Ανατριχιαστικές είναι οι μαρτυρίες των επιζώντων της τραγωδίας στα Τέμπη, οι οποίοι περιγράφουν τη φρίκη που έζησαν μετά τη σύγκρουση.
Ραγίζουν καρδιές οι μαρτυρίες επιζώντων από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και κυρίως νέα παιδιά.
Ο Θεόδωρος Κατσιούλης είναι ένας από τους 350 επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας και μιλώντας στο MEGA περιγράφει τις εφιαλτικές στιγμές στο τρίτο βαγόνι στο οποίο επέβαινε.
Στο πρόσωπό του έχει ακόμη τα σημάδια, να του θυμίζουν την φρίκη που έζησε.
Φοβήθηκε, όπως λέει ο ίδιος πίστεψε ότι θα πεθάνει και άρχισε να προσεύχεται. Κάποιος φοιτητής κατάφερε να σπάσει το τζάμι για να βγουν από το βαγόνι, όμως εκείνος δεν έφυγε, έμεινε να βοηθήσει τους συνεπιβάτες του.
Στο τρίτο βαγόνι επέβαινε και η Βάσω Κόκκαλη, που κατάφερε να βγει ζωντανή από το τρένο, όχι όμως και όλοι οι συνεπιβάτες της. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην 23χρονη Ιφιγένεια την οποία προσπάθησε ο σύντροφός της να βγάλει αλλά δεν τα κατάφερε.
«Εμείς βγήκαμε αλλά μέσα υπήρχαν άνθρωποι που δεν βγήκανε. Μέσα στο βαγόνι που εμείς δεν μπορούσαμε να βγάλουμε το κορίτσι, το βγάλανε μετά και βρέθηκε απανθρακωμένο. Υποτίθεται ειδοποιήσανε τους διασώστες να το πάρουνε γιατί είχε σφυγμό ακόμη και δυο μέρες την αναζητούσαν την κοπέλα. Τα παιδιά την απεγκλωβίσανε, ήταν έτοιμη να βγει κοντά στα παράθυρα και δεν μπορούσαν να την βγάλουν λόγω της κατάστασής της και μαθαίνω μετά ότι η κοπέλα απανθρακώθηκε», είπε μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Το Σάββατο πολλοί φοιτητές πήγαν στο αστυνομικό τμήμα Λάρισας για να παραλάβουν τα πράγματά τους, τα οποία συνέλεξαν οι διασώστες από τα συντρίμμια του τρένου.
«Αν ξέραμε ότι θα ταξιδεύαμε έτσι, δεν θα μπαίναμε»
«Απλά νιώσαμε ένα τεράστιο τράνταγμα και γυαλιά παντού γυαλιά. Εγώ αυτό θυμάμαι, γυαλιά να πέφτουνε. Να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, να μην ξανασυμβεί. Να μη ζήσει κανείς άνθρωπος αυτό που ζήσαμε εμείς εκεί μέσα. Δεν ξέραμε ότι ταξιδεύαμε έτσι, με βάρκα την ελπίδα, αλλιώς δεν θα μπαίναμε», δήλωσε στο MEGA μια φοιτήτρια.
Γονείς που κρατούν και πάλι τα παιδιά τους στην αγκαλιά τους, μετά την αγωνία που βίωσαν, περιγράφουν πως τα παιδιά τους κατάφεραν να σωθούν.
Ο Μιχάλης Αξαμάνογλου έζησε δραματικές στιγμές μέχρι να ακούσει τη φωνή της κόρης του και να βεβαιωθεί ότι είναι καλά.
«Με πήρε τηλέφωνο το βράδυ που έγινε 2 παρά τέταρτο ένας συνεπιβάτης από το έκτο που τη διέσωσε με ένα άλλο παιδί και πέντε η ώρα ήμουν Λάρισα. Είχε την πρόνοια ο άνθρωπος αυτός που με πήρε τηλέφωνο, που έδωσε το τηλέφωνο η κόρη μου το κινητό, να μου την δώσει να την ακούσω για να είμαι βέβαιος ότι είναι ζωντανή τουλάχιστον», είπε.
Μία μητέρα δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την κόρη της λίγο πριν τις 12 το βράδυ της Τρίτης, μόλις λίγα λεπτά αφότου είχε γίνει η μοιραία σύγκρουση.
«Σε κατάσταση αλλοφροσύνης όταν ακούς το παιδί σου να φωνάζει «βοήθεια, ελάτε μαμά να μας σώσετε, έχουμε κλειστεί μέσα». Είχαν σπάσει τα τζάμια και μπαίνανε οι καπνοί από το παράθυρο. Ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα και έλεγε θα πεθάνουμε από ασφυξία. Ουρλιαχτά από τον κόσμο, να τσιρίζει, δεν μπορώ να σας πω σε τι κατάσταση βρεθήκαμε κι εγώ κι ο πατέρα της. Φύγαμε σχεδόν με τις πιτζάμες», δήλωσε.
