«Δυστυχώς, απ’ ό,τι διαφαίνεται, ο νέος Κ.Φ.Δ. (Ν.5104/2024) έρχεται να προσθέσει στις υφέρπουσες δυσκολίες των υπαλλήλων που εργάζονται στα τμήματα ελέγχου ακόμη περισσότερες αφού πρόκειται για έναν ακόμη προχειρογραμμένο νόμο με τον οποίο φαίνεται ξεκάθαρα το κατά πόσο η Διοίκηση σέβεται αυτούς που θα κληθούν να τον εφαρμόσουν», σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων Εφοριακών, η οποία ιδρύθηκε το 2010, με στόχο «να υπερασπίσουν επιτέλους τα συμφέροντα των πολλών πέρα από κομματικές εξαρτήσεις».
Οπως τονίζει επιπρόσθετα, «το όλο εγχείρημα αποτελεί έναυσμα τόσο για παραγραφή κάθε χρόνο χιλιάδων υποθέσεων (χωρίς ουσιαστικά να υφίστανται παραγραφόμενες χρήσεις δηλαδή πέραν της πενταετίας), όσο και για ελέγχους πρόχειρους, φασόν, χωρίς αποκάλυψη της όσο δυνατόν μεγαλύτερης φοροδιαφυγής η οποία υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποκαλυφθεί με κανονική διάρκεια ελέγχου (η οποία είναι λογικό να διαφέρει ανάλογα με τη δυσκολία της κάθε υπόθεσης)».
Παράλληλα, σχετικά με τη Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων Εφοριακών, σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα, επισημαίνει ότι «θέλουμε να είμαστε συμμέτοχοι σε μια Ομοσπονδία:
- η οποία να στηρίζεται στις αποφάσεις των συλλόγων και όχι στις αποφάσεις μιας “ελίτ” συνδικαλιστών,
- που να λειτουργεί με γνώμονα την κοινή λογική, απαλλαγμένη από τις ασθένειες της κομματοκρατίας και της αναξιοκρατίας,
- που να έχει ανοιχτές -διαδικτυακά- τις συνεδριάσεις της στα πρότυπα των συνεδριάσεων των Διοικητικών Συμβουλίων των Δήμων,
- όπου οι υπάλληλοι δεν θα μένουν παθητικοί θεατές των εξελίξεων, αλλά θα συμμετέχουν στα κοινά με στόχο το συμφέρον του κλάδου, χωρίς να υποκύπτουν στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των συνδικαλιστών-εκπροσώπων των κομμάτων, οι οποίοι μας έχουν οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα
Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση:
Δυστυχώς, απ’ ό,τι διαφαίνεται, ο νέος Κ.Φ.Δ. (Ν.5104/2024) έρχεται να προσθέσει στις υφέρπουσες δυσκολίες των υπαλλήλων που εργάζονται στα τμήματα ελέγχου ακόμη περισσότερες αφού πρόκειται για έναν ακόμη προχειρογραμμένο νόμο με τον οποίο φαίνεται ξεκάθαρα το κατά πόσο η Διοίκηση σέβεται αυτούς που θα κληθούν να τον εφαρμόσουν.
Εισαγωγικά, θα πρέπει να διακρίνουμε το κίνητρο και το ιδεολογικό υπόβαθρο που κρύβονται πίσω από το νέο αυτό νόμο. Αποτελεί κοινή παραδοχή το γεγονός πως πίσω από τις λέξεις κρύβεται η βαθιά πίστη της παρούσας κυβέρνησης στην ιδεοληπτική υπεράσπιση της ιδέας «λιγότερος χώρος στο κράτος, περισσότερος χώρος για τους ιδιώτες και επαγγελματίες».
