Ο γιος της Ειρήνης Ζωγράφου πηγαίνει στη δευτέρα δημοτικού, όπως τόσα άλλα παιδάκια. Όμως, δεν έχει τις ευκαιρίες που έχουν οι άλλοι συμμαθητές του. Όχι επειδή πάσχει από διαβήτη τύπου 1. Αλλά επειδή το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει στείλει τον σχολικό νοσηλευτή που προβλέπεται να συνδράμει το παιδί. Δεν τον έχει στείλει ακόμη… και φτάσαμε Νοέμβριο.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου
Στην ηλικία αυτή το παιδί είναι αδύνατο να διαχειριστεί την κατάσταση μόνο του. Ο σχολικός νοσηλευτής έχει προβλεφθεί ακριβώς γιατί είναι απολύτως απαραίτητος. Κι επειδή το Υπουργείο έχει αποτύχει στην αποστολή του να στηρίξει το παιδί, η μαμά του αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη δουλειά της για να βρίσκεται δίπλα στο παιδί της. Καθημερινά πηγαίνει στο σχολείο μαζί του και μένει διακριτικά όλες τις ώρες μέσα στο αυτοκίνητο απέξω ώστε να είναι εκεί αν συμβεί κάτι. Να τρέξει να το βοηθήσει και να του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Και μόλις το παιδί σχολάει, επιστρέφουν μαζί στο σπίτι. Αυτό γίνεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς και θα συνεχιστεί μέχρι να έρθει σχολικός νοσηλευτής. Όταν και αν.
Ο εξειδικευμένος νοσηλευτής είναι υπεύθυνος για τη σωστή χορήγηση της ινσουλίνης, ορίζει της μετρήσεις σακχάρου και τα γεύματα του παιδιού, ενώ προλαβαίνει επείγουσες καταστάσεις, όπως υπογλυκαιμίες ή υπεργλυκαιμίες. Με δυο λόγια, φροντίζει το παιδί με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 να είναι ασφαλές, περιορίζοντας παράγοντες που μπορεί να το επηρεάσουν, ώστε και στο σχολείο να πηγαίνει καλά και να ζει μια ποιοτική ζωή.
Σηκώνουν τα χέρια…
Για άλλη μια χρονιά και φέτος οι σχολικοί νοσηλευτές δεν διορίστηκαν με επάρκεια στα σχολεία. Σε πολλές σχολικές μονάδες υπάρχουν ακόμα κενά, με αποτέλεσμα αρκετοί γονείς να υφίστανται μια απίστευτη ταλαιπωρία. Και αυτό γιατί αναγκάζονται να συνοδεύουν καθημερινά τα παιδιά τους στο σχολείο και να μένουν εκεί όλες τις ώρες ενώ δεν λείπουν και εκείνες οι περιπτώσεις που τους προτείνεται να κρατούν τα παιδιά στο σπίτι όταν δεν υπάρχει ο σχολικός νοσηλευτής.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η κ. Ειρήνη έκανε όλη τη διαδικασία ώστε να έρθει σχολικός νοσηλευτής για το παιδί της, η οποία και εγκρίθηκε. Όμως ακόμα δεν έχει εμφανιστεί στο σχολείο παρά το ότι είμαστε ήδη στο μήνα Νοέμβριο.
Τι συνέβη; Κάτι συνηθισμένο. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο αναπληρωτής σχολικός νοσηλευτής παραιτείται για κάποιο λόγο από τη θέση του( δεν αποδέχεται το διορισμό του), είτε γιατί υπάρχει μια εγκυμοσύνη είτε λόγω της αδυναμίας εύρεσης στέγης και του δυσβάσταχτου κόστους διαβίωσης μακριά από το σπίτι του είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Τι γίνεται τότε; Η θέση μένει κενή μέχρι να την καλύψει ο επόμενος και αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται αυτόματα, όπως θα έπρεπε με βάση τη λογική, αλλά χρειάζεται να περάσουν μήνες. Και το παιδί τι κάνει μέχρι τότε; Αυτό είναι το ερώτημα που έχει τεθεί πολλάκις στο Υπουργείο Παιδείας χωρίς ποτέ αυτό να έχει απαντήσει. Και φυσικά χωρίς έχει δώσει λύση.
Δύο σχολικοί νοσηλευτές λοιπόν αρνήθηκαν τις θέσεις τους στο σχολείο που πηγαίνει ο γιος της κυρίας Ζωγράφου για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, κάτι φυσικά που είναι δικαίωμά τους, με αποτέλεσμα, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, το σχολείο να έχει μείνει χωρίς σχολικό νοσηλευτή. Μέχρι να διοριστεί ο επόμενος. Και αν ο επόμενος αρνηθεί και αυτός τη θέση; Θα χρειαστούν μερικοί ακόμα μήνες για τον μεθεπόμενο. Και πάει λέγοντας. Έτσι το σχολείο δεν έχει νοσηλευτή, ο οποίος έχει εγκριθεί και δικαιούται ο πάσχων μαθητής. Καταλαβαίνουμε λοιπόν σε τι ρίσκο βάζει το Υπουργείο Παιδείας τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο. Ένα παιδί όμως με τέτοιο πρόβλημα, όπως είναι ο διαβήτης, δεν γίνεται να μείνει μόνο του. Δεν μπορεί να το αφήσεις στην τύχη.
