Αν κοίταζε κανείς τη χρονιά που φεύγει, και προσπαθούσε να κάνει έναν απολογισμό, για το που εστίασε το 2020 η κυβερνητική πολιτική, με ποια στοιχεία πορεύτηκε και τι προσδοκά να κεφαλαιοποιήσει, τότε μία θα ήταν λογικά η απάντηση: η επικοινωνία. Και μάλιστα όχι οποιαδήποτε επικοινωνία και σίγουρα όχι η αμφίδρομη επικοινωνία. Αλλά η επικοινωνία με όρους προπαγάνδας, η επικοινωνία με όρους υπαγόρευσης, η επικοινωνία υπό συνθήκες μονοφωνίας. Αυτή η επικοινωνία, με πομπό το «επιτελικό» κράτος μέσω των ημέτερων ΜΜΕ, και δέκτη την κοινωνία, ιδιαίτερα το τμήμα της που ενημερώνεται κυρίως μέσω της τηλεόρασης, αποτέλεσε βασική μέριμνα της κυβέρνησης της ΝΔ.
Σε μια χρονιά σημαδεμένη από την πανδημία και την -πανθομολογούμενη πλέον- κακή διαχείρισή της από την ΝΔ, η κυβερνητική πολιτική δεν επικεντρώθηκε πουθενά αλλού με τόσο ζέση, με τέτοια συνέπεια: το προηγούμενο διάστημα, έτρεξαν ήδη δύο «λίστες Πέτσα», οι οποίες και χρηματοδότησαν ημέτερα ΜΜΕ για να ενημερώσουν ένα κοινό ήδη ενημερωμένο, για την πανδημία και τα μέτρα προστασίας. Παράλληλα, μέσα και τρόπους για να εφαρμόσει ο κόσμος όσα μάθαινε πληρώνοντας ακριβά τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση δε σκέφτηκε να του δώσει. Δεν περίσσευαν και για προστασία, τα κονδύλια έφτασαν μόνο για ενημέρωση.
Έτσι, τα ΜΜΜ συνέχισαν τα λίγα και υπερκορεσμένα τους δρομολόγια, το ΕΣΥ συνέχισε να καρκινοβατεί, τις μάσκες και τα τεστ τα πλήρωνε ο κόσμος από την τσέπη του, και κυρίως: τα μέτρα και την καραντίνα την πλήρωσε εν πολλοίς ο ίδιος ο πολίτης, καθώς οι κυβερνητικές νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες δεν επέτρεψαν κανενός είδους κοινωνική πολιτική για τη στήριξη των εργαζόμενων. Τουναντίον, πέρασαν και σωρεία αντεργατικών νομοθετημάτων, ενώ πάνω στην αναμπουμπούλα της καραντίνας και με δικαιολογία την «έκτακτη κατάσταση», η απευθείας ανάθεση έγινε καθεστώς, και η κρίση έγινε «γαλάζια» ευκαιρία με πολλούς τρόπους, ορισμένοι μάλιστα έφτασαν να γίνουν ανέκδοτα, όπως τα «σκοιλ ελληκίκου» και οι μάσκες – αλεξίπτωτα των μαθητών μας.
Και οι άνθρωποι;
Για παράδειγμα οι καλλιτέχνες, που έχουν να δουλέψουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία έναν ολόκληρο, πλέον, χρόνο και εξωθούνται στο περιθώριο, με την κυβέρνηση όχι μόνο να μην τους βοηθά, αλλά να τους λοιδορεί και από πάνω.