Αφήνοντας, προσώρας, κατά μέρος, την πανθομολογούμενη διαπίστωση πως ο Γολγοθάς των ελεγκτών αμείβεται με μισθούς που τείνουν σε συνθήκες Βουλγαρίας, στο οποίο υποσχόμαστε πως θα επανέλθουμε διεξοδικά σε επόμενη ανακοίνωση, επισημαίνουμε τα εξής:
Σε ένα από τα κύρια άρθρα του νέου νόμου, ορίζεται η αυστηρή διάρκεια ενός ελέγχου (ένα έτος με παράταση άλλων έξι μηνών και μόνο με ειδική αιτιολογία).
Επιπλέον, η Διοίκηση δε δύναται σε καμία περίπτωση να ελέγξει με άλλη εντολή ή άλλον Ελεγκτή, τη φορολογία και το έτος της εντολής ελέγχου που θα λήξει για την ελεγχόμενη οντότητα.
Τα παραπάνω άρθρα καθώς και λοιπές διατάξεις ελεγκτικών διαδικασιών του νέου νόμου καθιστούν αυτόματα όλες τις νέες εντολές, παραγραφόμενες (μέσα σε ένα έτος από την έκδοσή τους ανεξάρτητα ποια χρονιά ή ποιες χρονιές ελέγχονται).
Μακριά από εμάς κάθε υπόνοια λαϊκισμού, αλλά, ειλικρινά πόσο ευάλωτη είναι η ασφάλεια του εργαζόμενου όταν ο ελεγχόμενος γνωρίζει ότι με ένα μικρό «ατύχημα» του ελεγκτή μπορεί η υπόθεση του να παραγραφεί;
Επιπλέον, η διάταξη που θέτει όριο στη διάρκεια του ελέγχου βάζει ακόμα περισσότερα ζητήματα στους ελεγκτές. Και ενώ μέχρι την ψήφιση του νέου Κ.Φ.Δ τα δικαστήρια σε προσφυγές για τη διάρκειά του ελέγχου έκαναν λόγο για εύλογη διάρκεια αυτού με βάση τις ιδιαιτερότητες, την πολυπλοκότητα και το εύρος των ελεγκτικών επαληθεύσεων κάθε υπόθεσης (πραγματικό γεγονός), η διοίκηση έκρινε ως εύλογο το ένα έτος από την εντολή. Το ζήτημα/πρόβλημα προκύπτει από την «προτεραιοποίηση» (τρέχουσα και παρελθούσα) και του γεγονότος ότι η διοίκηση προτάσσει, εκ του επιχειρησιακού σχεδίου, την ποσότητα έναντι της ποιότητας.
Όλα αυτά αποτελούν μια επιπλέον σειρά πιέσεων στις ανθρώπινες αντοχές των ελεγκτών οι οποίες προστίθενται σε αυτές των υφιστάμενων παραγραφόμενων υποθέσεων και συνολικά στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμα των ελεγκτών αφού ουσιαστικά με τα παραπάνω περιορίζεται με τεχνητό τρόπο ο χρόνος παραγραφής με άμεση συνέπεια, αν αναλογιστεί κανείς και την έλλειψη προσωπικού, ο ελεγκτικός μηχανισμός εν συνόλω να φτάνει στα όρια του.
Παράλληλα, εξανεμίζεται η δυνατότητα του ελεγκτή για διενέργεια ποιοτικών ελέγχων ενώ δε θα μπορεί να ασχοληθεί με χρονοβόρες υποθέσεις που απαιτούν πολύμηνες επεξεργασίες (διασταύρωση στοιχείων από φορολογικούς μηχανισμούς πλατφόρμες, επεξεργασίες κατασχεμένων κ.ο.κ)
Ακόμα και αν δεν υπονοήσουμε τίποτα για κακές προθέσεις, το όλο εγχείρημα αποτελεί έναυσμα τόσο για παραγραφή κάθε χρόνο χιλιάδων υποθέσεων (χωρίς ουσιαστικά να υφίστανται παραγραφόμενες χρήσεις δηλαδή πέραν της πενταετίας), όσο και για ελέγχους πρόχειρους, φασόν, χωρίς αποκάλυψη της όσο δυνατόν μεγαλύτερης φοροδιαφυγής η οποία υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποκαλυφθεί με κανονική διάρκεια ελέγχου (η οποία είναι λογικό να διαφέρει ανάλογα με τη δυσκολία της κάθε υπόθεσης).