Όσο και αν αυτό φαίνεται απίστευτο δυστυχώς είναι πέρα για πέρα αληθινό…
Ο Γολγοθάς των «αόρατων» παιδιών
Τα προβλήματα όμως για ένα σπίτι με παιδί που νοσεί δεν είναι μόνο αυτά.
Το παιδί δεν είχε εκ γενετής αλλά αρρώστησε κάποια στιγμή. Το σοκ είναι μεγάλο όταν μαθαίνεις κάτι τέτοιο.
Ο Γολγοθάς της οικογένειας ξεκινάει όμως πιο πριν κάθε χρόνο με τη διαδικασία του αιτήματος για σχολικό νοσηλευτή. Κάθε χρόνο το παιδί εξετάζεται εκ νέου και στη συνέχεια οι γονείς φτιάχνουν τα χαρτιά της αίτησης. Όλο αυτό, όπως καταλαβαίνουμε, είναι ψυχοφθόρο. Το δε παράλογο της υπόθεσης είναι ότι ζητούνται γνωματεύσεις και εγκρίσεις σε μια ασθένεια που δεν είναι ιάσιμη αλλά είναι εφ’ όρου ζωής.
Η κ. Ζωγράφου έχει προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τους υπεύθυνους. Έχει στείλει επιστολές στο Υπουργείο Παιδείας για όλα αυτά τα θέματα αλλά δεν είχε κάποια απάντηση. Δίπλα της είναι το σχολείο και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων που τη στηρίζουν και την ίδια και το παιδί και προσπαθούν μαζί να αλλάξουν την κατάσταση και να πιέσουν ώστε να υπάρξει μια λύση.
Η πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Γονέων κ. Σωτηρία Παφίλη, η οποία είναι και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Γονέων Γλυφάδας καθώς και του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Αττικής, είπε ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι τωρινό αλλά συμβαίνει κάθε χρόνο καθώς λένε ότι η σχολική χρονιά ξεκινάει χωρίς κενά σε όλα τα σχολεία αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Μετά από ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του Σχολείου της εστάλη επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας. Αλλά και η ίδια έχει προσπαθήσει πολλές φορές να έρθει σε επικοινωνία με τους αρμόδιους του Υπουργείου ώστε να έχει μια απάντηση για το συγκεκριμένο θέμα. Όμως και σε αυτήν την περίπτωση αυτό δεν κατέστη δυνατό.
Τον Ιούλιο που μας πέρασε η Ε.Ν.Ε (Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος) απέστειλε αίτημα προς το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, τονίζοντας την επιτακτική ανάγκη πλήρους κάλυψης των Σχολικών Μονάδων στην Ειδική Αγωγή και στη Γενική Εκπαίδευση με σχολικούς νοσηλευτές.
Ο σχολικός νοσηλευτής παρέχει φροντίδα και εκπαίδευση σε σχολεία ειδικής αγωγής στα παιδιά που παρουσιάζουν νοητικά, κινητικά, συναισθηματικά ή και ελαφρά αισθητηριακά προβλήματα και σε σχολεία γενικής αγωγής στα παιδιά που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, συνήθως με σακχαρώδη διαβήτη, επιληψία και αλλεργία.
Και ενώ θεωρητικά ο θεσμός αυτός ακούγεται σαν κάτι ιδανικό, στην πράξη τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Όπως μας τόνισε η κυρία Παφίλη πάγια αιτήματα όλων των οργανώσεων γονέων όλα αυτά τα χρόνια είναι όλα αυτά τα στοιχειώδη σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα εν έτει 2022, που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των παιδιών μας όπως:
-Να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό σχολικών νοσηλευτών σε κάθε σχολική μονάδα που θα συνδέεται με ένα πλήρως στελεχωμένο και αναβαθμισμένο Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας.
-Να εγκριθούν τώρα όλα τα αιτήματα για την τοποθέτηση σχολικών νοσηλευτών, χωρίς καθυστερήσεις και να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες.
-Θα πρέπει για τα κενά των νοσηλευτών που προκύπτουν να καλύπτονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη χρειάζεται ούτε μια μέρα ένας γονέας να απουσιάζει από την εργασία του για να καλύψει το κενό ή ακόμα χειρότερα ο μαθητής που έχει ανάγκη το νοσηλευτή να μένει μακριά από το σχολείο του.
Με άλλα λόγια να σταματήσουν τα παιδιά που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας να είναι «αόρατα παιδιά», να και να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους το Υπουργείο Παιδείας και η εκάστοτε κυβέρνηση. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία και την ασφάλεια.
