Ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι ο άσσος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, φαντάζομαι, ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ακόμα και από εκείνους τους συντρόφους του που εξακολουθούν να έχουν εμμονές και νοσηρές ιδέες.
Αλλά η δική του προσωπική στάση ή ακόμα και οι δικές του αποφάσεις -αν και εξόχως οπορτουνιστικές- εκ των πραγμάτων δεν επαρκούν για να αλλάξει το κόμμα του αλλά και την νοοτροπία πολλών στελεχών του.
Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί εσχάτως με δραματικό τρόπο στροφή προς το κέντρο. Ο κατ’ εξοχήν κεντρώος Έλληνας ηγέτης ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου όταν κλήθηκε να περιγράψει την ιδεολογία της Ενώσεως Κέντρου είπε: «Διαφέρομεν από την Δεξιάν ως προς την Δικαιοσύνην και από την Αριστεράν ως προς την Ελευθερίαν». Αυτή την ερμηνεία του Γέρου της Δημοκρατίας αμφιβάλω αν θα μπορούσε έστω και σε μικρό βαθμό να «χωνέψει» ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας πάντως, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα, θα εξακολουθήσει να προσπαθεί να οδηγήσει το κόμμα του στην σοσιαλδημοκρατία. Αυτό θα είναι και το πλέον βασανιστικό εγχείρημα του για τα επόμενα χρόνια. Γιατί ήδη προσπαθεί να ισορροπήσει με μεγάλη δυσκολία ανάμεσα σε τρείς κατηγορίες οπαδών του κόμματός του. Τους αντισυστημικούς, τους σοσιαλδημοκράτες προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ και όσους παραδοσιακούς αριστερούς έχουν απομείνει.
Είναι μια άσκηση που βέβαια έχει λύση αλλά όπως όλα δείχνουν θα είναι και δύσκολη και επώδυνη τόσο για τον ίδιον όσο και για το κόμμα του. Όμως δεν φαίνεται να έχει άλλη επιλογή.
Στη Γαλλία ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν επιθυμούσε πάνω από όλα να κερδίσει την αγάπη του λαού πριν κατακτήσει τους διανοούμενους. Την ημέρα που οι καλλιτέχνες, συγγραφείς, λόγιοι και δημοσιογράφοι αποφάσισαν την ανατροπή του ο λαός τους ακολούθησε. Ο αείμνηστος Μιτεράν διδάχτηκε από αυτό και φρόντισε να έχει στο πλευρό του τον Ζακ Λανγκ, τον Ζακ Ατάλι και τον Ζακ Πιλάν τους τρείς ανθρώπους που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του κόσμου των γραμμάτων και των τεχνών.
Από αυτό το παράδειγμα προκύπτει ο παράδοξος κανόνας της επικοινωνίας: μπορείς να κερδίσεις την πλειοψηφία του λαού μέσω της ελίτ. Η ιντελιγκέντσια παίρνει μηνύματα του κοινού και τα διοχετεύει. Οι λίγοι εκτοξεύουν ιδέες οι οποίες αποκτούν βάρος και ουσία μονάχα με την σύμπραξη του λαού.
Αυτή λοιπόν είναι η εξίσωση που πρέπει να λύσει ο κ. Τσίπρας.
Πηγή: newpost.gr