Εδώ διερωτόμαστε: ο χρόνος που χρειάζεται για να ελεγχθεί μια επιχείρηση δεν είναι ανάλογος του μεγέθους της; Αν ναι, τότε δεν ευνοούνται, προφανώς, οι μεγάλες επιχειρήσεις;
Στη Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων, έχοντας ως κύριο μέλημα την αντιμετώπιση των ζητημάτων του ελέγχου στις υπηρεσίες «ολιστικά», υπογραμμίζουμε πως η εργασιακή καθημερινότητα στις υπηρεσίες πρέπει άμεσα να περιβληθεί από ένα σοβαρό και αποτελεσματικό κανονιστικό πλαίσιο το οποίο θα αποπνέει μια αίσθηση ασφάλειας, θα παρέχει ίσες ευκαιρίες και θα διέπεται από τις αρχές της Δικαιοσύνης και της Νομιμότητας, όλα αυτά που επικοινωνιακά πρεσβεύει η Α.Α.Δ.Ε. χωρίς όμως έως σήμερα να τα έχει κάνει πράξη.
Δυστυχώς, σύμφωνα με τα μηνύματα που δεχόμαστε καθημερινά, στην πλειονότητα των υπηρεσιών, είναι προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την αγωνία των προϊσταμένων/διευθυντών των υπηρεσιών και της Α.Α.Δ.Ε. για την είσπραξη των εσόδων του προϋπολογισμού, θεωρούμε ότι η λανθασμένη διαχείριση των ελεγκτών αλλά γενικότερα του ανθρώπινου δυναμικού δεν παρέχει καμία εγγύηση τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για την αξιοκρατία που ευαγγελίζεται η Διοίκηση.
Στην παραπάνω έντονα προβληματική κατάσταση, έρχεται να προστεθεί και ο νέος Κ.Φ.Δ ο οποίος περιορίζει ασφυκτικά τα περιθώρια ελέγχου αλλά ουσιαστικά και τον χρόνο παραγραφής.
Η αδυναμία της Διοίκησης να απλουστεύσει τις φορολογικές διαδικασίες και να εξοπλίσει τις υπηρεσίες με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και εκπαίδευση έχει ως αποτέλεσμα τα προβλήματα να καταλήγουν στις πλάτες των εργαζομένων.
Τελικά, τι θέλουμε να έχουμε: έναν ελεγκτή που θα δουλεύει νύχτα μέρα για την Υπηρεσία και στο τέλος να τον έχουμε και υπόλογο αν δεν προλάβει να ολοκληρώσει τις υποθέσεις μέχρι τις νέες προθεσμίες που ορίζει ο Ν.5104/2024, ακόμα και με κίνδυνο της ψυχικής του υγείας;
Με το παρόν θέλουμε για μια ακόμη φορά να τονίσουμε πως οι συνάδελφοι στα τμήματα ελέγχου αλλά και στο σύνολο των τμημάτων των υπηρεσιών, βρίσκονται σε δυσμενή εργασιακή καθημερινότητα, επιβαρύνονται με συνεχείς αλλαγές, υπεράριθμες νομοθετικές ρυθμίσεις, καθυστερημένες «προτεραιοποιήσεις» και αυταρχικές συμπεριφορές προϊσταμένων σε ουκ ολίγες περιπτώσεις.
Επιβάλλεται να γίνει κατανοητό ότι οι ελεγκτές δεν είναι υπεράνθρωποι, παρότι πολλάκις η υπηρεσία τους αντιμετωπίζει ως τέτοιους θέτοντάς τους συνεχώς ανέφικτους στόχους και επιβαρύνοντάς τους με χρονοβόρες διαδικασίες.
