Η πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν ίσως η κρισιμότερη όλων της τελευταίας περιόδου και αυτό γιατί η ανατροπή και η ρήξη με την κρίση και την παρακμή που σοβεί στο χώρο μας, δεν μπορούν να συντελεστούν χωρίς πρωτοβουλίες, όχι μόνο ως απλή διευθέτηση εσωκομματικού χαρακτήρα αλλά με ευρύτερη πολιτική σημασία και για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και για τον προοδευτικό χώρο, σε ένα περιβάλλον ακραίας τοξικότητας που μας ακουμπά όλους, αν και δε φέρουμε όλοι την ευθύνη για αυτό.
Σε αυτή τη βάση, θέλω να επισημάνω τρεις βασικές αναφορές στρατηγικού χαρακτήρα που μας διαπερνούν όλες και όλους στην απόφαση μας και στη θέση που λάβαμε ως προς το ζήτημα του αποκλεισμού της υποψηφιότητας του Στ. Κασσελάκη.
Η πρώτη βασική αναφορά είναι αν επιδιώκουμε έμπρακτα τη ρήξη ή απλώς πρακτικές εκφυλιστικής φθοράς που οδηγούν σε κατάπτωση και απαξίωση στα μάτια των πολιτών συνολικά το χώρο αλλά και αγωνιστές. Ένα κόμμα και πόσο μάλλον ένα προοδευτικό, δεν υπάρχει για να αναπαράγει τον εαυτό του αλλά για το συμφέρον και την πρόοδο της κοινωνίας.
Η δεύτερη είναι αν επιδίωξη μας είναι η ενσωμάτωση ή όχι στη μειοψηφική στρατηγική του παρακμιακού φαινομένου και του εκπροσώπου του που θέλει να παραμείνει εντός για να συνεχίσει να διαθέτει συσχετισμό, πρόσβαση σε θεσμούς και κρατική χρηματοδότηση, σε αγαστή συνεργασία με αριβίστες ή κατά βάση ελάχιστα πολιτικά σκεπτόμενους.
Η τρίτη που μας διαχώρισε και μας διαχωρίζει όχι μόνο στην Κ.Ε. αλλά στη συνολική συγκρότηση του κόμματος, είναι αν τελικά επιδιώκουμε απλώς έναν συρρικνωμένο, ελεγχόμενο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για να «υπάρχουμε», αν θέλουμε να αποτελούμε μέρος του προβλήματος ενός κόμματος απαξιωμένου στην 4η ή 5η θέση εκλογικής δύναμης που διαρκώς επιτείνει την κρίση αντιπροσώπευσης του πολιτικού μας συστήματος συνολικά ή αν αντιθέτως επιδιώκουμε να εκκαθαρίσουμε την υπόθεση με σαφή ταυτότητα διορθωτικής πορείας. Ότι δε λύνεται, κόβεται.
Στη βάση των ανωτέρω, όσοι υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε τον αποκλεισμό της υποψηφιότητας του εκπροσώπου του αντιπολιτικού εκφυλισμού, είναι σαφές ότι είμαστε υπερ της ρήξης και του πολιτικού διαχωρισμού από την κρίση και την παρακμή στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Πρώτη μας ευθύνη και υποχρέωση ήταν να διαχωρίσουμε με σαφήνεια και έμπρακτα τη θέση μας και να οδηγήσουμε στην έξοδο πρόσωπα και δίκτυα, εκφραστές της παρακμής που ευτελίζουν συνολικά τη παράταξη μας.
Τα προοδευτικά πολιτικά κόμματα αποτελούν κατάκτηση και σημαντική δύναμη σε κάθε πολιτικό σύστημα. Γιατί εκφράζουν αξίες, αρχές, ιδεολογία, πολιτικές θέσεις, πολιτικές πρωτοβουλίες και διεκδικούν τη πολιτική διακυβέρνηση της χώρας. Κριτής όλων αυτών είναι οι πολίτες, οι κοινωνικές δυνάμεις, οι εκπρόσωποι θεσμών και οργανώσεων.
