Για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων στην Ελλάδα, υπάρχει κορυφαίος πολιτικός υπεύθυνος και έχει ονοματεπώνυμο: Κυριάκος Μητσοτάκης. Μιλάμε για τη χώρα που ζούμε, για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της και για ένα πρωθυπουργό υπό προθεσμία πλέον, οι υπηρεσίες του οποίου παρακολουθούσαν πολιτικούς του αντιπάλους, δημοσιογράφους που ερευνούσαν τραπεζικά και οικονομικά σκάνδαλα και ποιος ξέρει ποιους και πόσους ακόμη.
Το στραπατσάρισμα της εικόνας του δήθεν φιλελεύθερου πρωθυπουργού της αριστείας, ο οποίος τάχα σέβεται το κράτος δικαίου, προκαλεί ντροπή σε όλους τους φιλελεύθερους όπου γης – ακόμη και μέσα στο κόμμα της ΝΔ, όπου αυτή τη στιγμή κανείς δεν είναι σίγουρος για το αν παρακολουθείται και ο ίδιος – ακόμη και η εφημερίδα Καθημερινή έγραψε σε ρεπορτάζ της ότι παρακολουθούνται ακόμη 7 με 8 πολιτικοί.
Μετά την παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, πρώτα από την ΕΥΠ και αμέσως μετά από το Predator, που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα θα ήταν πρώτης τάξεως είδηση στα μέσα ενημέρωσης, αλλά που τα συστημικά μέσα της χώρας μας έθαψαν στη σιωπή, ήρθε στο φως η προσπάθεια παραβίασης του κινητού τηλεφώνου του ευρωβουλευτή και προέδρου του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη. To κακόβουλο λογισμικό Predator μέσω του οποίου επιχειρήθηκε να παγιδευτεί το κινητό Ανδρουλάκη, είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση του Κουκάκη και μάλιστα την ίδια εποχή, από το καλοκαίρι έως τον Σεπτέμβριο του 2021.
Για ακόμη μια φορά, όπως συνέβη και με τα σκάνδαλα της Novartis ή της Siemens, η αποκάλυψη δεν έγινε από κάποια ελληνική αρχή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε από τις υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου. Έτσι, η υπόθεση των παρακολουθήσεων δε γινόταν πια να «θαφτεί» κάτω από ρεπορτάζ για την κομψότητα των κυβερνώντων ή για τις καθιερωμένες αποδράσεις τους για διακοπές.
Η διαπίστωση και με τη βούλα του Ευρωκοινοβουλίου, ότι επιχειρήθηκε η παγίδευση του κινητού του αρχηγού του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος, έθεσε ορισμένα αμείλικτα – και αναπάντητα έως σήμερα, ερωτήματα: Ποιοι το έκαναν; Γιατί; Ποιος έδωσε την εντολή; Ποιο είναι το υλικό του αρχείου; Κανείς με κοινή λογική, δεν πιστεύει ότι παρακολουθούσαν μόνο τον Κουκάκη και τον Μαλιχούδη. Ούτε μόνο τον Ανδρουλάκη.
Η πρώτη κυβερνητική αντίδραση μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ. Οικονόμου, ήταν να πει ότι «αυτά συνηθίζονται διεθνώς», μια άθλια και καθόλου πειστική δικαιολογία, που προκάλεσε θυμηδία στις Βρυξέλλες, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμη και την πολιτική ομάδα στην οποία μετέχει η ΝΔ στο Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο επί εβδομάδες τηρεί σιγή ιχθύος.
Δυστυχώς για τον Κυρ. Μητσοτάκη, όχι «δεν συνηθίζονται αυτά διεθνώς».
Η καλύτερη απόδειξη γι αυτό, ήταν οι ευρωπαϊκές και παγκόσμιες αντιδράσεις: Το θέμα αναδείχθηκε ευρύτατα σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης ενώ μέχρι και σήμερα, ένα μήνα από τη στιγμή που ξέσπασε το σκάνδαλο, το «ελληνικό Watergate» περιγράφεται με μελανά χρώματα και την απέναντι όχθη του Ατλαντικού, απασχολώντας τους New York Times, που φιλοξενούν άρθρο γνώμης με τίτλο που περιλαμβάνει σκαιούς χαρακτηρισμούς για τον Κυρ. Μητσοτάκη.