Πολλοί προϊστάμενοι ασκούν αυτή την πίεση με ιδιαίτερα προσβλητικό τρόπο. Η πίεση αυτή δημιουργεί συνθήκες «Mobbing», καταλήγει σε μειωμένη απόδοση ικανότατων ελεγκτών και δημιουργεί έναν ακόμη σοβαρό λόγο «απορροής» των συναδέλφων από τα τμήματα του ελέγχου.
Δυστυχώς το «Mobbing» (διαρκής ψυχολογική επίθεση σε βάρος εργαζομένου είτε από τον εργοδότη είτε από συναδέλφους του, προκειμένου να εξαναγκασθεί σε εγκατάλειψη της θέσης του) στις διαδικασίες ελέγχου συνδυάζεται με διαβλητές και αναξιοκρατικές διαδικασίες με πλήθος ακόμα προεκτάσεις που δεν είναι πάντα εύκολα διακριτές.
Η Διοίκηση ποτέ δεν έλαβε σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι ο έλεγχος είναι μία σύνθετη εργασία που απαιτεί αυξημένη πνευματική διαύγεια και ενέργεια, επιστημονικό προσωπικό και πρέπει να γίνεται μετά από στρατηγικά οργανωμένη μελέτη. Αν πραγματικά η Διοίκηση θέλει να βελτιώσει την αποτελεσματικότατα του ελέγχου θα πρέπει να βελτιωθεί με ουσιαστικό και δημιουργικό τρόπο η επικοινωνία της με τους ελεγκτές της πρώτης γραμμής.
Περαιτέρω, θέλουμε να τονίσουμε για μία ακόμη φορά πως είναι εμφανές ότι:
– Η «προτεραιοποίηση» γίνεται κάθε χρόνο με επιπόλαιο τρόπο, με πάρα πολλά ερωτηματικά και χωρίς ύπαρξη δικλείδων ασφαλείας αναφορικά με την πρόθεση όσων συντάσσουν τις λίστες με τις υπό έλεγχο επιχειρήσεις.
– Οι εντολές ελέγχου δεν κατανέμονται δίκαια και αντικειμενικά. Ο τρόπος που είθισται να ανατίθενται οι εντολές ελέγχου δημιουργεί συνθήκες παθογένειας που οδηγούν σε προνομιακή μεταχείριση ελεγκτών και επιχειρήσεων, κάτι που δεν είναι επωφελές ούτε για τα δημόσια έσοδα ούτε όμως για τη συντριπτική πλειοψηφία των έντιμων και ακέραιων ελεγκτών.
Επιπλέον, τονίζεται πως με βάση τα παραπάνω δημιουργείται τεράστια ανισορροπία στην αξιολογική διαδικασία και στην έμμεση πίεση που ασκείται στους ακέραιους ελεγκτές που αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τις υποθέσεις με μη συνεργάσιμους και συνήθως εχθρικά διακείμενους φορολογούμενους.
Επιπροσθέτως, θέλουμε να κάνουμε γνωστό τα εξής:
– Λαμβάνουμε συνεχώς μηνύματα από ελεγκτές για άνιση αντιμετώπισή τους ως προς τη διαδικασία ολοκλήρωσης των υποθέσεων που τους έχουν ανατεθεί. Υπάρχουν ασαφείς επιλογές στις κατευθύνσεις των προϊσταμένων με τρόπο επιλεκτικό και προφορικό και χωρίς να τηρείται η διαδικασία διορθώσεων των εκθέσεων ελέγχων που προβλέπεται μέσα από το Elenxis.
– Γίνεται διαφορετική ερμηνεία ίδιων διατάξεων. Υπάρχουν παράπονα συναδέλφων όπου για την ίδια διαταγή γίνεται διαφορετική ερμηνεία κατά περίπτωση.