Τα άτομα αυτά σήμερα είναι και πάλι μαζί με τις οικογένειές τους, δυστυχώς όμως τουλάχιστον 57 συνεπιβάτες τους οι οικογένειές τους δεν θα τους ξαναδούν ποτέ.
«Ήταν να επιβιβαστώ στο 2ο βαγόνι, ο φίλος μου είπε μπες στο τελευταίο»
Ανατριχιαστική είναι η μαρτυρία μιας φοιτήτριας. Η νεαρή από την Κοζάνη, φοιτήτρια στο ΑΠΘ, είπε ότι αρχικά ήταν να επιβιβαστεί στο 2ο βαγόνι όμως μετά από μια κουβέντα του φίλους της πήγε στο τελευταίο και τελικά σώθηκε. «Μου είπε “πήγαινε στο τελευταίο, λες και είχε το προαίσθημα”», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Αγνή Τιτέλη περιέγραψε με λεπτομέρειες όσα έζησε το μοιραίο βράδυ. «Συνήθως κάθομαι μπροστά-μπροστά και για πρώτη φορά έκατσα στο τέλος, νιώθω υπερβολικά τυχερή, όπως και τα παιδιά που σώθηκαν, είναι τύχη, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς».
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της, «υπήρξε καθυστέρηση μισής ώρας περίπου στα Παλαιοφάρσαλα, δεν είχα καταλάβει πολλά γιατί φορούσα και ακουστικά, μετά ξεκίνησε φυσιολογικά και δεν πέρασε μια ώρα και αρχίζει το βαγόνι μας να τρέμει, έπεφταν κάτω οι άνθρωποι, τα πράγματα, τσιρίδες, δεν μπορείς να δεις έξω τι συμβαίνει επειδή είναι τα φώτα ανοιχτά, νόμιζα ότι είμαστε σε γκρεμό και πέφτουμε.»
Παράλληλα, ανέφερε: «Δεν μπορώ να διανοηθώ τι περάσαν τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι. Εν τέλει σταμάτησε το τρένο, πανικός, καπνός, ακόμα και στο έβδομο βαγόνι είχε καπνό, μύριζε καμένο και μας φώναζαν όλοι βγείτε έξω».
«Όταν βγήκα ήμουν σε τούνελ, άνοιξε η πόρτα και βγήκα, πανικός, μας τρόμαξαν γιατί μας έλεγαν για κίνδυνο έκρηξης. Βγαίνω έξω, μαυρίλα, δεν είχα ιδέα τι είχε γίνει, νομίζαμε απλώς ότι εκτροχιάστηκε το τρένο. Δεν μπορώ να περιγράψω τις τσιρίδες του κόσμου, φώναζαν ότι καίγονται, πήγα προς τα εκεί και είδα πολλή φωτιά, μας έλεγαν να φύγουμε και έφυγα από την άλλη πλευρά.»
«Ήρθε κατευθείαν η αστυνομία, πάρα πολύ γρήγορα, μετά Πυροσβεστική και ασθενοφόρα, φύγαμε με λεωφορεία κατά τις 2. Σκέφτηκα ότι μπορεί να πεθάνω, πήρα τον μπαμπά μου, έπαθα κρίσεις πανικού. Δεν έχω λόγο για τα παιδιά που μας βοήθησαν, κάποιοι ήταν πολύ ψύχραιμοι, βοήθησαν ακόμα κι εμένα που απλώς έπεσα», προσέθεσε.
Τέλος, σε ερώτηση αν θα ξαναμπεί σε τρένο, η κοπέλα απάντησε ότι δεν ξέρει αν θα μπορέσει ξανά, ενώ ανέφερε ότι δυσκολεύεται να μένει μόνη της πλέον.
Δεν κοιμάται και λέει ότι συνεχώς «μυρίζει καμένο»
«Σας μιλάω και ντρέπομαι γιατί πρέπει να συμβαίνουν ατυχήματα και να λέμε μετά “πρέπει να το φτιάξω αυτό”. Θα πάει φυλακή αυτός που έκανε το λάθος, αλλά κανένας από αυτούς που έχουν την ευθύνη δεν θα πάει φυλακή», δήλωσε στον η θεία επιζήσασας από την τραγωδία των Τεμπών.
Η νεαρή βρισκόταν στο πίσω μέρος του τρένου και η θεία της, η Γιώτα, περιέγραψε πως, «τα παιδιά που έζησαν δεν κοιμούνται και κλαίνε».
«Δεν είναι καλά, κοιμάται λίγο, ξυπνάει, λέει συνεχώς “μυρίζει καμένο”».
Η γυναίκα ξεκαθάρισε πως, «δεν με ενδιαφέρει ποια είναι η προηγούμενη ή η επόμενη κυβέρνηση» και ζήτησε όχι παραιτήσεις από θέσεις, αλλά απόσυρση από την πολιτική.
«Τον σκασμό να τον βγάλουν οι υπεύθυνοι, οι κυβερνήσεις να βγάλουν τον σκασμό και να μας ακούσουν, να σκύψουν το κεφάλι και να μας ακούσουν», κατέληξε η κυρία Γιώτα.