Για παράδειγμα οι μικροεπιχειρηματίες με τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις στις γειτονιές, που προεκλογικά η κυβέρνηση τους αποκαλούσε «μεσαία τάξη» για να τους αφήσει όλη τη χρονιά σε έναν αργό θάνατο, βοηθώντας έμμεσα (εργατική νομοθεσία) και άμεσα (click away) τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις αλυσίδες. Αντίστοιχα οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι ΑΜΕΑ κτλ. Δεν υπάρχει παραγωγική ομάδα, δεν υπάρχει κοινωνική ομάδα, που να μην έχει δει την κατάστασή της να χειροτερεύει το έτος που μας πέρασε, με την εξαίρεση βέβαια των λίγων και εχόντων, που στήριξαν την ΝΔ προεκλογικά και τώρα έδρεψαν τους καρπούς των κόπων τους και με το παραπάνω. Η κοινωνία μας χτυπήθηκε από πανδημία, όχι υγειονομικής μόνο αλλά και κοινωνικής φύσης. Με αφορμή και δικαιολογία τον κόβιντ, η ΝΔ άλλαξε προς το χειρότερο -και άλλο- τον κόσμο της εργασίας και αυτό που λέμε κράτος πρόνοιας. Όλα γύρω μας στενεύουν και κλείνουν και δυσκολεύουν, και γι’ αυτό δε φταίει ο κορωνοϊός, αλλά οι πολιτικές επιλογές των κυβερνώντων.
Πώς καλύπτονται όλες αυτές οι λαθροχειρίες, πώς σκεπάζονται -όσο ακόμη σκεπάζονται- αυτά τα χάλια; Μα με την επικοινωνία που προαναφέραμε. Για παράδειγμα, βρισκόμαστε στο λεγόμενο «δεύτερο κύμα» της πανδημίας, τα μέτρα και οι πρόνοιες λ.χ. για το ΕΣΥ οφείλουν να λάβουν χώρα επιτέλους, για να σταματήσουμε να χάνουμε συμπολίτες μας που θα μπορούσαν να ζήσουν αν η κατάσταση στις πνευμονολογικές κλινικές και τις ΜΕΘ της χώρας ήταν καλύτερη. Αντ’ αυτού, η «κάμερα» φεύγει από τους 4.500 νεκρούς και τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, για να εστιάσει στα εμβόλια που ΘΑ έρθουν και στην κανονικότητα που ΘΑ επιστρέψει.
Πώς; Πότε; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θα υιοθετήσει ως «κανονικότητα» το ημέτερο σύστημα των ΜΜΕ. Για τη νέα φάση λοιπόν, «κανονικότητας», το σύστημα θα χρειαστεί νέα χρηματοδότηση, οπότε και δρομολογήθηκε παραμονή Χριστουγέννων, η νέα «λίστα Κικίλια» αυτή τη φορά, για να ενημερωθεί ο κόσμος για το εμβόλιο που ΘΑ έρθει. Αν αναρωτιέται κανείς γιατί αυτές οι χρηματοδοτήσεις είναι πάντα προκαταβολικές και στην ώρα τους είναι γιατί, τα ΜΜΕ είναι κυριολεκτικά η μόνη παραγωγική ομάδα στη χώρα – πέρα από το κεφάλαιο- τη συναίνεση της οποίας χρειάζεται και επιδιώκει η κυβέρνηση. Και, φυσικά, όποιες φωνές στα Μέσα είναι ενοχλητικές, απολύονται, υποχρεώνονται σε παραίτηση, λογοκρίνονται ή αυτολογοκρίνονται.
Για τις προηγούμενες «λίστες Πέτσα», η Ευρωπαία Επίτροπος για τη Διαφθορά είχε δηλώσει: «πρέπει να προσέχουμε που πάνε τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν πρέπει να παίζουμε τους χρήσιμους ηλίθιους για να κάνουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών προπαγάνδα». Μένει να φανεί πώς θα μοιραστεί η νέα «λίστα», ωστόσο η ουσία των κυβερνητικών μεθοδεύσεων είναι διάφανη: κάνει έντονα ταξική πολιτική με λίγους, για τους λίγους και χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ ως προπέτασμα για να κρύβονται οι πραγματικές της προθέσεις.
Κλείνοντας, λοιπόν, τη χρονιά αυτή την τόσο δύσκολη, ας ευχηθούμε, εκτός από υγεία για όλο τον κόσμο, περισσότερη πολιτική και λιγότερη επικοινωνία. Με μια κοινωνία πιο ενεργή, πιο υποψιασμένη, πιο δραστήρια πολιτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα την επιδιώκει, και αυτός θα είναι ο στόχος του και για το χρόνο που έρχεται.
