«Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να βγάλουν κυβέρνηση από τον πρώτο γύρο. Αυτό θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας και την πρωτιά, ώστε να έχουμε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα», ανέφερε σε συνέντευξή του στον ρ/σ Ελλάδα 94,3 FM, ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει στενές και αναπτυσσόμενες σχέσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες και με τους Πράσινους της Γερμανίας και φυσικά με το κόμμα της Αριστεράς. Είμαστε, βέβαια, πολύ στεναχωρημένοι για την μεγάλη υποχώρηση του κόμματος της Αριστεράς, αλλά παράλληλα πολύ χαρούμενοι για τις επιτυχίες των Σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων. Από εκεί κι έπειτα, ο Σολτς που έχει το ρόλο του φαβορί για Καγκελάριος, θα κριθεί κι αυτός εκ του αποτελέσματος. Θεωρώ όμως, ότι οι καλές σχέσεις του Τσίπρα με τον Σολτς είναι θετικό ατού. Επίσης, νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να βγάλουμε κι ένα δίδαγμα από τις γερμανικές εκλογές για την ανάγκη να περάσουμε και στην Ελλάδα οριστικά στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας», πρόσθεσε.
«Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα»
Στη συνέχεια, ο Δημήτρης Παπαδημούλης υποστήριξε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι ένα κόμμα της Αριστεράς, ανήκει στην ευρωομάδα της Αριστεράς και την ίδια ώρα αναπτύσσουμε διαρκώς σχέσεις και με τους Πράσινους και με τους Σοσιαλιστές όχι μόνο της Γερμανίας αλλά όλης της Ευρώπης. Αυτό το κάνουμε γιατί σε όλες τις τελευταίες εκλογές εδώ και 10 χρόνια είναι η βασική δύναμη σε αυτό που λέμε ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Είναι μία ευρύτερη προοδευτική δημοκρατική παράταξη που σημαίνει ότι μας ψηφίζει και κόσμος πέραν των Αριστερών, δηλαδή Αριστεροί, δημοκράτες του προοδευτικού κέντρου, οικολόγοι, άνθρωποι χωρίς ιδεολογική ταυτότητα. Έχουμε, λοιπόν, σκοπό εν όψει των εκλογών και κοντά στη νίκη και την πρωτιά στις εκλογές αυτές, τις συμμαχίες που έχουμε με ευρύτερες δυνάμεις και στον ευρωπαϊκό Νότο και στο προοδευτικό πολιτικό φάσμα να τις αξιοποιήσουμε και υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Σκοπεύουμε να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να έχουμε στην Ελλάδα μία βιώσιμη ανάκαμψη με μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων».
«Η γνώμη μου είναι ότι οι επόμενες εκλογές, που θα γίνουν αρκετά νωρίτερα από την τετραετία, δηλαδή μέσα στο 2022, θα πρέπει να βγάλουν κυβέρνηση από τον πρώτο γύρο. Από τις πρώτες, δηλαδή, εκλογές και να μην πάμε σε επαναληπτικές. Αυτό θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας και την πρωτιά, να έχουμε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα και με ένα πρόγραμμα το οποίο θα συμφωνηθεί και με τα άλλα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στην Βουλή. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, όπως γίνονται τώρα στην Γερμανία, θα έχουμε μία κυβέρνηση συνεργασίας και κοινοβουλευτικής και λαϊκής πλειοψηφίας. Από εκεί και πέρα είναι θέμα των άλλων κομμάτων να αποφασίσουν αν επιλέξουν συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή. Μας λένε να γίνει η Ελλάδα Ευρώπη και το λέει κυρίως η ΝΔ. Στο θέμα αυτό όμως, την ευρωπαϊκή νοοτροπία αυτής της γραμμής την εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία που θέλει να κυβερνήσει με αρχές», είπε, επίσης, για το ίδιο θέμα.
«Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να βγάλουν κυβέρνηση από τον πρώτο γύρο. Αυτό θα επιδιώξει ο @syriza_gr διεκδικώντας την πρωτιά στις εκλογές, ώστε να έχουμε Κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας με Πρωθυπουργό τον @atsipras» : https://t.co/sxr0uRyLQv
— Dim. Papadimoulis (@papadimoulis) September 29, 2021
Αναγκαίο ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας με σχέση εμπιστοσύνης και κοινής αποδοχής
Σχετικά με την εξέλιξη της συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας, ο κ Παπαδημούλης θεωρεί ότι χρειάζεται να έχουμε περισσότερη ενημέρωση από την κυβέρνηση για το τι δίνουμε και τι παίρνουμε, γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Προφανώς στηρίζουμε την ανάγκη μιας αξιόμαχης Ελλάδας και εξοπλισμένων ενόπλων δυνάμεων. Χρειάζεται φυσικά αυτό, γιατί έχουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας και ειδικά του Ερντογάν. Από εκεί και πέρα όμως, για να πει κανείς συγκεκριμένα πράγματα πρέπει να ξέρει τι ακριβώς παίρνουμε, πόσο κοστίζει, πόσο θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αν υπήρχαν καλύτερες επιλογές και γιατί δεν υιοθετήθηκαν. Δεν αρκεί δηλαδή το «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία». Δεν μπορούμε να πούμε όλα καλώς καμωμένα, όταν μιλάμε για πολλά πολλά δισ.
Επίσης, ακούω και για μια ρήτρα αμυντικής συνδρομής. Αυτό ακούγεται καλό, αλλά επειδή το έχω ξανά ακούσει πολλές φορές και έχουμε απογοητευτεί και από Αμερικάνους και από Γερμανούς, θα ήθελα να τα δούμε αυτά τα πράγματα πιο συγκεκριμένα. Επομένως, ζητείται ενημέρωση, όχι μόνο της Βουλής, αλλά θα έλεγα και εμπιστευτικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η χώρα θα έπρεπε, κι επειδή δεν το έχει κάνει προηγουμένως πρέπει να το κάνει τώρα, να έχει ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας που να έχει την εμπιστοσύνη όλης της ελληνικής κοινωνίας και το οποίο να λειτουργεί όπως λειτουργούν τα αντίστοιχα Συμβούλια σε μια σειρά άλλων χωρών. Και αυτό γιατί η Ελλάδα δεν περιβάλλεται από το Λουξεμβούργο, το Λιχτενστάιν και το Βέλγιο.
Μπορεί, ενδεχομένως, αυτή η ελληνογαλλική συμφωνία να είναι κομμάτι ανταποδοτικών με τη σύμφωνη γνώμη και των ΗΠΑ. Ότι δηλαδή «προκειμένου να μη φωνάζεις ότι σε ρίξαμε, σε αγνοήσαμε και τα αποφασίσαμε ερήμην σου αυτά με την Αυστραλία, καθώς και ότι σου ακυρώσαμε τις παραγγελίες, σε αφήνουμε να πάρεις τις παραγγελίες της Ελλάδας ενδεχομένως και λίγο φουσκωμένες». Δεν αποκλείω καθόλου αυτό να ήταν και μία παραχώρηση των ΗΠΑ προς τους Γάλλους για να κατευναστεί λίγο η γαλλική αντίδραση γι’ αυτό που έγινε με την Αυστραλία.
