Τι είναι Rock τελικά; Ποιο Rock όμως; Το rock ‘n roll; Το rockabilly; Το folk rock; Το classic rock; Το garage rock; To rock surf; Το phychedelic rock; Το progressive rock; το heavy metal; Το punk rock; Το arena rock; ή το soft rock; Ποιο Rock από όλα; Τι είναι rock; Τα ναρκωτικά; Το Sex; Και το κατρακύλισμα; Μπα δεν νομίζω….
Το rock μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με την αντιρατσιστική οπτική των πραγμάτων, σε όλα τα επίπεδα. Για αυτό και η λέξη αυτή, προσδίδει, στο άκουσμα της την απόλυτη έννοια της ελευθερίας και της επανάστασης.
Άλλωστε όταν σε ένα είδος μουσικής προστίθονται τόσα πολλά επίθετα, όσο τα παραπάνω, παύει να είναι είδος και γίνεται ιδέα. Μια ιδέα που άλλαξε το ρου της ιστορίας, πολιτικά και κοινωνικά, με την απελευθέρωση μας από πολλές απολυταρχικές ιδέες του παρελθόντος. Το rock ένωσε τις τάξεις και γεφύρωσε λογικές και αντιλήψεις διαφορετικών ανθρώπων.
Το Rock ομως είναι και κάτι σαν το Ίντερνετ, μας έδωσε την αίσθηση της απόλυτης ισότητας. Αυτή ομως η οπτική τάραξε τον «μεγάλο αδερφό», που κατάφερε στο τελος να περιορίσει και να κατευθύνει και το rock και το διαδύκτιο.
Το Rock γεννήθηκε από τους Αφροαμερικανούς γύρω στο ‘50. Κοινωνικά και πολιτικά δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός. Να λοιπόν η πρώτη ένωση που έφερε η rock , και λέω ένωση γιατί μετά άρχισε να διαδίδεται από τους λευκούς. Το rock άρχισε να «αρρωσταίνει» στα τέλη του ‘70, πάλι πολιτικά και κοινωνικά καθόλου τυχαίο. Στην ύστατη προσπάθεια του να κρατηθεί ζωντανό, το 1980 μας έδωσε πάλι καποιες δυνατές στιγμές, ώσπου πέθανε ποια, με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, ούτε αυτό τυχαίο! Εκεί τελείωσαν όλα.
Μετά, απλά το rock , καταφέραμε να το περιορίσουμε στον ήχο μιας ηλεκτρικής κιθάρας ή ενός και καλά ατημέλητου στυλ.
Αν σκεφτούμε ποια είναι η μεγαλύτερη Rock συναυλία 8 στους 10 θα πούμε το Woodstock. Ενώ υπάρχουν συναυλίες από Rock συγκροτήματα πολύ μεγαλύτερες. Αυτη η συναυλία όμως ήταν ξεχωριστή γιατί περιείχε όλα τα συστατικά του Rock, μια τρελή ιδέα, ένα ρίσκο, μια αντιπαράθεση στο τότε πολιτικό σύστημα, μια ανιδιοτέλεια από πλευράς διοργανωτών, μουσικών συγκροτημάτων και κοινού. Μην ξεχνάμε ότι στο τέλος οι διοργανωτές βγήκαν χρεωμένοι. Εάν πάλι μας ρωτήσουν ποια είναι η πιο rock πολιτική φιγούρα, η πιθανότερη απάντηση είναι ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, πάλι για ευνόητους λόγους.
Αυτό είναι το Rock. Είναι όλα και τίποτα μαζί. Είναι η γκλαμουριά και η ταπεινότητα. Είναι η αγάπη, μα σίγουρα όχι το μίσος.
Όπως λοιπόν είναι το αυτονόητο, το pure rock δεν μπορεί να χωρέσει σε καμία μουσική ταμπέλα, δεν γεννήθηκε για να διαχωρίζει γεννήθηκε για να ενώνει. Το rock υπάρχει σε ολα τα είδη της μουσικής στην χώρα μας, από την παράδοση μέχρι το ρεμπέτικο. Η πολιτική της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα είδη αναπτύχθηκε από την μουσικη βιομηχανία για να πολώσει και να πουλήσει δίσκους.
Το Rock δεν είναι βιομηχανία όμως, είναι τέχνη υψηλής αισθητικής και η ωμή αλήθεια.
