«Ξαφνικά ακούσαμε ένα δυνατό τράνταγμα. Το βαγόνι πήγαινε για κάποια δευτερόλεπτα πάνω κάτω. Τα φώτα έσβησαν. Εκσφενδονίστηκα στο ταβάνι του βαγονιού και χτύπησα στο κεφάλι. Γρήγορα γέμισα παντού με αίματα από το κεφάλι μου. Τα τζάμια έσπασαν από τη σύγκρουση και τα θραύσματα έπεσαν πάνω μας. Γυναίκες έκλαιγαν, παιδιά φώναζαν. Γρήγορα μπήκε καπνός μπήκε μέσα στο βαγόνι, κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμη πιο αποπνικτική. Τα μάτια μας δάκρυζαν. Επικράτησε πανικός. Προσπαθήσαμε να βγούμε έξω από την πόρτα εξόδου αλλά αυτή σφήνωσε και δεν μπορούσαμε. Προς στιγμήν εγκλωβιστήκαμε ενώ το βαγόνι από το τράνταγμα πήρε κλίση προς το ρέμα».
Είναι οι πρώτες δραματικές στιγμές που έζησε στο βαγόνι πέντε μετά την σφοδρότατη σύγκρουση με το εμπορικό τρένο στην είσοδο της Κοιλάδας των Τεμπών, όπως λέει στο ethnos.gr ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης Στέφανος Γωγάκος. Την περασμένη Τρίτη είχε κατέβει στην Αθήνα προκειμένου να συμμετάσχει στις εκλογές του πανελλήνιου συλλόγου συνταξιούχων χημικών και το απόγευμα της ίδιας μέρας επιβιβάστηκε στο τρένο της Hellenic train, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής.
Το πρώτο πρόβλημα του τρένου σημειώθηκε ώρες μετά την αναχώρησή του συρμού από την Αθήνα, στο σταθμό των Παλαιοφαρσάλων. Εκεί ανακοινώθηκε στους επιβάτες ότι θα γίνει μια αναγκαστική στάση της αμαξοστοιχία για περίπου 15 λεπτά λόγω μηχανικής βλάβης. «Κανείς δεν έδωσε σημασία. Άλλοι διάβαζαν βιβλία, άλλοι κοιμόταν και άλλοι άκουγαν μουσική ή έβλεπαν βίντεο στο κινητό» Το βαγόνι 5 ήταν μισοάδειο. Στην Λάρισα, όμως, ανέβηκαν πολλοί φοιτητές που σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη και καλύφθηκαν όλες οι κενές θέσεις. Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ η αμαξοστοιχία απομακρύνθηκε από το σταθμό της Λάρισας έγινε η σύγκρουση. Δέκα λεπτά μετά και ενώ η ατμόσφαιρα άρχισε να γίνεται αποπνικτική από τη φωτιά εμφανίστηκε προσωπικό του τρένου στο βαγόνι 5, δίνοντας τις πρώτες οδηγίες στους επιβάτες.
«Περπατούσα στα χωράφια μέσα στο σκοτάδι με μοναδικό φως από το κινητό μου τηλέφωνο»
«Ο κόσμος προσπαθούσε να βγει έξω από τα παράθυρα. Μας είπαν, όμως, ότι είναι επικίνδυνα και ότι θα ανοίξουν την πόρτα εξόδου. Πράγματι λίγα λεπτά αργότερα η πόρτα άνοιξε και όλοι πηδήξαμε στα χωράφια. Τα πράγματα μου πετάχτηκαν σε άλλο σημείο και τα έχασα. Απομακρύνθηκα από το σημείο της φωτιάς. Έκανα μια διαδρομή μέσα στο σκοτάδι με μοναδικό φως από το κινητό μου τηλέφωνο. Μετά από 15 λεπτά βγήκα σε ένα ξέφωτο, κοντά στον αυτοκινητόδρομο. Κοντοστάθηκα, γύρισα πίσω και δεν πίστευα στα μάτια μου αυτό που έβλεπα. Από κει έβλεπα καθαρά την μεγάλη φωτιά που ξέσπασε από την σύγκρουση και ένα μεγάλο σύννεφο καπνού να σκεπάζει την περιοχή» εξιστορεί με κομμένη την ανάσα ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και επιβάτης του μοιραίου τρένου που σκόρπισε την ζωή σε τουλάχιστον ανθρώπους.
«Μου καθάρισαν τα αίματα, μου έκαναν ράμματα στο κεφάλι και μου το έδεσαν»
Οι πρώτοι που έφτασαν στο σημείο ήταν οι άνδρες του ΕΚΑΒ. «Με έβαλαν στο ασθενοφόρο. Μου καθάρισαν τα αίματα, μου έκαναν ράμματα στο κεφάλι και μου το έδεσαν. Σε άλλους έδεσαν τα πόδια σε άλλους τα χέρια, ανάλογα με τα τραύματα του καθενός. Και όσοι ήταν βαριά τραυματισμένοι τους μετέφεραν στα νοσοκομεία της Λάρισας. Η επόμενη δύσκολη φάση ήταν η στιγμή που περιμέναμε μέσα στο κρύο. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση. Έκανε πολύ κρύο και τελικά εμφανίστηκε η Αστυνομία. Μας έδωσαν νερό να πιούμε. Και ένας αστυνομικός με μεγάφωνο προσπάθησε να μας καθησυχάσει, λέγοντάς μας να μην φοβόμαστε. ‘Μην πανικοβάλλεστε. Θα ρθουν λεωφορεία και θα σας μεταφέρουν στους τόπους κατοικίας’ μας ενημέρωσε». Λίγη ώρα αργότερα έφτασαν στο σημείο τουριστικά λεωφορεία. Μπαίναμε ένας, ένας και ο Αστυνομικός κατέγραφε τα ονόματά μας και τα κινητά μας».
«Αν έμενα στο εστιατόριο για να πιω την μπύρα θα ήμουν ένα κομμάτι κάρβουνο σήμερα»
Στις 3 τα ξημερώματα η περιπέτεια του Στέφανου Γωγάκου έληξε και η καρδιά «μπήκε» στη θέση της. «Έζησα την κόλαση του Δάντη. Είχα άγιο. Από θαύμα σώθηκα. Μισή ώρα πριν την σύγκρουση των δύο τρένων πήγα στο εστιατόριο που ήταν μπροστά από το βαγόνι 5. Πήρα ένα νερό και μια μπύρα. Αν έμενα εκεί για να πιω την μπύρα θα ήμουν ένα κομμάτι κάρβουνο σήμερα όπως όλοι αυτοί που ήταν στο εστιατόριο και στις κουκέτες» θα πει λίγα 24ωρα μετά την φονική σύγκρουση των δύο τρένων που οδήγησε στην εθνική τραγωδία. Στο μυαλό του συνεχώς στριφογυρίζουν οι δραματικές στιγμές που έζησε. «Δύσκολο να ξεπεράσω το σοκ. Είδα το χάρο με τα μάτια μου. Μακάρι να μην ζήσει κανείς τέτοια εμπειρία ποτέ στη ζωή του».
