Ηταν το 2000, όταν ο Δημήτρης Καρράς κυκλοφόρησε τον δίσκο «Ο άνθρωπος που δεν γεννήθηκε ποτέ» με το τότε συγκρότημά του, Παζλ. Aπό τότε πέρασαν δύο δεκαετίες γεμάτες νέα τραγούδια, νέες παραγωγές, αμέτρητες συνεργασίες, αναγνώρισης του ταλέντου του και προσωπικής του καταξίωσης, ως άξιου συνεχιστή της μεγάλης γενιάς του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού. Οσοι συνεργάζονται μαζί του, έχουν μόνο καλά λόγια να πουν. Όταν εκείνος παίρνει τον λόγο, επιλέγει να μιλά για τους συναδέλφους του και τα δικαιώματά τους. Μια κλασική συνέντευξη του Δημήτρη Καρρά στο newsique.
Αναλυτικά η συνέντευξη στον Λουκά Κάππα:
Στα τέλη του 2019, τάραξες τα νερά με την «Εξακρίβωση», με ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου σε δική σου μελοποίηση. Τρεις μήνες μετά, κάνε μου τον απολογισμό της «Εξακρίβωσης». Εισαι ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα πορεία;
Η Εξακρίβωση κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2019. Είναι μια δουλειά που από την φύση της, λόγω της σπουδαιότητας του Π. Σιδηρόπουλου, θα κριθεί μέσα στα χρόνια. Μέχρι τώρα, αν και πολύ νωρίς, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Η δουλειά έχει πάρει πολύ καλές κριτικές, οι ερμηνείες που αποσπάσαμε από τους ερμηνευτές ήταν σπουδαίες και ο κόσμος πληροφορήθηκε γρήγορα ότι κυκλοφόρησε ένας δίσκος με ποιήματα του Παύλου που για πρώτη φορά γίνονται τραγούδια. Η παρουσίαση που κάναμε ήταν Sold out και θα θυμίσουμε στους ακροατές ξανά ζωντανά τα τραγούδια της Εξακρίβωσης στο Ίλιον plus στις 6 Μαρτίου του 2020.
Πώς σε βρίσκει καλλιτεχνικά το 2020; Τι δημιουργικές συναντήσεις έχεις κανονίσει για φέτος;
Με βρίσκει δίπλα στους Πάνο Κατσιμίχα που έχουμε πια σχεδόν σχέση συγγένειας και στον Βασίλη Καζούλη. Τα Σαββατα του Γενάρη ως και τις 15 Φλεβάρη στην σκηνή του Ίλιον Plus. Μαζί μας και το συγκρότημα των Back Pages σε ένα αφιέρωμα μοναδικό στους σπουδαίους Beatles και πάμε πολύ καλά. Από τις 20.2 και για 6 Πέμπτες θα είμαι στην Θεσσαλονίκη, με την ομάδα μου και θα παίζουμε πριν από τους Πυξ Λαξ στο θέατρο Βεργίνα. Ευελπιστώ ότι καθώς θα κατηφορίζω εκείνη την εποχή από Θεσσαλονίκη θα παίξω και στις ενδιάμεσες πόλεις κάποιες Παρασκευές.
Τι ετοιμάζεις δισκογραφικά αυτόν τον καιρό;
Μετά την «Εξακρίβωση» ήθελα πάλι να ασχοληθώ με έναν ροκ ποιητή και μου το πρότειναν, αφού η δουλειά με τα ποιήματα του Παύλου προκάλεσε αίσθηση. Σε πολλούς θα πάει το μυαλό, σε άλλους όχι. Δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμη αλλά οι μελοποιήσεις έχουν τελειώσει και μου αρέσουν πολύ. Επίσης ετοιμάζω έναν πολύ προσωπικό δίσκο, εδώ και 2 χρόνια, και θα ήμουν ευτυχισμένος αν κυκλοφορούσε το 2022 μαζί με ένα Ντοκιμαντέρ για τα 20 χρόνια του Studio Pazl που είναι και η βάση μου. Για τα 10 χρόνια, είχα κάνει ένα διπλό Cd με ό,τι «διαμαντάκια» είχαμε κυκλοφορήσει ως τότε. Για τα 20 χρόνια, θα ήθελα να ειπωθούν πράγματα και ιστορίες που έχουμε ζήσει, κάτι αναμνηστικό πρώτα για εμένα και τους συνεργάτες μου και αν το αγαπήσει και ο κόσμος, καλοδεχούμενο.
Πως βλέπεις τις εξελίξεις στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων;
Είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου στο σωματείο «Μέτρον». Θεωρώ ότι έχουμε κάνει σαν καλλιτέχνες, όλα τα σωματεία, τεράστια λάθη, για παράδειγμα όταν γκρεμίζαμε το οικοδόμημα της ΑΕΠΙ, που προσωπικά θα ήθελα περισσότερο να «καθαρίσει» και όχι να κλείσει. Δεν είχαμε plan B σοβαρό. Με αποτέλεσμα, εκεί που «μάζευαν» τα πνευματικά δικαιώματα 30.000.000 το χρόνο και παραπάνω, να μαζεύονται 2.000.000 και 3.000.000 έτσι ώστε πολλοί συνάδελφοι να λιμοκτονούν και ειδικά οι στιχουργοί. Εδώ που φτάσαμε, λοιπόν, παλεύουμε με τη μια και την άλλη κυβέρνηση να πάρουμε την άδεια για να λειτουργήσει ο οργανισμός μας. Μετά θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το πώς θα λειτουργήσει, με τι χρήματα και με το πόσες διανομές θα θυσιάσουμε για να τον στηρίξουμε. Επίσης ένα πολύ σοβαρό θέμα είναι το πόσο δίκαια θα γίνονται οι νέες διανομές. Έχω την αίσθηση πως πολλοί συνάδελφοι κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτό το ζήτημα. Ζητούν-ζητάμε έναν νέο οργανισμό χωρίς βαρίδια από το παρελθόν αλλά αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στο μοίρασμα, αυτόματα δημιουργείς νέα βαρίδια. Προσωπικά θα προσπαθήσω για το καλύτερο και θα κάνω οποίες προτάσεις έχω στο μυαλό μου για όσο το δυνατόν πιο δίκαιες διανομές.
Υπάρχουν φωνές πιο νέων δημιουργών ή ερμηνευτών από εσένα, που σου έχουν τραβήξει την προσοχή;
Ασφαλώς, μου αρέσουν οι ερμηνεύτριες Βιολέτα Ίκαρη, Νατάσα Καμπαστάνα και Σεμέλη Παπαβασιλείου. Ο κύπριος λαΐκός τραγουδιστής και δεξιοτέχνης στο βιολί, Γιάννης Διονυσίου, ο τραγουδοποιός Γιάννης Παπαγεωργίου νιώθω ότι έχει να δώσει ωραία πράγματα. Από συγκροτήματα, θεωρώ πολύ δυνατούς τους Bazooka και τους Fundracar. Επίσης διασκεδάζω με κάποια τραγούδια και ορισμένους καλλιτέχνες από το είδος trap, που γενικά πουλάει πολύ τώρα, αλλά θεωρώ ότι είναι μόδα και θα την «κάνει» σιγά σιγά. Με προβληματίζουν οι στίχοι του Λεξ, που είναι πιο κοντά στο χιπ χοπ και ραπ της δίκης μου γενιάς.