Εδώ και πολύ καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ χάνει αξιοπιστία, και υπευθυνότητα. Χάνει κύρος και εκτίμηση από τη συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας. Χάνει αποδοχή ως προοδευτική δύναμη και απομονώνεται κοινωνικά. Αποτελεί καθημερινό πολιτικό ανέκδοτο και φαινόμενο παρακμής στο δημόσιο βίο, από το οποίο οι πολίτες αποστασιοποιούνται.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι η κρίση ηγεσίας, πολιτικής ταυτότητας, στρατηγικής, αξιοπιστίας και πολιτικής ενότητας αλλά και πλέον και στοιχειωδών συντροφικών σχέσεων εμπιστοσύνης. Έκφραση αυτής της σοβούσας κρίσης ήταν η ανάδειξη του εκπροσώπου της παρακμής στην ηγεσία.
Ωστόσο, είναι άλλο η αμφισβήτηση που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ λόγω των μειοψηφικών πολιτικών ήττας της ηγεσίας στις πρόσφατες Εθνικές εκλογές -και προφανώς αυτή η συζήτηση παραμένει έως σήμερα σε εκκρεμότητα και ανοιχτό πολιτικό θέμα- και είναι τελείως άλλης τάξεως ζήτημα να απαξιώνεται πλήρως ο χώρος πολιτικά.
Για να ξεκινήσουμε λοιπόν τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο ανάκτησης της αποδοχής, της εμπιστοσύνης και της αμοιβαίας επανασύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες αλλά και με τις λύσεις αυτών, χρειαζόμαστε ως πρώτο βήμα και όχι μοναδικό, τον επανακαθορισμό.
Και για να το επιτύχουμε αυτό, ο μόνος δρόμος σήμερα δεν είναι άλλος παρά ο διαχωρισμός μας από την αντιπολιτική φαιδρότητα και τη γελοιοποίηση, από τη κατάπτωση αρχών και αξιών. Σε αυτή τη βάση η επιλογή αποκλεισμού της υποψηφιότητας, ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή.
Η ρήξη τώρα μπορεί μόνο να αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για δημιουργική προοπτική σε προοδευτική κατεύθυνση.
Με την απαλλαγή μας από τη παρακμή και τους εκπροσώπους της που είναι εκτός Πολιτικής, οφείλουμε εν συνεχεία να προχωρήσουμε σε μια πανελλήνια κινητοποίηση με εντιμότητα και βαθιά πολιτική, για τη διαμόρφωση όρων Νίκης.
Νικηφόρα Πολιτική σημαίνει ηγούμαστε με αξιοπιστία, με δυνατότητες, σχέδιο, με ηγετική ομάδα και πολιτικό κόμμα λαϊκό και ανοιχτό, που δημιουργεί προσδοκίες και εμπνέει, με πρωτοβουλίες από την ηγεσία για ένα πλειοψηφικό κυβερνητικό ρεύμα Νίκης. Αυτή η στρατηγική είναι αντίθετη με μειοψηφικές πρακτικές της συσπείρωσης, της φθοράς του αντιπάλου, του συσχετισμού και των μηχανισμών.
Με «σημαία» μας την αυτοκριτική και την ανασύνταξη, οφείλουμε πλέον να προχωρήσουμε για:
• Μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία,
• Για να οδηγήσουμε σε ήττα την κυβέρνηση της Δεξιάς
• Για να δημιουργήσουμε την εναλλακτική λύση που να μπορεί να εμπνεύσει και να γεννά προοπτική στην ελληνική κοινωνία
• Για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση σε Προοδευτική κατεύθυνση.
Μπορούμε. Αλλά με όρο τη ρήξη με την παρακμή και την έντιμη διορθωτική πορεία.
