Την επιθυμία του να συνεχίσει στον πάγκο της Εθνικής εξέφρασε για ακόμη μία φορά ο Γκουστάβο Πογέτ.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός μίλησε στην ιστοσελίδα «footballleagueworld» και ανέφερε ότι θέλει να συνεχίσει στον πάγκο της «γαλανόλευκης», ωστόσο δεν έκρυψε ότι η Αγγλία εξακολουθεί να είναι στο μυαλό του και σε περίπτωση που αποχωρήσει από τη χώρα μας, η επιστροφή του στο Νησί θα είναι η προτεραιότητα του.
«Να ανανεώσω μέχρι το Παγκόσμιο»
«Υπάρχει πάντα κάτι εκεί που με κάνει να θέλω να επιστρέψω. Φαίνεται όμως ότι αν δεν είσαι στον κύκλο, οι προπονητές πηγαίνουν από τον έναν σύλλογο στον άλλο και βρίσκουν άλλη δουλειά είτε τα πάνε καλά είτε όχι, και είναι δύσκολο για διαφορετικούς λόγους. Προφανώς, το timing είναι πάντα σημαντικό. Τον επόμενο μήνα, έχω τα play-offs για να πάω στο Euro. Μερικές φορές υπάρχει μια απίστευτη θέση και οι άνθρωποι σε καλούν, και η ομοσπονδία το ξέρει, οπότε δεν κρύβω τίποτα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν προτείνω τον εαυτό μου σε κανέναν, είμαι σε εξαιρετική κατάσταση.
Τώρα, το συμβόλαιό μου ολοκληρώνεται στις 31 Μαρτίου, με πρόκριση ή μη, που σημαίνει ότι είναι επίσης άβολο γιατί ναι, θέλω να μείνω, αλλά… Η κατάστασή μου είναι ότι έχω λιγότερους από δύο μήνες στο συμβόλαιό μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Τι θα κάνω μετά; Δεν γνωρίζω. Ελπίζω να προκριθώ και αν προκριθώ, τότε μπορώ να πάω, αλλά δεν θέλω να είμαι σε δύσκολη κατάσταση, οπότε η ιδέα μου ήταν να προσπαθήσω να ανανεώσω μακροπρόθεσμα, ίσως μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο και μετά θα δούμε», τόνισε αρχικά ο Ουρουγουανός, καθώς στη συνέχεια μίλησε για την πιθανή επιστροφή του στην Αγγλία.
«Πάντα προτεραιότητα η Αγγλία»
«Αν όχι, η Αγγλία είναι πάντα η πρώτη μου προτεραιότητα. Όταν έφυγα, έφυγα μόνο για έναν λόγο – για να δω κάτι διαφορετικό. Η προπονητική μου καριέρα ήταν στην Αγγλία και είπα: “Εντάξει, το να πάω σε ένα μέρος, αλλά πρέπει να επιστρέψω”. Από τότε βρίσκομαι στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Κίνα, στη Γαλλία, στη Χιλή και τώρα ξανά στην Ελλάδα. Ακολουθώ πολύ τα συναισθήματά μου, τα ένστικτά μου. Μερικές φορές κάνω μια συζήτηση με κάποιον και λέω: “Θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί σου”. Και μερικές φορές λέω: “Όχι”. Είμαι ευθύς, δεν είμαι ο τύπος που θα πει άσε με να το σκεφτώ. Όχι, αν έχω την αίσθηση, τότε θα πω: “Πάμε”. Δεν περίμενα να πάω στη Νότια Αμερική. Με πήραν τηλέφωνο από τη Χιλή, είχα μία υπέροχη αίσθηση και είπα: “Πάμε”, γιατί είχα ένα καλό συναίσθημα. Έτσι λειτουργεί, οπότε ας δούμε», συνέχισε και πρόσθεσε:
«Συναντώ ακόμα οπαδούς της Λιντς που με ζητούν και θέλουν να επιστρέψω γιατί ήταν μια καλή, στενή σχέση σε μια πολύ, πολύ δύσκολη, μοναδική κατάσταση. Ήμασταν εκεί, στη League One και ξεκινήσαμε τη σεζόν με -15 βαθμούς. Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά στη ζωή μου που κερδίζω τα πέντε πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος και έχω 0 βαθμούς. Υπήρχαν νίκες σε αυτό το σερί που ήταν θεαματικές. Υπήρχαν στιγμές που ήταν απίστευτες. Αλλά τότε δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Τότεναμ για να βοηθήσω τον Χουάντε Ράμος και έπρεπε να φύγω. Ως προπονητής να πάω από τη League One στην Premier League, να έχω μια διαφορετική εμπειρία. Πάντα λέω ότι χωρίς την εμπειρία του να είμαι με τον Ντένις Γουάιζ στη Λιντς και χωρίς την εμπειρία του Χουάντε Ράμος στην Τότεναμ, δεν θα ήμουν ο προπονητής που είμαι τώρα».
«Έχω ιδιαίτερες αναμνήσεις από την Αγγλία»
«Ξέρω πού θα ζήσω αν επιστρέψω στο Λιντς μια μέρα, σίγουρα, γιατί πήγαινα πολύ το απόγευμα, κάθε εβδομάδα, στο Χάρογκεϊτ. Εκεί θα ήταν η θέση μου. Ακολούθησε η Μπράιτον και μετά ή Σαπντερλντ. Όταν έφτασα στη Σάντεραντ το κύριο πράγμα που ήθελαν από εμένα ήταν να μείνει όρθια και κάναμε κάτι απίστευτο. Ήταν ένα θαύμα που κάναμε. Το δεύτερο πράγμα ήταν να νικήσει τη Νιούκαστλ. Έπαιξα τρεις φορές εναντίον τους, δύο εκτός έδρας και τους νικήσαμε τρεις φορές. Οπότε όσον αφορά τους στόχους μου…τελείωσα! Όταν είσαι μέσα, συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι ο σύλλογος για την πόλη. Πόσο σημαντικός είναι ο ανταγωνισμός με τη Νιούκαστλ. Πόσο σημαντικό είναι ακόμη και να φτάσεις σε έναν τελικό κυπέλλου ή να πετύχεις, όπως είπα, τον στόχο.
Έχω μερικές πολύ ιδιαίτερες αναμνήσεις. Σίγουρα τα τρία ντέρμπι. Το πρώτο γιατί ήταν το δεύτερο παιχνίδι μου, αλλά τα άλλα δύο ήταν εκτός έδρας και ήταν καταπληκτικά. Η μέρα που σωθήκαμε απέναντι στη Γουέστ Μπρομ εντός έδρας. Το Stadium of Light, ήταν εντυπωσιακό. Και τέλος, η αντίδραση των φιλάθλων όταν πήγαμε στο Γουέμπλεϊ -αν και χάσαμε. Ήμουν πολύ απογοητευμένος γιατί χάσαμε, παρόλο που ήταν από τη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά εξακολουθώ να συναντώ ανθρώπους στο δρόμο που θυμούνται. Ένας μου είπε: “Θυμάμαι το ημίχρονο στο Γουέμπλεϊ.” Είπα: “Ημίχρονο;” Μου είπαν: “Ναι γιατί κερδίζαμε 1-0 και δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι»