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, το να πάει δηλαδή κανείς από την ετήσια στην πενταετή σύμβαση είναι ένα μεγάλο άλμα. Πρέπει να γίνει πολύ καλό ζύγισμα, αν και σε αυτό έχουμε μαύρα μεσάνυχτα όχι γιατί δεν ενδιαφερόμαστε να μάθουμε αλλά γιατί δεν ενημερωνόμαστε. Διαβάζω, μάλιστα, ότι υπάρχει και μία εμπλοκή γύρω από το θέμα αλλά χωρίς να ξέρουμε «τι», «πώς» και «γιατί». Και για αυτά, ισχύει αυτό που σας είπα πρωτύτερα. Τα θέματα αυτά δεν θα πρέπει να είναι υπόθεση μίας στενά μονοκομματικής διαχείρισης. Όπως, όμως, στις άλλες χώρες εξασφαλίζουν την εμπιστευτικότητα, καθώς και την ευρύτερη διαβούλευση, πρέπει να το κάνουμε κι εμείς. Είναι αναγκαίο ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας με σχέση εμπιστοσύνης και κοινής αποδοχής που χαράζει στρατηγική και συζητά έτσι ώστε όχι μόνο να δίνουμε αλλά και να παίρνουμε.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει την δυνατότητα για μία Γερμανία πιο ευρωπαϊκή και πιο ανοιχτή στα θέματα που θέτει ο ευρωπαϊκός Νότος
Αναφορικά με την επικαιρότητα στην Γερμανία, το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει την δυνατότητα, γιατί ανέβηκαν πολύ και οι Πράσινοι μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες, για μία Γερμανία πιο ευρωπαϊκή καθώς και πιο ανοιχτή στα θέματα που θέτει ο ευρωπαϊκός Νότος. Αντίθετα, λένε «όχι» σε μία «Γερμανία uber alles», όπως είπαν επί Σόιμπλε και Μέρκελ. Πάντως με βάση τις προεκλογικές τους θέσεις, οι Σοσιαλδημοκράτες και ακόμη περισσότερο οι Πράσινοι, έχουν θέσεις που είναι πιο κοντά σε αυτά που θέλει και συμφέρουν την Ελλάδα απ’ ό,τι είχε το κόμμα της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Όσον αφορά το βέτο, νομίζω ότι για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας θα πρέπει να διατηρηθεί, κατά τη γνώμη μου, η ομοφωνία στη λήψη των αποφάσεων. Πιστεύω ότι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε. Αυτό σημαίνει να διατηρήσουμε την ομοφωνία και να επιμείνουμε σε αυτό για εξωτερική πολιτική και άμυνα. Επίσης, σε μια σειρά άλλα θέματα νομίζω ότι συμφέρει την Ελλάδα και όσους θέλουν μια ισχυρότερη δημοκρατική ενοποίηση της Ευρώπης να αυξηθούν τα θέματα που παίρνονται αποφάσεις με διευρυμένη πλειοψηφία. Τουλάχιστον στο ΕΚ αυτό το ζητάμε με μια πλειοψηφία της τάξης του 90%.
Σχετικά με το θέμα της φορολογίας και τους φορολογικούς παραδείσους, η Google, η Apple, η Amazon, το Facebook δεν πληρώνουν φόρους, ενώ κερδίζουν δισεκατομμύρια και αντί αυτού πληρώνει ο μικρομεσαίος, ο μισθωτός. Για να αλλάξει αυτό απαιτείται πρώτα από όλα η Ευρώπη να το διεκδικήσει αποφασιστικά. Και για να το διεκδικήσει πρέπει να πάρει αποφάσεις με 80-90% χωρίς να εξαρτάται από τον κάθε Όρμπαν ας πούμε ή τον κάθε υπάλληλο, και εννοούμε των πολυεθνικών, που είναι και υπουργός Οικονομικών σε μία κυβέρνηση. Το αίτημα πάντως να πληρώσουν φόρους και οι πλούσιοι που φοροδιαφεύγουν με «νόμιμο» τρόπο, όπως για παράδειγμα με τις offshore, είναι ένα εξαιρετικά επείγον θέμα στοιχειώδους δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να πληρώνει η μικρομεσαία επιχείρηση που τα βγάζει δύσκολα πέρα και μπορεί να βάλει λουκέτο, ενώ ο πολύ μεγάλος να μην πληρώνει τίποτα με διάφορες νομιμοφανείς κομπίνες.
