Ένα τεράστιο θαλάσσιο ερπετό είναι ο πιο γνωστός κάτοικος της Βόρειας Σκωτίας. Ταυτόχρονα είναι και το πιο τουριστικό προϊόν της περιοχής. Μιλάμε για το περιβόητο τέρας του Λοχ Νες, τη Νέσι, όπως ονομάζεται, που «ζει» στην ομώνυμη λίμνη.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου
Τέρας του Λοχ Νες: Αναφορές για την ύπαρξη ενός απροσδιόριστου τέρατος στη λίμνη του Λοχ Νες χρονολογούνται από τον 6ο περίπου αιώνα, όταν, σύμφωνα με το θρύλο, ο Άγιος Κολούμπα έσωσε με θαυματουργικό τρόπο τη ζωή ενός ανθρώπου από αυτό.
Οι περισσότερες μαρτυρίες όμως που υποστηρίζουν την ύπαρξη αυτού του πλάσματος ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1933. Τότε, το αυτοκίνητο του ζεύγους Σπάισερ, που βρισκόταν σε δρόμο κοντά στη λίμνη, μόλις και κατάφερε να αποφύγει ένα μεγάλο, γλιστερό και με τεράστια ουρά ζώο, που εξαφανίστηκε μέσα στα λασπωμένα νερά.
Η πρώτη όμως φορά που δημιούργησε πανικό ήταν αυτή της 12ης Νοεμβρίου του 1933, όταν ο Hugh Gray παρουσίασε μία θολή φωτογραφία που απεικονίζει ένα περίεργο σχήμα στην επιφάνεια μιας λίμνης. Ο Gray επέστρεφε από την εκκλησία και, καθώς περπατούσε πλάι στη λίμνη, είδε ένα γιγαντιαίο πλάσμα να βγαίνει στην επιφάνεια. Σταμάτησε και το έβγαλε φωτογραφία. Η εφημερίδα Daily Mail εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, στέλνοντας στη Σκωτία τον διάσημο κυνηγό, Μάρμαντουκ Γουέδεργουελ, για να εντοπίσει το τέρας. Ο Γουέδεργουελ δεν κατάφερε να φωτογραφίσει τη Νέσι, αλλά ανακάλυψε ίχνη στο έδαφος που απέδωσε στο τέρας.
Εκείνη η φωτογραφία, όμως, που έμελλε να μείνει θρυλική ήρθε λίγους μήνες αργότερα, το 1934: Ο χειρουργός Robert Kenneth Wilson φωτογράφησε και η Daily Mail δημοσίευσε τη φωτογραφία αυτή, την κλασική και σε όλους γνωστή φωτογραφία του τέρατος. Αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο δημοφιλή απεικόνιση του τέρατος που εμφανίζεται με μακρύ λαιμό και μικρό κεφάλι
Βέβαια η φωτογραφία αυτή του Wilson δεν είναι τίποτα άλλο από προϊόν φωτομοντάζ, όπως παραδέχθηκε το 1994 ο Christian Spurling- ο άνθρωπος, δηλαδή, που έκανε το μοντάζ χρησιμοποιώντας ένα παιδικό παιχνίδι σε σχήμα υποβρύχιου κι ένα φίδι.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα http://www.nessie.co.uk/ η τελευταία φορά που «εθεάθη» η Νέσι ήταν τον Ιούνιο του 1998.
Πρέπει να αναφέρουμε πως το σχήμα της λίμνης είναι τέτοιο ώστε ο τεράστιος όγκος νερού με τις πολλές αντανακλάσεις και σκιές μπορεί να δημιουργεί οφθαλμαπάτες.
Από την πρώτη στιγμή που πήρε διαστάσεις η ιστορία της Νέσι πραγματοποιήθηκαν αμέτρητες έρευνες στην λίμνη από ειδικούς αλλά και ιδιώτες που ήθελαν να εντοπίσουν το μυστηριώδες ον. Φυσικά καμία δεν κατάφερε να εντοπίσει το παραμικρό ίχνος κάποιου θαλάσσιου ερπετού ή κάποιου άλλου είδους. Η τελευταία σχετική έρευνα έγινε από ομάδα επιστημόνων από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Δανία, τις ΗΠΑ, την Βρετανία και τη Γαλλία. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το πρακτορείο Reuters οι ερευνητές πήραν δείγματα νερού από διάφορες περιοχές της λίμνης Λοχ Νες και πραγματοποίησαν αναλύσεις DNA.
Και έχουμε την απάντηση σε όλο αυτό. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης αποκλείουν την ύπαρξη στη λίμνη όχι μόνο πλησιόσαυρων αλλά οποιουδήποτε είδους με μέγεθος ή χαρακτηριστικά τέτοια που θα μπορούσαν να προκαλέσουν φόβο. Το μόνο ενδιαφέρον εύρημα είναι η παρουσία χελιών στη λίμνη. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι έχουν υπάρξει κατά καιρούς αναφορές για ύπαρξη γιγάντιων χελιών στην λίμνη Λοχ Νες αλλά δεν έχει εντοπιστεί ποτέ ένα τέτοιο.
Μια διαφορετική εξήγηση για το τι συμβαίνει με το τέρας του Λοχ Νες σχετίζεται με ένα άλλο φυσικό φαινόμενο αποκαλούμενο seiche («saysh»). Αυτό είναι πολύ κοινό στις μεγάλες, κρύες λίμνες σε όλο τον κόσμο. Το νερό κινείται πέρα δώθε ομαλά για αρκετό χρονικό διάστημα. Το φαινόμενο «Seiche» προκαλείται συνήθως από τις καιρικές αλλαγές, μετά από συνεχόμενες ωθήσεις του αέρα που στέλνουν το νερό προς μια πλευρά της λίμνης. Όταν ο αέρας σταματά, το νερό κινείται προς τα πίσω και ξεκινούν αργοί παφλασμοί. Το φαινόμενο «Seiche» συμβαίνει επίσης εξαιτίας σεισμών, με χαμηλής συχνότητας κινήσεις, που μπορούν να είναι ανεπαίσθητοι από τους ανθρώπους. Αφού αρχίσει το «Seiche», μπορεί να συνεχιστεί για περισσότερο από μια εβδομάδα.
Το φαινόμενο ασκεί επιρροή στα εσωτερικά κύματα που έχουν επιπτώσεις στα πυκνά στρώματα του κρύου νερού στο κατώτατο σημείο λιμνών. Οι αλληλεπιδράσεις των ανέμων στην επιφάνεια της λίμνης με τα κατώτατα στρώματα του πυθμένα της σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις των κυμάτων προκαλούν κινήσεις και εκρήξεις στο νερό. Γενικά, υπάρχει μια βάσιμη θεωρία που αφορά όχι μόνο τη Νέσι, αλλά και άλλα «τέρατα» που έχουν εμφανιστεί σε μεγάλες, κρύες λίμνες σε όλο τον κόσμο.