Αποτέλεσμα της ανεπίστρεπτης φθοράς που έχει υποστεί η κυβέρνηση και το στραπατσάρισμα της εικόνας του υποτιθέμενου clean ευρωπαϊστή, που όμως μιμείται τον Όρμπαν σε μεθοδεύσεις πέραν της συνταγματικής νομιμότητας, είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ελεύθερη πτώση – και όχι μόνο λόγω της πλήρους αποτυχίας της να ανταποκριθεί στα μεγάλα ζητήματα των καιρών μας: ακρίβεια, ανισότητες, ενεργειακή κρίση, πανδημία, εθνικά θέματα.
Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έχει πλέον διαλυθεί και το νέο υπερσκάνδαλο «Predator gate» με σφραγίδα Μητσοτάκη, φέρνει κοντύτερα από ποτέ τη ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, καθώς είναι πολιτικά αδύνατον ο Νίκος Ανδρουλάκης να στηρίξει για πρωθυπουργό αυτόν που τον παρακολουθούσε.
Προσωπικά και με την ευθύνη που αντιστοιχεί στο θεσμικό μου ρόλο ως Αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, με συνεχείς πρωτοβουλίες μου προς την Κομισιόν και την Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, τόσο για την υπόθεση της παρακολούθησης Κουκάκη, όσο και για τη αποκάλυψη απόπειρας ελέγχου του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, επιδίωξα και επιδιώκω το θέμα να αναδειχθεί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως χονδροειδής παραβίαση του κράτους δικαίου και να μην κουκουλωθεί.
Μετά την επιστολή μου της 1ης Αυγούστου προς την Πρόεδρο του ΕΚ Ρομπέρτα Μέτσολα αλλά και προς όλους τους αρχηγούς των πολιτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο, με την οποία ζητούσα να συζητηθεί το θέμα στο Προεδρείο και στη Διάσκεψη των Προέδρων, στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση τους, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες.
Αυτή τη στιγμή, σε συνέχεια πρωτοβουλιών που έχει πάρει και η Ευρωομάδα της Αριστεράς και η Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, αλλά και οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι, διαμορφώνεται ήδη μια πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που πιέζει για την πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου.
Θέλουμε να λάμψει η αλήθεια και αυτοί που έκαναν παρανομίες και βρωμιές να υποστούν τις πολιτικές και πoινικές συνέπειες. Είναι ανάγκη να φτιάξουμε μια ΕΥΠ που να ασχολείται με την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και όχι με το να ρουφιανεύει τους αντιπάλους του Μητσοτάκη, προσπαθώντας να παγιδεύσει πολιτικούς του αντιπάλους ή να ελέγξει δημοσιογράφους που ερευνούν σκάνδαλα.
Τις επόμενες μέρες θα γίνει και η Διάσκεψη των Προέδρων του ΕΚ, όπου υπάρχει η πρόταση μου και της Αριστεράς, την οποία τη στηρίζουν και οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι και εκτιμώ ότι θα τη στηρίξει και η ομάδα του Μακρόν, για να συζητηθεί η υπόθεση στην Ολομέλεια της 12ης Σεπτεμβρίου.
Ακόμη και στους κόλπους του ΕΛΚ, η αμήχανη σιωπή προδίδει ότι δεν υπάρχει προθυμία κάλυψης και συγκάλυψης αυτής της βρώμικης, παράνομης και παρακρατικής μεθόδευσης.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, αυτό που επιχειρεί το καθεστώς Μητσοτάκη είναι συγκάλυψη, κουκούλωμα και να ξεχαστεί το θέμα, όπως έγινε με άλλα σκάνδαλα. Η κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει την Εξεταστική Επιτροπή, επειδή εκεί έχει την πλειοψηφία, ως μια διαδικασία για να θολώσει τα νερά, επιχειρώντας συμψηφισμούς και σπέρνοντας τοξικότητα, για κάτι που αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου.
Ως Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου επιδιώκω να συνεργαστεί το ΕΚ με τις ελληνικές αρχές (Δικαιοσύνη, Βουλή, Αρχή για τη Διασφάλιση του Απορρήτου) και με την Κομισιόν, που ήδη καταδίκασε σφοδρά αυτό το φαινόμενο των παρακολουθήσεων. Νομίζω ότι επιβάλλεται η συνεργασία του Ευρωκοινοβουλίου –που βρήκε την άκρη του νήματος, με το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Όλα στο φως!
*Το άρθρο του Δημήτρη Παπαδημούλη δημοσιεύθηκε στο ieidiseis.gr
