«Είναι μια τεράστια έκταση, την οποία έχουμε χάσει, και αυτό συνεχίζεται, γιατί οι παραλίες μας από τη στιγμή που έχουν συρρικνωθεί πάρα πολύ, μετά η διάβρωση επιταχύνεται», σημείωσε ο κ. Συνολάκης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα τελευταία περίπου 30 χρόνια στην Ελλάδα έχουμε χάσει από τις παραλίες μας περίπου 250 τετραγωνικά χιλιόμετρα, γεγονός που ισοδυναμεί με ένα τεράστιο κόστος, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ακαδημαϊκός Κώστας Συνολάκης, καθηγητής Φυσικών Καταστροφών στο Πολυτεχνείο Κρήτης, σε συνέντευξη που έδωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας».
«Κάναμε μερικούς υπολογισμούς στο ερευνητικό κέντρο της Ακαδημίας και σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας το κόστος φτάνει περίπου τα 2,6 δισ. τον χρόνο. (…) Άμα έχεις χάσει 250 τετραγωνικά μέτρα παραλίας και κάθε τετραγωνικό μέτρο υπάρχουν υπολογισμοί ότι αφήνει περίπου από 10 έως 15 ευρώ στην τοπική οικονομία […], αυτά τα έχουμε ήδη χάσει, αλλά τα έχουμε χάσει σε ετήσια βάση, γιατί κάθε χρόνο προστίθεται η διάβρωση. Όταν, λοιπόν, έχουμε χάσει 250 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αυτό είναι μια έκταση την οποία αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να την αξιοποιήσουμε. Άρα το κόστος, το οποίο μας στοιχίζει, είναι αυτό, είναι περίπου 2,9 δισ., στα οποία προστίθενται περίπου 81 εκατ. ευρώ το χρόνο, το οποίο είναι το κόστος από τη διάβρωση, η οποία γίνεται τώρα, η οποία συνεχίζεται», επισήμανε ο κ. Συνολάκης.
Μάλιστα, σημείωσε πως αυτό είναι μόνο και μόνο το οικονομικό κόστος από την απώλεια του εισοδήματος, ενώ το επόμενο κομμάτι είναι ότι θα υπάρχουν σημεία στην Ελλάδα με κατασκευές κοντά στον αιγιαλό, σε νησιά, στην Πελοπόννησο, σε όλη την Ελλάδα, που θα κινδυνεύσουν.
Η Βουλιαγμένη θα γίνει νησί
«Φανταστείτε ότι ακόμα και μέχρι το 2050, που υπολογίζεται ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας μπορεί να φτάσει 20 με 30 εκατοστά, σε μερικές παραλίες θα προχωρήσει η ακτογραμμή μέσα, ίσως και μέχρι 30 μέτρα. Εξαρτάται από την κλίση της παραλίας. (…) Καταρχάς, αυτό που θα χαθεί, ίσως και πιο άμεσα, η Βουλιαγμένη, θα γίνει κάποια στιγμή νησί. Αντίστοιχα, μικρά νησάκια, τα οποία είναι πολύ κοντά στη στάθμη της θάλασσας, δεν θα υπάρχουν», προσέθεσε ο κ. Συνολάκης.
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, στην Κρήτη υπήρχε μια παραλία που λεγόταν Καλύβια, η οποία ήταν λίγο έξω από τα Χανιά και εξαφανίστηκε τελείως, γιατί έγιναν τεράστιες αμμοληψίες τη δεκαετία του ’50, για να χτιστεί το αεροδρόμιο της Σούδας, ενώ άλλες παραλίες που έχουν τεράστιο πρόβλημα είναι στον Πλατανιά στην Κρήτη, που υπάρχει μεγάλο πρόβλημα διάβρωσης.
«Μάλιστα, στη Βουλή διάφοροι δήμοι έκαναν δηλώσεις ότι άνθρωποι πληρώνουν ΕΝΦΙΑ για γη, η οποία τώρα πλέον είναι υποθαλάσσια. Δεν υπάρχει πλέον, αλλά υπήρχε στα συμβόλαιά τους. Έχουν εξαφανιστεί πάρα πολύ μεγάλες εκτάσεις στα νησιά. Η παραλία, ας πούμε στον Πλατύ Γιαλό, στη Σίφνο, κινδυνεύει. Κάποια στιγμή μπορεί να εξαφανιστεί», συμπλήρωσε.
Είμαστε στην «κόκκινη ζώνη», τόνισε καταλήγοντας, γιατί αργήσαμε πάρα πολύ και αργούμε να πάρουμε μέτρα, για να σταθεροποιήσουμε τις παραλίες μας.
«Η πιο επιεικής εξήγηση που θα δώσω είναι ότι επειδή στην Ελλάδα δεν είχαμε τεχνογνωσία όσον αφορά την προστασία των παραλιών, αυτό γινόταν από λιμενολόγους, οι οποίοι το μόνο πράγμα που ξέρανε να κάνουν είναι αυτό που λέμε “σκληρά έργα”, δηλαδή έργα με μπετόν, με πέτρες. Αυτά τα έργα έχει αποδειχθεί ότι τις περισσότερες φορές αυξάνουν τη διάβρωση. Δεν τη μειώνουν. Και αυτό, λοιπόν, το πράγμα μάς πήρε πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα να αρχίσει να γίνεται κατανοητό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Συνολάκης.
