θα μας φέρουν γρήγορα επενδύσεις. Ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, μας έβαλε στην ΕΟΚ πριν από 42 χρόνια με το όραμα της σύγκλισης, το οποίο και συνέχισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Χώρες πολύ φτωχότερες από την Ελλάδα που μπήκαν το 2004, 23 χρόνια μετά την Ελλάδα, και μας έχουν περάσει σε βιοτικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι κάτι στραβό γίνεται στην Ελλάδα, στον τρόπο που κυβερνιέται η χώρα, στον τρόπο που οργανώνεται το πολιτικό σύστημα, η διοίκηση κ.λπ. Αυτό νομίζω ότι είναι και το στοίχημα για τις προοδευτικές δυνάμεις».
Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη του Δημήτρη Παπαδημούλη:
