5 Δεκεμβρίου 1945. Πέντε μαχητικά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ εξαφανίζονται στη θαλάσσια περιοχή ανατολικά των ακτών της Φλόριντα. Πρόκειται για την ιστορία του Χαμένου Σμήνους, μία από τις πιο γνωστές ιστορίες μυστηρίου που έχει απασχολήσει επιστήμονες-και όχι μόνο-μέχρι σήμερα.
Το μεσημέρι αυτής της μέρας πέντε μαχητικά αεροσκάφη του Αμερικανικού Ναυτικού, τύπου ΤΒΜ Avenger, με πλήρωμα 14 ανθρώπους απογειώθηκαν από το Φορτ Λότερντεϊλ της Φλόριντα. Επρόκειτο να κάνουν μία διαδρομή με το κωδικό όνομα «Πτήση 19». Η διαδρομή αυτή θα διαρκούσε περίπου δύο ώρες. Το πλήρωμα και των πέντε αεροσκαφών ήταν 14 άτομα. Οι καιρικές συνθήκες πολύ καλές. Η «Πτήση 19» περιελάμβανε ασκήσεις περιπολίας και βομβαρδισμού και σε μια διαδρομή που σχεδόν συμπίπτει με αυτή που αργότερα ονομάστηκε «Τρίγωνο των Βερμούδων»: Στο Μαϊάμι, το Πουέρτο Ρίκο, τις Μπαχάμες.
Κατά την πτήση το πλήρωμα ενημέρωσε ότι οι πυξίδες δεν λειτουργούσαν και αντιμετώπιζαν προβλήματα προσανατολισμού. Ο υποπλοίαρχος Τσαρλς Τέιλορ, ένας πιλότος με 2.500 ώρες πτήσης και εμπειρία στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, φαίνεται να είπε ότι «και οι δύο πυξίδες του είναι εκτός λειτουργίας και αντιμετωπίζουμε πρόβλημα προσανατολισμού. Ψάχνω να βρω το αεροδρόμιο και δεν μπορώ. Δεν έχουμε καύσιμα. Πέφτουμε». Και μετά σιωπή.
Ακολούθησε μια τεράστια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης που κράτησε μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου. Ψάχτηκαν πάνω από 250.000 τετραγωνικά μίλια θάλασσας. Δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα. Και τα πέντε αεροπλάνα είχαν εξαφανισθεί από προσώπου γης.
Το πόρισμα του Ναυτικού ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ 500 σελίδες. Την ευθύνη την είχε ο υποπλοίαρχος Τέιλορ, ο οποίος είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Ναι, αλλά πού ήταν όλοι; Γιατί δεν βρέθηκε κάτι;
Το Τρίγωνο των Βερμούδων, αλλιώς Τρίγωνο του Διαβόλου, είναι μια περιοχή στο δυτικό τμήμα του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, στην οποία λέγεται ότι ένας αριθμός αεροσκαφών και πλοίων έχουν εξαφανιστεί κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Οι πρώτοι θρύλοι σχετικά με το Τρίγωνο των Βερμούδων ξεκινούν ήδη με τον Χριστόφορο Κολόμβο. Το 1492, λίγο πριν φτάσει στις Δυτικές Ινδίες ο Κολόμβος σημείωσε στο ημερολόγιο του πλοίου του ότι αυτός και το πλήρωμά του είχαν παρατηρήσει μια τεράστια μπάλα φωτιάς να πέφτει στην θάλασσα και ότι η πυξίδα τους συμπεριφερόταν λανθασμένα.
Οι επιστήμονες κατά καιρούς έχουν δώσει εξηγήσεις για το τι μπορεί να συμβαίνει εκεί. Οι μύθοι όμως και οι εικασίες καλά κρατούν.
Η επικρατέστερη θεωρία
Οι επιστήμονες ανέπτυξαν την εξής θεωρία, η οποία είναι και η επικρατέστερη: Μεγάλες ποσότητες μεθανίου (φυσικό αέριο) παγιδεύονται σε υπόγειες στοές, αρκετά κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Η πίεση σιγά σιγά ανεβαίνει μέχρι που φτάνει σε τέτοιο σημείο που διασπά τα πετρώματα που συγκρατούν το αέριο παγιδευμένο. Η μεγάλη ποσότητα του αερίου απελευθερώνεται ξαφνικά αλλά χωρίς προηγούμενα σημάδια ή προειδοποίηση. Τα πλοία που πλέουν στην περιοχή βρίσκονται ξαφνικά κυριολεκτικά σε ένα κενό αέρος, χάνεται η θάλασσα από κάτω τους με αποτέλεσμα να κάνουν ελεύθερη πτώση προς το βυθό μέσα σε δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά η θάλασσα κλείνει από πάνω τους μην αφήνοντας κανένα ίχνος του τι έγινε.
Οι φυσαλίδες του φυσικού αερίου όμως δεν σταματούν εκεί. Επειδή το μεθάνιο είναι ελαφρύτερο από τον αέρα συνεχίζει την πορεία του στον ουρανό. Έτσι και τα αεροπλάνα που πετούν στην περιοχή βρίσκονται ξαφνικά και αυτά μέσα στο απόλυτο κενό αέρος. Αν το μεθάνιο έχει μεγάλη πυκνότητα, οι κινητήρες του αεροσκάφους σταματούν να λειτουργούν λόγω έλλειψης οξυγόνου. Αν πάλι το μεθάνιο έχει μικρή πυκνότητα, είναι πολύ πιο εύφλεκτο με αποτέλεσμα να εκρήγνυται ακαριαία λόγω της θερμότητας από τους κινητήρες του αεροσκάφους.
Όλα τα στοιχεία που μπορεί να διασώθηκαν μετά από ένα τέτοιο γεγονός, από σωσίβια, υλικά μέχρι επιζώντες βρίσκονται και αυτά στον πάτο της θάλασσας, ίσως και κάτω από τον πυθμένα που βρίσκεται σε κατάσταση βρασμού εκείνη τη στιγμή.