Η Διοίκηση οφείλει σε κάθε περίπτωση να θέσει στοιχειώδεις κανόνες στην διαδικασία ελέγχου και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε συνεργασία με τους εργαζόμενους. Μερικές άμεσες ρυθμίσεις για ίση αντιμετώπιση τόσο των ελεγκτών όσο και των φορολογούμενων θα πρέπει να είναι οι εξής :
– Οι εντολές θα πρέπει να ανατίθενται με τυχαίο και διαφανή τρόπο σε όλα τα επίπεδα, με πρόβλεψη σχέσης μοριοδότησης υπόθεσης, γνωστικού επιπέδου και εμπειρίας του ελεγκτή. Η παράταξή μας έχει υποστηρίξει την τυχαιότητα στην κατανομή των εντολών ελέγχου στους ελεγκτές με βάση τα μόρια ανά υπόθεση ώστε κάθε ελεγκτής να παίρνει υποθέσεις ιδίων περίπου μορίων αλλά να μην μπορεί να «επιλεχθεί διακριτικά» ποια υπόθεση θα χρεωθεί σε ποιον.
– Η υποβολή μιας υπόθεσης από τον ελεγκτή προς τον επόπτη για έγκριση και η ενδεχόμενη επιστροφή του για διορθώσεις, να γίνεται με την προβλεπόμενη διαδικασία και αιτιολογημένα.
– Το Elenxis να γίνει ένα σοβαρό εργαλείο ελέγχου και όχι ένας γραφειοκρατικός βραχνάς για τους ελεγκτές, όπως είναι σήμερα.
– Η διοίκηση να θεσμοθετήσει αποτελεσματική διαδικασία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ερμηνείας των φορολογικών διατάξεων.
– Είναι αδιανόητο οι ελεγκτές να χρεώνονται μη παραγραφόμενες υποθέσεις χρήσεις και να έχουν στα χέρια τους παραγραφόμενες. Πρέπει να εφαρμοστεί πλαφόν χρεωμένων υποθέσεων. Η ορθολογικοποίηση του αριθμού των ελέγχων είναι μονόδρομος. «Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ». Δεν είναι λογικό και ανθρώπινο να θεωρείται δεδομένο ότι κάθε ελεγκτής πρέπει να έχει «ένα κάρο» υποθέσεις χρεωμένες.
Καταληκτικά:
Οι ελεγκτές που επιφορτίζονται με υπερβολικό όγκο εργασιών και εργάζονται με ουσιαστικό και έντιμο τρόπο υπόκεινται αρκετές φορές σε εκφοβισμούς και δύσκολα θα μπορέσουν να επιβιώσουν με τις παρούσες συνθήκες. Ήδη καταγράφεται σειρά από παραιτήσεις ικανότατων στελεχών.
Άραγε η Διοίκηση δεν φέρει καμία ευθύνη για όλα αυτά ή καμώνεται πως δεν τα γνωρίζει;
Μήπως τελικά μεθοδευμένος στόχος της Διοίκησης είναι να παραιτηθεί πλήθος ελεγκτών ώστε να παραμείνουν μόνο οι «εκλεκτοί και ημέτεροι»;
ή μήπως, με σταθερό βηματισμό, να επιτευχθεί ο ενδεχόμενος απώτερος στόχος «οι έλεγχοι σε ιδιωτικές εταιρίες»
Τα βασικά, λοιπόν, ερωτήματα είναι τι ελεγκτές θέλουμε και ποιες ελεγκτικές διαδικασίες εφαρμόζουμε, ώστε να υπάρχει διαφάνεια και αξιοκρατία στην πράξη.
Αυτά καλείται να απαντήσει η Διοίκηση της Α.Α.Δ.Ε τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Η Συνεργασία Ανεξάρτητων Σχημάτων θα παραμείνει η φωνή και το βλέμμα αυτών που νιώθουν ότι δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από τις κομματικές παρατάξεις και θα συνεχίσει να ασκεί γόνιμη κριτική, με στόχο το κύριο συνδικαλιστικό μας όργανο, η Ομοσπονδία να αρχίσει επιτέλους να αφουγκράζεται τις ανησυχίες της βάσης της, των Πρωτοβάθμιων Συλλόγων και των μελών τους.
